Transformation – by John McCurdy
It is a time of profound and unprecedented transformation. In this potent message, recorded in Greece on the shore of the Mediterranean Sea, my soul/divinity talks about what is happening and how to be with it.
Note: the photo above is of sunrise over the Mediterranean Sea, taken from our temporary (AirBnB) home in Greece a few days before this channel was recorded. It is truly a new day!
This message was channeled by John McCurdy on September 30, 2020. The following is a transcript of the recording, edited only for readability.
I Am.
I am that I am.
I speak today as the fullness, the wholeness, of this being known as John.
Hmm…
It’s been a while since our last message, because John has been going—well, let’s start over. It’s been a while since our last message because I have been going through another level of integration, of discovery of self.
Hmm…
Of integration of all that I am and all that I have ever been, including every human lifetime and including this human lifetime with the name of John.
Hmm…
Yes indeed, the human so often feels as though it is alone, as though it is up to it to accomplish the transformation, to get it right, to be good enough, to wake up. Oh, the human thinks that it’s up to it. And it isn’t.
Dear friend, it’s up to the soul. It never was up to the human.
You look back at your many, many lifetimes. Many of you are beginning to sense them. No, you don’t remember details, usually, but you’re still sensing them. You’re feeling them.
Mostly what you remember are the ones that you thought went wrong. Even in this lifetime you’ve looked back, and many of your memories are about what you thought you got wrong. But you didn’t get anything wrong.
You see, it was my doing. The soul.
Hmm… Human words are so limited.
It was my doing, the whole being, but the whole being is so much more than the human. The whole being is so very much more than the human, so it’s a little bit odd for the human to take upon itself so much responsibility. But, of course, that was part of the game, part of the plan.
The human body was birthed on Planet Earth, and Soul placed a bit of itself, a bit of its awareness, into that little body. It said, “We’re going to have an experience!” Sometimes the soul knew what kind of experience it wanted to have, other times it just left things open to see what happened.
The human said, “Okay, I’ll have the experience and we’ll see what happens,” and it promptly forgot about the soul. It promptly forgot about its own essence, its own life force, its own consciousness or awareness.
You see, the human had this thing you call a mind. It’s more than just the brain, though that’s a part of it, so it went into—in a sense—it went into that mind. It came to believe that it was the mind, that the mind is who it is. It came to believe that that’s all it is, that and the physical body. And in that forgetting of who it really was, it came to believe that it was responsible for its life.
Oh, there were good reasons for that. It set up an amazing experience—many, many amazing experiences—that helped the soul to know itself better. I didn’t do much for helping the human to know itself, that wasn’t the point, but it helped the soul to know itself better.
You see, the human is the experiencer. It is the sensor. It’s like the finger on your body that is designed to do what the body wishes it to do—to feel, to touch, to sense, and to send all of those sensations and feelings back to the brain. Well, the human’s job is to sense, to touch, to feel, and to send all of those sensations back to the soul.
At some point, somebody decided to make it a little bit more interesting and to have the human forget the soul and start trying to think for itself, only all the human could do was think. It couldn’t know. It could only think about what had happened in the past and try to understand what might happen in the future, and that’s very different from your soul’s knowing.
So the human dove into the experience. It tried to think, it tried to figure it out, and as a result it compounded the experience. It made the experience much more interesting. But still, it was just an experience.
The soul watched. It felt. Always there was a channel back to the soul, who felt everything and watched the human—many, many different humans at different points in time.
You think that those are past and over with, and they’re not. They are still happening. What you call your past lifetimes, from a human perspective they died eons ago. In reality they are happening, but just in different parts of the timescape. They are all happening right now, and your soul is collecting the wisdom, distilling the wisdom from all of those sensations coming back, from all of those sensors that it placed on Earth.
And now here you are. You are a very special sensor, because if you are here, if you are resonating with any of this, then you are the one that your soul has designated to bring in the full awareness.
Hmm…
The human hears that and it goes, “Oh, yeah, I heard it was my job to get enlightened.”
No, dear friend. It was never, it is never, the human’s job to get enlightened. That is the soul’s job. It is the soul that wakes up and realizes its own enlightenment. It is the human’s job simply to have the experience. And for you, you get to have, you could say, the privilege—although John isn’t too sure of that word—of being aware of your soul’s enlightenment.
You see, all of those other lifetimes on the timescape, they are all feeling this. They’re not so much aware of what is happening, even though it is affecting them and their lives are changing.
Hmm. It’s hard for the human to comprehend, because your mind tries to feel back into those lifetimes and says, “It still died a horrible death! I don’t feel any change happening there.”
Ah, that is because of your limited perspective as a human. The truth is that there is so much change happening there, but it is happening now, so it isn’t something to remember. It is something to feel right now, and the best way to do that is to feel into this life.
Those other lifetimes, they are my responsibility. They are soul’s responsibility, not yours. You are feeling them because I am feeling them more, because I am bringing them to integration and allowing you to share in the consciousness of that, so don’t take it on as another responsibility.
Now, there is another layer of all this that we want to talk about. You see, there are all those many, many lifetimes, hundreds and hundreds of them, for some of you nearly 2000 of them, all of these lifetimes on Earth. You think of them as past, but that’s only from the human perspective. The truth is, they were potentials. Potentials that could be chosen.
Within, well, let’s call it the sea of time and see where that metaphor takes us, this sea is full of potentials, so very many potentials. Millions, billions of potentials, and I, your soul, felt into those potentials. Oh, when I first became aware of them it was horrifying. I felt like I’d been shredded into all these many, many different bits and pieces. And then I realized, they are potentials.
So I would reach out into the sea and I would touch one of those potentials, and—hmm, John’s trying to think of a useful metaphor—they were a little bit like bubbles, a different kind of bubbles. When you touch one of those potentials, suddenly it would pop up, kind of like a long and narrow bubble through space and time. So I would dive into that bubble and feel into it. And to do that I needed a human, so I would manifest a human.
Now, within the template of mass consciousness, which we set up specifically for this purpose, it was easy to create a little human, put my consciousness into that little human, and let it grow up and begin walking through that tunnel.
Yes, think of it like a tunnel. You touch this potential and it pops up like a big long bubble and is like a tunnel inside.
So my little human would walk through that tunnel having the experiences. Sometimes the human would get to the end of the tunnel and that would be the end, and it would come back to me. Sometimes, I’d happen to touch another potential along the way and it would pop up and intersect with the first one, and then the human would have a choice: do I continues the way I’ve been going, or do I take a turn into this new potential? To make it even more interesting, choices that were made along the way by the human would sometimes bring up new potentials, and the human would wander off in a different direction.
Eventually it would find its way to the end of a tunnel and go through what you call death. It’s really just coming home to me, except that these tunnels got so interesting that sometimes the human forgot to come home to me. Its body would fall apart and it would find itself back in the soup of potentials, until another bubble would pop up and it would continue down another tunnel without coming back to me, without giving me a chance to collect all that wisdom and all that experience.
Hmm… You have what you call the Near Earth Realms, where so many people go when they die instead of coming back home to their soul. They hang out there for a little while, and then they pop into a different potential and walk through another lifetime. It’s a beautiful, brilliant creation, a beautiful way of experiencing.
It doesn’t matter to me, because I know that eventually every part of me comes home. Some of them take longer to come home. Some of them have taken a very long time to come home, to bring me their wisdom. Some of them have been lost, or felt lost, though they never actually were, for I knew where they were, but it was a valuable experience and a great deal of wisdom was gained. And now, here you are, the part of me that is ready to bring all of this to conclusion.
You see, I’ve come to realize that there are many, many more potentials within this sea of time, but at some point you realize that in the end they are all very similar and there is no more need to explore each one individually. So I said, “Okay, I’m going to bring a new level of consciousness into a new potential that is going to allow me to bring home all of these parts of myself that are still hanging out.”
And the human wants to know, how does that work?
It doesn’t matter. But in allowing this human to become aware of me, of my journey, of the larger picture—as you allow that awareness in, the awareness of me, as you allow it into your human life—it actually makes it possible for me to collect all of those other parts of myself and to bring them home. To soothe them. To welcome them home. To integrate their wisdom and to let them feel me.
Oh, it’s been such such an amazing journey! These human parts of me, some of them have gone through such trauma. And so willingly!
You see, that was their purpose. Just like sometimes you place your finger, or some other part of your body, in a situation where you know it’s going to hurt. And yet your finger cooperates willingly and eagerly, because it knows that it is also going to accomplish something, something that perhaps it doesn’t understand, but that you do. So all of these parts of me, they went into these experiences so eagerly and willingly, and many of them got lost and didn’t make it home.
Hmm…
Human goes, “Why could you leave them out there in the cold for so long?”
The truth is, it wasn’t long at all. It wasn’t long at all. You think it’s been so long, because you look at your timeline and some of those lifetimes were thousands and thousands of years away. But that’s only from the human perspective. The truth is, they were only a breath ago. The truth is, they are only now coming to their completion. Only now!
It is only in the human’s limited perception that it was thousands of years ago, or hundreds of years, or however long. It is all right now. They are coming to conclusion and they are finally giving over their experiences and their wisdom to me, so I can put it all together from every one of them and from you. It is all coming together right now.
And that, dear friend, is enlightenment. It is not enlightenment for the human. It is enlightenment for me, your soul.
Ah, but for you, dear one, for you—oh, a very limited way of saying it is that you are the one who is grounding this homecoming. Because you have allowed yourself to be aware of me and of my view, you are grounding this homecoming.
Yes, it’s a limited metaphor, but it’s a profound metaphor also, so we’ll go with it. You are grounding this homecoming, and because of that I am receiving my enlightenment and you are feeling it!
It is not you becoming enlightened, you the human. It is me, the soul. But you are me. You are simply my experiencer, so you are having the experience of my enlightenment within human form.
It is not your job to make it happen. It never was. It never was your job to make it happen! Even now, it is not your job to get it right, or to get anything right. It is simply your job to allow this experience, just like you’ve allowed so many experiences. That’s all. Just have the experience. That’s all!
Oh, sometimes it hurts. Sometimes it’s scary. Sometimes it’s incredible. It’s amazing. It’s beautiful as all of these other parts of me come home. Oh, they’re mostly home now! As they all integrate into me there is no more need for those painful and uncomfortable experiences.
Oh, you’ll still remember them now and then, as different parts of you come home. Just feel them and smile, and let them pass through your awareness. That’s all there is to do, because they are coming home. The fact that you remember them, that you feel them, means they’re already home! They are simply going through my process of gathering the wisdom.
Hmm…
Ah, but back to our other layer of what’s happening here. You see, all of those parts of me are coming home. All of those potentials that I’ve lived through as so many different humans have all come home. Well, but this sea of time still holds so very many potentials, but we don’t need to walk through every single one. We’ve been through enough already that now I can take each one of these potentials and I can touch it, look inside it, and that’s it.
I don’t have to walk through it. I don’t need another human to walk through each one of those potentials. I can gather the wisdom from each one without having to take the time to walk all the way through it. Just a glimpse, and that’s enough. And it’s not even a physical glimpse. I can just feel them.
Hmm. Your nights might be feeling a little crazy right now. You’re having all these dreams. You remember a few of them when they happen to come close to experiences you’ve had, but mostly you probably don’t remember them. Well, that’s simply this process of me feeling into all of those many, many potentials and collecting their wisdom.
Oh, it’s an amazing thing that I can do that, and I can only do it because of all the experiences that you walked through, my humans. Now we can simply touch a potential and have the experience and the wisdom instantly.
Hmm. You catch a glimpse, you feel some of those in your dreams. Sometimes they’re strange. They include people that you know, in strange circumstances, and you wake up and wonder, is that telling me something? Is there something there I should know? Is it predicting something in my life?
No, dear friend. No, it is just an alternative experience, something that could have happened but didn’t. We didn’t choose that, but even though we didn’t choose it, we are collecting the wisdom from it.
Ah, what a profound, amazing thing to do! It took us a long time to learn how.
Hmm. What I mean by that is it took us walking through the timelines of many, many different potentials to gather the experiences and the wisdom to now be able to simply peek inside and integrate it.
Oh, I am quickly moving through this whole sea of potentials. Some of them are so amazing that I’m bringing them into our life as a human right now. You don’t need to die to go into them, all you need to do is allow this process and you’ll find yourself in them.
These experiences are no longer there for the wisdom and they are no longer there to learn something from. Now they are there for the pleasure of the experience. That’s all!
I don’t need any more of those difficult experiences. Oh, you’ll still feel an occasional one go by in a dream. That’s just me taking a peek, gathering the wisdom and letting it go. Letting it integrate. But in your life there is no more need for learning experiences. There is no more need for wisdom gathering.
You see, I now have at my disposal, and therefore at your disposal, the wisdom of every single potential that has ever been and others that we’ve discovered along the way! Now it is simply a matter of picking a few beautiful ones and having a little fun.
Ah, like John, sitting here in this quiet place looking out over the Mediterranean Sea, in Greece, a place where I lived out so many human potentials. This beautiful land of Greece!
So many incredible experiences, so many painful and difficult experiences, so much learning, so much growth, so much wisdom. And that’s all over now. Now we can sit here together, integrated, John and I as one. We can sit here and enjoy the beauty, the amazing beauty, the sound of the waves, the warm water, the beautiful nature.
Ahh… That’s what life is for as we go forward!
This life was never meant to be hard. Parts of it were hard. We couldn’t avoid it, because bringing this level of consciousness into a human body has never been done before, not and have the body stay. There were many points along the way where John nearly left, or could have left, but he chose to be here. He chose to see it through, and here we are. And there’s no more of that going forward.
Part of the process, you see, was John learning to let go, learning to let go of trying to figure it all out and of trying to make it all happen. Then I could come in. Oh, I was always here, but then he could start to bring in the awareness, he could start to feel the awareness, of me.
The more he lets go the more his life changes, the more he can feel me, and the more his life has become a beautiful and amazing adventure filled with love and grace.
Hmm… There are things he still worries about. He still feels things in his body that scare him. He worries about that and I keep telling him, “John, just be still. Just allow this process. Allow the letting go. Your body still struggles because you still hold onto it. You have to let me take it. In this case, I’m not going to take it away. Well, in a sense I am, for I’m going to take away the limitations and the pains.”
So many of you wonder where your light body is. Well, it’s right here. We already have it. But you are still holding on so tightly to your human body that the light body can’t come in. It can’t take over.
Yes, it’s like a death. John wonders if he can survive this process, and I keep telling him, “Just let go, because you can’t not survive. The body changes, but it doesn’t become more human. It becomes less human, less dense, and sometimes that’s scary.”
Let it happen, dear friends. Let it happen.
Dear John, it’s a beautiful thing. It doesn’t mean you are leaving the planet. It doesn’t mean that you are leaving your love, this beautiful, amazing reflection within your life called Romana. It doesn’t mean you are leaving. It means you are changing, and every person goes through this change different, so just let it happen. Allow the experience. Bring your attention to the beauty.
Oh, your life is so full of beauty and there is more and more beauty coming in. I’m seeing to that, so allow the experience. Allow the beauty. Allow your body, your human body. Allow it to fade away, to be replaced by something far less dense.
Mmm. It’s going to amaze you! It will be a new experience that very few have ever had, and that so many people are beginning to have right now. Just let it happen.
Oh, it is an amazing, amazing time! Don’t get caught up in the drama of the world. It’s not yours anymore. The world is going to go through it for a while yet, but you don’t need to. And you don’t need to fix it.
The solution to the problems of the world is the awakening of each individual soul, and it is beginning to happen. The problems of the world are the old battle between right and wrong, good and evil, two sides of exactly the same thing. Oh, the human will argue with that, but it is still true. Two sides of exactly the same thing, and neither side can ever win. Ever.
But when a soul wakes up, when a human allows the consciousness of the soul and its awakening and its wisdom into their life, ah, that changes things. It doesn’t stop the battles on the earth, it doesn’t stop people abusing other people, at least not yet. But it puts you in a different place, in a different world, literally. It makes you a light, a light that those other people can see even if they are not aware of it. It is a shining light that begins to remind their souls of what they are really here for, and little by little they are going to start waking up too. And then they’ll come and they’ll join you in the new world. It looks just like the old one, but it’s different. There is no more battle.
The old world will continue to host those battles for as long as angels like you need to fight them out and need to have those experiences and gain that wisdom. But very quickly, you’re going to see masses of people waking up and stepping into a different world.
Hmm…
There is nothing you need to do about that, except to let it happen. Let the people fight. Let them argue. Let them hurt each other. You know by now that you cannot actually be hurt. It is only an experience, an experience filled with wisdom to be gained.
So let it happen. Don’t involve yourself. Just let it happen, and allow the consciousness, the awakening, the enlightenment, the wisdom, of your soul into your life.
Don’t try to figure out what to do with it. Just let it happen.
Your responsibilities, dear human, are gone. Gone, gone, gone! Don’t pick them up again.
It’s up to your soul now. Let it happen.
Hmm…
We are complete, for now.
I Am.
Transformación – por John McCurdy (Traducido por Liliana Audet)
Es un momento de profunda transformación sin precedentes. En este potente mensaje, grabado en Grecia a orillas del Mar Mediterráneo, mi alma/divinidad habla de lo que está sucediendo y de cómo transitarlo.
Nota: la foto de arriba es de la salida del sol sobre el Mar Mediterráneo, tomada desde nuestra casa temporal (AirBnB) en Grecia unos días antes de que se grabara este canal. Es realmente un nuevo día!
Este mensaje fue canalizado por John McCurdy el 30 de septiembre de 2020. La siguiente es una transcripción de la grabación, editada sólo para su lectura.
Yo soy.
Yo soy lo que yo soy.
Hablo hoy como la plenitud, la totalidad de este ser conocido como John.
Hmm…
Ha pasado un tiempo desde nuestro último mensaje, porque John ha estado yendo… bueno, empecemos de nuevo. Ha pasado un tiempo desde nuestro último mensaje porque yo he estado yendo a través de otro nivel de integración, de descubrimiento del sí mismo.
Hmm…
De la integración de todo lo que soy y todo lo que he sido, incluyendo cada vida humana e incluyendo esta vida humana con el nombre de John.
Hmm…
Sí, de hecho, el humano a menudo se siente como si estuviera solo, como si le correspondiera a él realizar la transformación, hacer lo correcto, ser lo suficientemente bueno, para despertar. Oh, el humano piensa que depende de eso. Y no es así.
Querido amigo, depende del alma. Nunca ha dependido del humano.
Miras hacia atrás a tus muchas, muchas vidas. Muchos de ustedes están empezando a sentirlas. No, normalmente no recuerdan los detalles, pero aún los sienten. Las están sintiendo.
La mayoría de ustedes las que recuerdan son las que pensaron que habían salido mal. Inclusive en esta vida han mirado atrás y muchos de sus recuerdos son sobre lo que pensaron que fueron equivocaciones. Pero tú no puedes hacer nada malo.
Verás, fue obra mía. El alma.
Hmm… Las palabras humanas son tan limitadas.
Fue mi obra, el ser en su totalidad, pero el ser en su totalidad es mucho más que el humano. La totalidad del ser es mucho más que el humano, por lo que es un poco extraño que el humano asuma tanta responsabilidad. Pero, por supuesto, eso era parte del juego, parte del plan.
El cuerpo humano nació en el Planeta Tierra y el Alma puso un poco de sí misma, un poco de su conciencia, en ese pequeño cuerpo. Decía, “¡Vamos a tener una experiencia!” A veces el alma sabía qué tipo de experiencia quería tener, otras veces simplemente dejaba las cosas abiertas para ver qué pasaba.
El humano dijo, “Bien, tendré la experiencia y veremos qué pasa”, y rápidamente se olvidó del alma. Se olvidó rápidamente de su propia esencia, su propia fuerza vital, su propia conciencia o conocimiento.
Verás, el humano tenía esta cosa que llamas mente. Es más que el cerebro, aunque es una parte de él, por lo que entró, en cierto sentido, en esa mente. Llegó a creer que era la mente, que la mente es quien es. Llegó a creer que eso es todo lo que es, eso y el cuerpo físico. Y al olvidar quién era realmente, llegó a creer que era responsable de sus vidas.
Oh, había buenas razones para esto. Creó una experiencia asombrosa -muchas, muchas experiencias asombrosas- que ayudaron al alma a conocerse a sí misma mejor. No hice mucho para ayudar al humano a conocerse a sí mismo, ese no era el punto, pero ayudó al alma a conocerse mejor.
Verás, el humano es el experimentador. Este es el sensor. Es como el dedo en tu cuerpo que está diseñado para hacer lo que el cuerpo desea hacer – sentir, tocar, sentir y enviar todas esas sensaciones y sentimientos de vuelta al cerebro. Bueno, el trabajo del humano es el sentido, tocar, sentir y enviar todas esas sensaciones de vuelta al alma.
En algún punto, alguien decidió hacerlo un poco más interesante e hizo que el humano se olvidara del alma y empezara a intentar pensar por sí mismo, solamente que el humano sólo podía pensar. No podía saber. Sólo podía pensar en lo que había sucedido en el pasado y tratar de entender lo que podría suceder en el futuro y eso es muy diferente del conocimiento del alma.
Así que el humano se sumergió en la experiencia. Trató de pensar, trató de entenderlo y, como resultado, acrecentó la experiencia. Hizo la experiencia mucho más interesante. Pero aun así, fue sólo una experiencia.
El alma observó. Se sentía. Siempre había un canal de regreso al alma, quien sentía todo y miraba al humano , muchos, muchos humanos diferentes en diferentes puntos en el tiempo.
Piensas que eso es pasado y terminado y no lo es. Siguen sucediendo. Lo que llamas tus vidas pasadas, desde una perspectiva humana murieron hace eones. Realmente ellas están sucediendo, pero sólo que en diferentes partes del paisaje temporal. Todas están sucediendo ahora mismo y tu alma está recogiendo la sabiduría, destilando la sabiduría de todas esas sensaciones que vuelven, de todos esos sensores que puso en la Tierra.
Y ahora aquí estás. Eres un sensor muy especial, porque si estás aquí, si estás resonando con algo de esto, entonces eres el que tu alma ha designado para traer la conciencia plena.
Hmm…
El humano escucha esto y dice, “Oh, sí, escuché que mi trabajo era iluminarme”.
No, querido amigo. Nunca lo fue, no, nunca es el trabajo de un humano el iluminarse. Ese es el trabajo del alma. Es el alma que se despierta y se da cuenta de su propia iluminación. El trabajo del humano es simplemente tener la experiencia. Y para ti, tienes el privilegio, se podría decir, -aunque John no está muy seguro de esa palabra- de ser consciente de la iluminación de tu alma.
Verás, todas esas otras vidas en el paisaje temporal, todas ellas están sintiendo esto. No son tan conscientes de lo que está sucediendo, aunque les está afectando y sus vidas están cambiando.
Hmm… Es difícil de comprender para el humano, porque su mente trata de sentir de nuevo en esas vidas y dice, “¡aun así, murió de una muerte horrible!. No siento ningún cambio que esté ocurriendo allí”.
Ah, eso es debido a tu limitada perspectiva como humano. La verdad es que hay muchos cambios que están ocurriendo allí, pero están ocurriendo ahora, así que no es algo para recordar. Es algo para sentir en este momento y, la mejor manera de hacerlo es sentirlo en ésta vida.
Esas otras vidas, son mi responsabilidad. Ellas son la responsabilidad del alma, no la tuya. Las sientes porque yo las siento más, porque las estoy llevando a la integración y permitiéndote compartir la conciencia de eso, así que, no lo tomes como otra responsabilidad.
Ahora, hay otra capa de todo esto de la que queremos hablar. Verán, están todas esas muchas, muchas vidas, cientos y cientos de ellas, para algunos de ustedes casi 2000 de ellas, todas esas vidas en la Tierra. Piensas en ellas como si fueran pasadas, pero eso es sólo desde la perspectiva humana. La verdad es que eran potenciales. Potenciales que podían ser elegidos.
Dentro , bueno, llamemos a esto el mar del tiempo y veamos a dónde nos lleva esa metáfora, este mar está lleno de potenciales, tantos potenciales. Millones, billones de potenciales y yo, tu alma, me sentí dentro de esos potenciales. Oh, cuando me di cuenta por primera vez de ellos fue horrible. Me sentí como si me hubieran destrozado en todos estos muchos, muchos pedazos diferentes. Y entonces me di cuenta, son potenciales.
Así que, me metía en el mar y tocaba uno de esos potenciales y, -John está tratando de pensar en una metáfora útil- eran como pequeñas burbujas, un tipo diferente de burbujas. Cuando tocas uno de esos potenciales, de repente aparece como una burbuja larga y estrecha a través del espacio y el tiempo. Así que me sumergía en esa burbuja y la sentía. Y para hacer eso necesitaba un humano, así que manifestaría un humano.
Ahora, dentro de la plantilla de la conciencia de masas, que establecimos específicamente para este propósito, fue fácil crear un pequeño humano, poner mi conciencia en ese pequeño humano y, dejarlo crecer y comenzar a caminar por ese túnel.
Sí, piensa en ello como un túnel. Tocas este potencial y aparece como una gran burbuja larga y en el interior es como un túnel.
Sí, piensa en ello como un túnel. Tocas ese potencial y aparece como una gran burbuja larga y es como un túnel en el interior.
Así que mi pequeño humano caminaría por ese túnel teniendo las experiencias. A veces el humano llegaba al final del túnel y ese era el final y volvía a mí. A veces, tocaba otro potencial en el camino y aparecía y se cruzaba con el primero y entonces el humano tenía una elección: ¿continúo el camino que he estado haciendo, o doy un giro hacia este nuevo potencial? Para hacerlo aún más interesante, las elecciones que fueron hechas a lo largo del camino por el humano a veces traían nuevos potenciales, y el humano se alejaba en una dirección diferente.
Eventualmente encontraría su camino al final de un túnel y pasaría por lo que se llama la muerte. Realmente sólo está volviendo a casa, excepto que estos túneles se volvieron tan interesantes que a veces el humano olvidó volver a casa conmigo. Su cuerpo se desmoronaba y se encontraba de nuevo en la sopa de potenciales, hasta que otra burbuja aparecía y continuaba bajando por otro túnel sin volver a mí, sin darme la oportunidad de recoger toda esa sabiduría y toda esa experiencia.
Hmm… Tienes lo que llamas los Reinos Cercanos a la Tierra, donde mucha gente va cuando muere en lugar de volver a casa con su alma. Pasan el rato allí por un tiempo, y luego aparecen en un potencial diferente y caminan a través de otra vida. Es una hermosa y brillante creación, una hermosa forma de experimentar.
Esto no me importa, porque sé que eventualmente cada parte de mí regresa a casa. Algunas de ellas tardan más en volver a casa. Algunas de ellas han tardado mucho tiempo en volver a casa, en traerme su sabiduría. Algunas se han perdido o se han sentido perdidas, aunque en realidad nunca lo estuvieron, porque sabían dónde estaban, pero fue una experiencia valiosa y ganaron mucha sabiduría. Y ahora, aquí estás, la parte mía que está lista para llevar todo esto a la conclusión.
Verás, me he dado cuenta de que hay muchos, muchos más potenciales dentro de este mar de tiempo, pero en algún momento te das cuenta de que al final todos son muy similares y ya no hay necesidad de explorar cada uno individualmente. Así que dije, “Bien, voy a traer un nuevo nivel de conciencia a un nuevo potencial que me va a permitir traer a casa todas estas partes de mí que todavía están pendientes”.
Y el humano quiere saber, cómo funciona esto?
Eso no importa. Pero al permitir que este humano se haga consciente de mí, de mi viaje, de la imagen más amplia, -al permitir esa conciencia en, la conciencia de mí, al permitirla en su vida humana- en realidad hace posible que yo recoja todas esas otras partes de mí y las lleve a casa. Para calmarlas. Para darles la bienvenida a casa. Para integrar su sabiduría y dejar que me sientan.
¡Oh, ha sido un viaje tan asombroso! Estas partes humanas mías, algunas de ellas han pasado por un gran trauma. ¡Y tan voluntariamente!
Verás, ese era su propósito. Al igual que a veces colocas tu dedo, o alguna otra parte de tu cuerpo, en una situación en la que sabes que te va a doler. Y sin embargo, tu dedo coopera voluntariamente y con entusiasmo, porque sabe que también va a lograr algo, algo que tal vez no entiende, pero que tú sí. Así que todas estas partes de mí, entraron en estas experiencias tan ansiosamente y de buena gana y, muchos de ellos se perdieron y no llegaron a casa.
Hmm…
El humano dice: “¿Por qué los dejaste ahí afuera en el frío por tanto tiempo?”
La verdad es que no fue mucho tiempo. No fue mucho tiempo en absoluto. Piensas que ha pasado largo tiempo, porque miras tu línea de tiempo y algunas de esas vidas estaban a miles y miles de años de distancia. Pero eso es sólo desde la perspectiva humana. La verdad es que hace sólo un respiro. La verdad es que sólo ahora están llegando a su finalización. ¡Sólo ahora!
Esto es solamente en la limitada percepción humana que fue hace miles de años o cientos de años o como sea. Todo está bien ahora. Están llegando a la conclusión y finalmente me están entregando sus experiencias y su sabiduría, para que pueda juntar todo lo de cada uno de ellas y de ti. Todo se está juntando ahora mismo.
Y esto, querido amigo, es la iluminación. Esta no es la iluminación para el humano. Es la iluminación para mí, tu alma.
Ah, pero para ti, querido, para ti… una forma muy limitada de decirlo es que tú eres el que está en la base de este regreso a casa. Porque te has permitido ser consciente de mí y de mi punto de vista, estás enraizando este regreso a casa.
Sí, es una metáfora limitada, pero también es una profunda metáfora, así que seguiremos con ella. ¡Estás enraizando este regreso a casa y por eso estoy recibiendo mi iluminación y tú lo estás sintiendo!
Este no eres tú iluminándote, tú el humano. Este soy yo, el alma. Pero tú eres yo. Tú eres simplemente mi experimentador, así que estás teniendo la experiencia de mi iluminación dentro de la forma humana.
No es tu trabajo hacer que suceda. Nunca lo fue. ¡Nunca fue tu trabajo hacer que esto suceda! Incluso ahora, no es tu trabajo hacerlo bien, o hacer algo bien. Tu trabajo es simplemente permitir esta experiencia, al igual que has permitido tantas experiencias. Eso es todo. Sólo ten la experiencia. ¡Eso es todo!
Oh, a veces duele. A veces da miedo. A veces es increíble. Es asombroso. Es hermoso que todas estas otras partes de mí vuelvan a casa. Oh, ¡ahora están casi todas en casa! Al integrarse en mí, ya no hay necesidad de esas experiencias dolorosas e incómodas.
Oh, todavía las recordarás de vez en cuando, cuando diferentes partes de ti vuelvan a casa. Sólo siéntelas y sonríe y, déjalas pasar a través de tu conciencia. Eso es todo lo que hay que hacer, porque ellas están volviendo a casa. El hecho de que los recuerdes, que los sientas, significa que ya están en casa! Ellas simplemente están pasando por mi proceso de reunir la sabiduría.
Hmm…
Ah, pero volviendo a nuestra otra capa de lo que está sucediendo aquí. Verás, todas esas partes de mí están volviendo a casa. Todos esos potenciales que he vivido como tantos humanos diferentes han vuelto a casa. Bueno, pero este mar de tiempo todavía tiene muchos potenciales, pero no necesitamos pasar por cada uno de ellos. Ya hemos pasado lo suficiente como para que ahora pueda tomar cada uno de estos potenciales y pueda tocarlos, mirar dentro de ellos y eso es todo.
No tengo que atravesarlo. No necesito otro humano para atravesar cada uno de esos potenciales. Puedo obtener la sabiduría de cada uno de ellos sin tener que tomarme el tiempo de atravesarlos. Sólo un vistazo y eso es suficiente. Y ni siquiera es un vistazo físico. Sólo puedo sentirlos.
Hmm. Tus noches podrían sentirse un poco locas en este momento. Estás teniendo todos estos sueños. Recuerdas algunos de ellos cuando se acercan a las experiencias que has tenido, pero la mayoría probablemente no los recuerdes. Bueno, eso es simplemente este proceso de sentirme dentro de todos esos muchos, muchos potenciales y recoger su sabiduría.
Oh, que pueda hacer esto es algo asombroso y sólo puedo hacerlo por todas las experiencias que han pasado, mis humanos. Ahora podemos simplemente tocar un potencial y tener la experiencia y la sabiduría instantáneamente.
Hmm. Echa un vistazo, sientes algunos de esos en tus sueños. A veces son extraños. Incluyen gente que conoces, en circunstancias extrañas y te despiertas y te preguntas, ¿esto me dice algo? ¿Hay algo que debería saber? ¿Está prediciendo algo en mi vida?
No, querido amigo. No, es sólo una experiencia alternativa, algo que podría haber sucedido pero no sucedió. No elegimos eso, pero aunque no lo elegimos, estamos recogiendo la sabiduría de ello.
¡Ah, qué cosa tan profunda y asombrosa! Nos llevó mucho tiempo aprender cómo.
Hmm… Lo que quiero decir con esto es que nos llevó caminar a través de las líneas de tiempo de muchos, muchos potenciales diferentes para recopilar las experiencias y la sabiduría para ahora, poder simplemente mirar dentro e integrarlo.
Oh, me estoy moviendo rápidamente a través de todo este mar de potenciales. Algunos de ellos son tan sorprendentes que los estoy trayendo a nuestra vida como humanos, en este momento. No necesitas morir para entrar en ellos, todo lo que tienes que hacer es permitir este proceso y te encontrarás en ellos.
Estas experiencias ya no están ahí para la sabiduría y ya no están ahí para aprender algo de ellas. Ahora están ahí por el placer de la experiencia. ¡Eso es todo!
No necesito más de esas experiencias difíciles. Oh, todavía en ocasiones sentirás que alguna vez pasa en un sueño. Sólo soy yo echando un vistazo, reuniendo la sabiduría y dejándola ir. Dejando que se integre. Pero en tu vida ya no hay necesidad de experiencias de aprendizaje. No hay más necesidad de estar reuniendo sabiduría.
Verás, ahora tengo a mi disposición y, por lo tanto a la tuya, la sabiduría de cada potencial único que nunca ha sido y otros que hemos descubierto a lo largo del camino! Ahora es simplemente una cuestión de elegir unas cuantas hermosas y divertirse un poco.
Ah, como John, sentado aquí en este lugar tranquilo mirando al Mar Mediterráneo, en Grecia, un lugar donde viví tantos potenciales humanos. ¡Esta hermosa tierra de Grecia!
Tantas experiencias increíbles, tantas experiencias dolorosas y difíciles, tanto aprendizaje, tanto crecimiento, tanta sabiduría. Y todo eso ahora se terminó. Ahora podemos sentarnos aquí juntos, integrados, John y yo como uno solo. Podemos sentarnos aquí y disfrutar de la belleza, la increíble belleza, el sonido de las olas, el agua caliente, la hermosa naturaleza.
Ahh… ¡Para eso es la vida a medida que avanzamos!
Esta vida nunca fue destinada a ser dura. Partes de ella fueron duras. No pudimos evitarlo, porque trajeron este nivel de conciencia a un cuerpo humano como nunca antes se había hecho ,no, y hacer que el cuerpo se quedara. Había muchos puntos a lo largo del camino donde John casi se marchó o podría haberse marchado, pero eligió estar aquí. Eligió verlo todo y, aquí estamos. Y no hay más de eso en el futuro.
Parte del proceso, como ves, fue que John aprendiera a soltar, aprendiera a soltar para tratar de entenderlo todo y tratar de hacer que todo sucediera. Entonces yo podría entrar. Oh, yo siempre estuve aquí, pero entonces él podía empezar a traer la conciencia, podía empezar a sentir mí conciencia.
Cuanto más él deja ir, más cambia su vida, más puede sentirme y más su vida se convierte en una hermosa y asombrosa aventura llena de amor y gracia.
Hmm… Hay cosas que aún le preocupan. Todavía siente cosas en su cuerpo que le asustan. Él se preocupa por eso y yo sigo diciéndole, “John, sólo quédate tranquilo. Permite este proceso. Permite que se vaya. Tu cuerpo aún lucha porque aún te aferras a él. Tienes que dejar que me encargue . En este caso, no voy a quitártelo. Bueno, en cierto sentido sí, porque voy a quitar las limitaciones y los dolores”.
Muchos de ustedes se preguntan dónde está su cuerpo de luz. Bueno, está justo aquí. Ya lo tenemos. Pero aún se aferran tan fuertemente a su cuerpo humano que el cuerpo de luz no puede entrar. No puede hacerse cargo.
Sí, esto es como una muerte. John se pregunta si él puede sobrevivir a este proceso, y yo sigo diciéndole, “Déjalo ir, porque no puedes no sobrevivir. El cuerpo cambia, pero no se vuelve más humano. Se vuelve menos humano, menos denso y a veces eso da miedo”.
Dejen que suceda, queridos amigos. Dejen que suceda.
Querido John, esto es algo hermoso. No significa que vayas a dejar el planeta. No significa que dejes tu amor, este hermoso y asombroso reflejo dentro de tu vida llamado Romana. No significa que te vayas. Significa que estás cambiando y que cada persona pasa por este cambio de manera diferente, así que deja que suceda. Permite la experiencia. Presta atención a la belleza.
Oh, tu vida está tan llena de belleza y hay más y más belleza entrando. Me estoy ocupando de eso, así que permite la experiencia. Permite la belleza. Permite a tu cuerpo, tu cuerpo humano. Permite que se desvanezca, que sea reemplazado por algo mucho menos denso.
Mmm. ¡Te va a sorprender! Será una nueva experiencia que muy pocos han tenido y que mucha gente está empezando a tener ahora. Sólo deja que suceda.
¡Oh, es un asombroso, asombroso tiempo! No te dejes atrapar por el drama del mundo. Ya no es más tuyo. El mundo va a pasar todavía por él durante un tiempo, pero no lo necesitas. Y no necesitas arreglarlo.
La solución a los problemas del mundo es el despertar individual de cada alma y esto está empezando a suceder. Los problemas del mundo son la vieja batalla entre el bien y el mal, el bien y el mal, dos lados de exactamente la misma cosa. Oh, el humano discutirá con eso, pero sigue siendo cierto. Dos lados de exactamente la misma cosa y ninguno de los lados nunca puede ganar. Nunca.
Pero cuando un alma se despierta, cuando un humano permite la conciencia del alma y su despertar y su sabiduría en su vida, ah, eso cambia las cosas. No detiene las batallas en la tierra, no detiene a la gente que abusa de otras personas, al menos no todavía. Pero te pone en un lugar diferente, en un mundo diferente, literalmente. Te hace a ti una luz, en una luz que esas otras personas pueden ver aunque no sean conscientes de ello. Es una luz brillante que comienza a recordarle a sus almas para qué están realmente aquí y poco a poco también van a empezar a despertar. Y entonces vendrán y se unirán a ustedes en el nuevo mundo. Se ve igual que el viejo, pero es diferente. No hay más batalla.
El viejo mundo continuará albergando esas batallas durante el tiempo en que los ángeles como tú necesiten pelearlas y necesiten tener esas experiencias y ganar esa sabiduría. Pero muy pronto, verás masas de gente despertando y entrando en un mundo diferente.
Hmm…
No hay nada que necesites hacer al respecto, excepto dejar que suceda. Deja que la gente pelee. Deja que discutan. Deja que se lastimen entre ellos. Sabes que en realidad no puedes ser herido. Es sólo una experiencia, una experiencia llena de sabiduría para ser obtenida.
Así que deja que suceda. No te involucres. Deja que suceda y permite la conciencia, el despertar, la iluminación, la sabiduría de tu alma, en tu vida.
No intentes averiguar qué hacer con ella. Deja que suceda.
Tus responsabilidades, querido humano, se han ido. Se han Ido, se han ido, se han ido! No las elijas de nuevo.
Depende de tu alma ahora. Deja que suceda.
Hmm…
Estamos completos, por ahora.
Yo lo estoy.
Transformacja – John McCurdy (tłumaczenie: Dorota Konieczna)
To czas głębokiej i niespotykanej przemiany. W tym potężnym przesłaniu, nagranym w Grecji na wybrzeżu Morza Śródziemnego, moja dusza/boskość mówi o tym, co się dzieje i jak z tym żyć.
Notatka: powyższe zdjęcie przedstawia wschód słońca nad Morzem Śródziemnym. Zrobiłem je z naszego tymczasowego (AirBnB) domu w Grecji na kilka dni przed nagraniem tego przekazu. Naprawdę nastał nowy dzień!
Ten przekaz czenelował 30 września 2020 roku John McCurdy. Poniżej znajdziesz transkrypcję nagrania, która została nieznacznie zmieniona dla ułatwienia czytania.
Jestem.
Jestem tym, kim Jestem.
Mówię dzisiaj z pełni, jedności, istoty znanej jako John.
Hmm…
Od naszego ostatniego przekazu minęło trochę czasu, ponieważ John przechodził – zacznijmy jeszcze raz. Od naszego ostatniego przekazu minęło trochę czasu, ponieważ ja przechodziłem przez kolejny poziom integracji, odkrywania siebie.
Hmm…
Integracji wszystkiego, czym jestem i kiedykolwiek byłem, włączając w to każde wcielenie ludzkie i włączając w to wcielenie tego człowieka o imieniu John.
Hmm…
Doprawdy, człowiek tak często czuje się, jakby był samotny, że to od niego zależy dokonanie przemiany, poradzenie sobie, bycie wystarczająco dobrym i przebudzenie się. Och, człowiek myśli, że to zależy od niego. A tak nie jest.
Drogi przyjacielu, to zależy od duszy. To nigdy nie zależało od człowieka.
Spoglądasz wstecz na wiele, wiele wcieleń. Wielu z was zaczyna je odczuwać. Nie, zazwyczaj nie pamiętasz szczegółów, ale mimo to je wyczuwasz. Czujesz je.
W większości pamiętasz te, które twoim zdaniem poszły nie tak. Nawet w tym wcieleniu spoglądasz wstecz i tak wiele twoich wspomnień dotyczy tego, co zrobiłeś źle. Ale nic nie zrobiłeś źle.
Widzisz, to wszystko zrobiłam ja. Dusza.
Hmm… Ludzkie słowa są tak ograniczone.
To wszystko zrobiłam ja, cała istota, a cała istota to o wiele więcej niż człowiek. Cała istota jest czymś o wiele większym niż sam człowiek, więc to nieco dziwne, że człowiek bierze na siebie tak ogromną odpowiedzialność. Ale, oczywiście, to była część gry, część planu.
Ciało człowieka narodziło się na Planecie Ziemia, a Dusza włożyła część siebie, część swojej świadomości, do tego małego ciała. Powiedziała, „Będziemy mieli doświadczenie!” Czasami dusza wiedziała, czego chce doświadczyć, innym razem pozwoliła na to, żeby rzeczy rozwinęły się samoistnie, aby zobaczyć, co się wydarzy.
Człowiek powiedział, „Dobrze, będę mieć doświadczenie i zobaczymy, co się wydarzy.” i szybko zapomniał o duszy. Szybko zapomniał o swojej esencji, swojej własnej sile życiowej, swojej własnej świadomości czy uważności.
Widzisz, człowiek ma tę rzecz, która nazywa się umysłem. To więcej niż tylko mózg, chociaż jest on jego częścią, więc człowiek wszedł – w pewnym sensie – wszedł w ten umysł. Zaczął wierzyć, że jest umysłem, że umysł jest tym, kim on jest. Uwierzył, że tylko istnieje on i ciało fizyczne. Zapominając, kim tak naprawdę jest, uwierzył, że jest odpowiedzialny za swoje życie.
Och, ku temu były dobre powody. Stworzył wspaniałe doświadczenie – tak wiele wspaniałych doświadczeń – które pomogły duszy lepiej poznać siebie. Nie pomogło to człowiekowi lepiej poznać siebie, bo nie o to chodziło, ale pomogło duszy lepiej poznać siebie.
Widzisz, człowiek jest doświadczającym. Jest sensorem. Jest jak palec w twoim ciele, który został stworzony do robienia tego, czego życzy sobie ciało – do odczuwania, dotykania, wyczuwania i wysyłania wszystkich tych wrażeń i uczuć z powrotem do mózgu. Zatem zadaniem człowieka jest odczuwać, dotykać, czuć i wysyłać wszystkie te wrażenia z powrotem do duszy.
W pewnym momencie, ktoś zdecydował, żeby zrobić to bardziej interesującym i sprawił, że człowiek zapomniał o duszy i zaczął myśleć samodzielnie. Jednak wszystko, co człowiek mógł robić, to myśleć. Nie mógł wiedzieć. Mógł tylko myśleć o tym, co się stało w przeszłości i starać się zrozumieć, co może wydarzyć się w przyszłości, a to bardzo się różni od tego, co wie dusza.
I tak człowiek zanurzył się w doświadczenie. Starał się myśleć, zrozumieć o co chodzi, w wyniku czego potęgował doświadczenie. Sprawił, że doświadczenie było o wiele bardziej interesujące. Lecz mimo wszystko to nadal było tylko doświadczenie.
Dusza obserwowała. Odczuwała. Zawsze istniał kanał z powrotem do duszy, która czuła wszystko i obserwowała człowieka – tak wielu różnych ludzi w różnych punktach czasu.
Myślisz, że oni należą do przeszłości i już nie istnieją. Nadal istnieją. Te, które nazywasz swoimi przeszłymi wcieleniami, z perspektywy człowieka zmarły eony temu. W rzeczywistości nadal istnieją, tylko w innych częściach przestrzeni czasu. Wszystkie dzieją się teraz, a twoja dusza zbiera mądrość, destyluje mądrość ze wszystkich docierających do niej wrażeń, ze wszystkich sensorów rozmieszczonych na Ziemi.
A teraz tutaj jesteś ty. Jesteś bardzo wyjątkowym sensorem, ponieważ jeśli jesteś tutaj, jeśli rezonujesz z tym wszystkim, to jesteś tym, którego twoja dusza wyznaczyła, aby wprowadzić pełną świadomość.
Hmm…
Człowiek słyszy to i mówi, „Och, tak, słyszałem, że to ode mnie zależy, żeby osiągnąć oświecenie.”
Nie, drogi przyjacielu. Osiągnięcie oświecenia nigdy, przenigdy nie należało do człowieka. To zadanie duszy. To dusza budzi się i uświadamia sobie swoje oświecenie. Zadaniem człowieka jest po prostu doświadczanie tego. A ty, masz, można powiedzieć, zaszczyt – chociaż John nie jest pewny tego słowa – bycia świadomym oświecenia swojej duszy.
Widzisz, wszystkie te inne wcielenia w czasoprzestrzeni odczuwają to. Nie są świadome, że to się dzieje, chociaż to wpływa na nie i ich życie się zmienia.
Hmm. Człowiekowi trudno to zrozumieć, ponieważ człowiek, wczuwając się w tamte wcielenia mówi, „Mimo to spotkała mnie straszna śmierć! Nie czuję, żeby zachodziła tam jakakolwiek zmiana.”
Ach, to dlatego, że twoja perspektywa jako człowieka jest ograniczona. Prawda jest taka, że tam zachodzi tak wiele zmian, ale zachodzą one teraz, więc nie można tego wspomnieć. To coś, co można odczuć teraz, a najlepszym sposobem jest wczuć się w obecne życie.
Te inne wcielenia są moją odpowiedzialnością. Odpowiedzialnością duszy, nie twoją. Wyczuwasz je, ponieważ ja czuję je coraz bardziej, gdyż sprowadzam je w celu integracji i pozwalam ci uczestniczyć w tej świadomości, więc nie bierz tego na siebie jako kolejnej odpowiedzialności.
Teraz porozmawiamy o kolejnej warstwie tego wszystkiego, co się dzieje. Widzisz, istnieją te niezliczone wcielenia, setki z nich, dla niektórych z was prawie 2000 wszystkich wcieleń na Ziemi. Myślisz o nich, jak o przeszłości, ale to tylko ludzka perspektywa. Prawda jest taka, że one były potencjałami. Potencjałami, które można było wybrać.
Wewnątrz, nazwijmy to morza czasu, zobaczymy dokąd ta metafora nas zabierze… To morze jest pełne potencjałów, tak wielu potencjałów. Miliony, miliardy potencjałów, a ja, twoja dusza, wczułam się w te potencjały. Och, kiedy po raz pierwszy uświadomiłam sobie ich istnienie, byłam przerażona. Czułam, jakbym została rozerwana na wiele różnych kawałków. A potem uświadomiłam sobie, że to potencjały.
Zatem sięgając do morza mogłam dotknąć jednego z tych potencjałów i… Hm, John stara się znaleźć odpowiednia metaforę… One były trochę jak bańki, różnego rodzaju bańki. Kiedy dotykasz jednego z potencjałów, on nagle pęka, jak długa i wąska bańka w przestrzeni i czasie. Wtedy zanurzałam się w tę bańkę i wczuwałam się w nią. Do tego potrzebowałam człowieka, więc zamanifestowałam go.
W ramach szablonu świadomości masowej, który powstał specjalnie dla tego celu, łatwo było stworzyć małego człowieka, umieścić w nim moją świadomość i pozwolić mu rosnąć i iść przez ten tunel.
Tak, pomyśl o tym, jak o tunelu. Dotykasz tego potencjału i on rozwija się, jak duża długa bańka, a w środku jest jak tunel.
Zatem mój mały człowiek przechodzi przez ten tunel, mając doświadczenia. Czasami człowiek dotrze do końca tunelu, wtedy to będzie koniec i wróci do mnie. Czasami w czasie drogi dotknę innego potencjału i rozwinie się on i skrzyżuje z pierwszym, a wtedy człowiek stanie przed wyborem: czy kontynuuję dotychczasową drogą, czy skręcam w stronę tego nowego potencjału. Żeby było jeszcze bardziej interesująco, wybory, których dokonał człowiek po drodze, czasami otwierały nowe potencjały, a człowiek wędrował w innym kierunku.
Wreszcie dochodził do końca tunelu i przechodził przez to, co nazywacie śmiercią. To tylko powrót do mnie, z wyjątkiem tego, że te tunele stały się tak interesujące, że czasami człowiek zapominał przyjść do mnie. Jego ciało rozpadało się, a on znajdował się na powrót w zupie potencjałów. Dopóki kolejna bańka nie rozwinęła się, a on znów szedł przez kolejny tunel, nie powracając do mnie, nie dając mi szansy zebrania całej mądrości z tego doświadczenia.
Hmm… Istnieją tak zwane Strefy Okołoziemskie, gdzie wielu ludzi idzie po śmierci, zamiast powrócić do domu do swojej duszy. Spędzają tam jakiś czas, a potem wskakują do innego potencjału i przechodzą przez kolejne wcielenie. To piękna i wspaniała kreacja. Piękny sposób na doświadczanie.
Dla mnie to nie ma znaczenia, bowiem wiem, że ostatecznie każda część mnie wróci do domu. Niektóre z nich będą wracać przez jakiś czas do domu. Niektórym powrót do domu zajmie bardzo długo zanim przyniosą swoją mądrość. Niektóre zagubiły się lub czuły zagubione, chociaż nigdy nie były, gdyż ja wiem, gdzie się poodziewały, ale to było wartościowe doświadczenie i zyskałam ogromną mądrość. A teraz, ty jesteś tutaj, część mnie, która jest gotowa doprowadzić to wszystko do końca.
Widzisz, uświadomiłam sobie, że istnieje o wiele, wiele więcej potencjałów w morzu czasu. Jednak w pewnym momencie zdałam sobie sprawę, że tak naprawdę wszystkie są bardzo podobne i nie ma dalszej potrzeby eksploracji każdego z nich z osobna. Zatem powiedziałam, „Dobrze, zamierzam wnieść nowy poziom świadomości do nowego potencjału, który pozwoli mi sprowadzić do domu wszystkie te części mnie, które wciąż są oddalone.”
A człowiek chce wiedzieć, jak to działa.
To nie ma znaczenia. Ale pozwalając temu człowiekowi na to, by stał się świadomy mnie, mojej podróży, by zyskał szerszą perspektywę – kiedy zezwalasz na tę świadomość, świadomość mnie, gdy zezwalasz na nią w swoim ludzkim życiu – w rzeczywistości umożliwia mi to zebranie wszystkich innych części mnie i sprowadzenie ich do domu, aby je ukoić. Powitać je w domu. Aby zintegrować ich mądrość i pozwolić im poczuć mnie.
Och, to jest tak niezwykle wspaniała podróż! Te ludzkie części mnie, niektóre nawet doświadczyły traumy. I to świadomie!
Widzisz, taki był ich cel. To tak, jak czasami wkładasz swój palec lub inną część ciała w sytuacje, o których wiesz, że będą bolesne. A jednak twój palec współpracuje chętnie, bowiem wie, że też coś osiągnie, coś, czego być może on nie rozumie, ale ty tak. Zatem te wszystkie części mnie weszły w doświadczenia tak chętnie i świadomie, i wiele z nich zagubiło się i nie powróciło do domu.
Hmm…
Człowiek mówi „Dlaczego zostawiłaś je same w chłodzie na tak długo?”
Prawda jest taka, że to wcale nie było długo. Wcale nie było długo. Myślisz, że to długo, ponieważ patrzysz na swoją linię czasu, a niektóre z tych wcieleń zdarzyły się tysiące, tysiące lat temu. Ale to tylko ludzka perspektywa. Prawda jest taka, że one zdarzyły się oddech temu. Prawda jest taka, że one dopiero teraz dobiegają końca. Tylko teraz!
Tylko w ograniczonej percepcji człowieka to wszystko zdarzyło się tysiące lub setki lat temu, lub kiedykolwiek. A to wszystko dzieje się teraz. Wszystkie dobiegają końca i nareszcie przekazują swoje doświadczenia i swoją mądrość mnie, abym mogła połączyć to wszystko od każdego z nich i od ciebie. To wszystko łączy się właśnie teraz.
A to, drogi przyjacielu, jest oświecenie. To nie jest oświecenie dla człowieka. To oświecenie dla mnie, twojej duszy.
Ach, ale dla ciebie, mój drogi, dla ciebie to jest… Och, w bardzo ograniczony sposób można powiedzieć, że ty jesteś tym, który uziemia ten powrót do domu. Pozwalając sobie na świadomość mnie i mojej perspektywy, uziemiasz ten powrót do domu.
Tak, to ograniczona metafora, ale jest bardzo głęboka, więc ją wykorzystamy. Uziemiasz powrót do domu, i właśnie z tego powodu ja otrzymuję swoje oświecenie, a ty je odczuwasz!
To nie ty stajesz się oświecony, ty jako człowiek. To ja, dusza. Ale ty jesteś mną. Jesteś po prostu doświadczającym, więc doświadczasz mojego oświecenia w ludzkiej postaci.
Nie od ciebie zależy, czy to się wydarzy. Nigdy nie zależało. Nigdy nie było twoim zadaniem, aby to się stało! Nawet teraz twoim zadaniem nie jest zrobienie tego dobrze ani zrobienie czegokolwiek dobrze. Twoim zadaniem jest po prostu pozwolić na to doświadczenie, tak jak pozwoliłeś na tak wiele doświadczeń. To wszystko. Po prostu doświadczaj. To wszystko!
Och, czasami to boli. Czasami jest przerażające. Czasami niesamowite. To wspaniałe. To piękne, jak wszystkie te inne części mnie wracają do domu. Och, większość z nich jest już w domu! Podczas gdy one wszystkie integrują się we mnie, nie ma już więcej potrzeby na bolesne i niekomfortowe doświadczenia.
Och, nadal będziesz je od czasu do czasu pamiętać, podczas gdy różne części ciebie wracają do domu. Po prostu poczuj je i uśmiechnij się, i pozwól im przejść przez twoją świadomość. To wszystko, co trzeba zrobić, ponieważ one wracają do domu. Fakt, że pamiętasz je, że je czujesz, oznacza że są już w domu! Po prostu przechodzą przez mój proces zbierania mądrości.
Hmm…
Ach, ale wróćmy do naszej innej warstwy tego, co się tutaj dzieje. Widzisz, wszystkie te części mnie wracają do domu. Wszystkie te potencjały, które przeżyłam w różnych postaciach ludzkich wracają do domu. Cóż, ale w tym morzu czasu nadal istnieje bardzo wiele potencjałów, ale nie musimy przechodzić przez każdy z nich z osobna. Przeszliśmy przez wystarczającą ilość, więc teraz mogę wziąć każdy z tych potencjałów i dotknąć go, zajrzeć do środka i tyle.
Nie muszę przez niego przechodzić. Nie potrzebuję kolejnego człowieka, aby przeszedł przez każdy z tych potencjałów. Mogę zebrać mądrość z każdego z nich bez potrzeby przechodzenia przez nie. Wystarczy, że zajrzę i już. A to nawet nie jest fizyczne spojrzenie. Wystarczy, że je tylko poczuję.
Hmm. Obecnie w nocy możesz czuć się trochę dziwacznie. Masz te wszystkie sny. Pamiętasz niewiele z nich, kiedy zbliżasz się do swoich minionych doświadczeń, ale w większości raczej ich nie pamiętasz. Cóż, to właśnie proces mojego wczuwania się do tego ogromu potencjałów i zbierania ich mądrości.
Och, to niesamowite, że mogę to robić, a to dzięki wszystkim doświadczeniom, przez które przeszliście wy, moi ludzie. Teraz wystarczy, że dotknę potencjału i natychmiast otrzymuję doświadczenie i mądrość.
Hmm. Dostrzegasz, czujesz niektóre z nich w swoich snach. Czasami są dziwne. Obejmują ludzi, których znasz, w dziwnych okolicznościach, a potem budzisz się i zastanawiasz się, czy to coś oznacza. Czy powinieneś coś wiedzieć. Czy to pokazuje, co się zdarzy w moim życiu?
Nie, drogi przyjacielu. Nie. To tylko alternatywne doświadczenie, coś, co mogło się zdarzyć, ale nie wydarzyło się. Nie wybraliśmy tego, ale mimo to zbieramy z tego mądrość.
Ach, to jest tak głębokie i niesamowite! Zajęło nam to dużo czasu, aby nauczyć się to robić.
Hmm. Mam na myśli, że musieliśmy przejść przez wiele wcieleń, wiele różnych potencjałów, aby zebrać doświadczenia i mądrość, by teraz być w stanie po prostu zaglądać do środka i je integrować.
Och, szybko poruszam się po tym morzu potencjałów. Niektóre z nich są tak niesamowite, że przynoszę je do twojego ludzkiego życia teraz. Nie musisz umrzeć, aby w nie wejść, wystarczy że pozwolisz na ten proces i znajdziesz się w nich.
Te doświadczenia nie są już dla mądrości ani dla nauki. Teraz są dla przyjemności doświadczania. To tyle!
Nie potrzebuję już więcej tych trudnych doświadczeń. Och, od czasu do czasu poczujesz jedno we śnie. To tylko ja zaglądam, zbieram mądrość i odpuszczam. Pozwalam mu się zintegrować. Ale w twoim życiu nie ma już więcej potrzeby na doświadczenia uczenia się. Nie ma potrzeby na zbieranie mądrości.
Widzisz, teraz mam do swojej dyspozycji, tym samym i do twojej, mądrość każdego potencjału, który kiedykolwiek istniał i tych, które odkryliśmy po drodze! Teraz to tylko kwestia wybrania kilku pięknych potencjałów i doświadczania w radości.
Ach, tak jak John, siedzę w tym zacisznym miejscu z widokiem na Morze Śródziemne, w Grecji, w miejscu, w którym przeżyłam wiele ludzkich potencjałów. Na tej pięknej greckiej ziemi!
Tak wiele niesamowitych doświadczeń, tak wiele bolesnych i trudnych doświadczeń, tyle nauki, tyle wzrostu, tyle mądrości. A teraz to już koniec. Teraz możemy siedzieć tutaj razem, zintegrowani, John i Ja jako jedno. Możemy siedzieć tutaj i cieszyć się pięknem, wspaniałym pięknem, dźwiękami fal, ciepłą wodą, cudem natury.
Ach… Takie życie czeka nas dalej!
To życie nigdy nie miało być ciężkie. Niektóre jego części były trudne. Nie mogliśmy tego uniknąć, ponieważ nigdy wcześniej nie sprowadzono takiego poziomu świadomości do ludzkiego ciała, aby ciało to wytrzymało. Było wiele punktów po drodze, gdy John niemal odszedł, lub mógł odejść, ale wybrał bycie tutaj. Postanowił to zobaczyć i oto jesteśmy. I nie ma już tego w przyszłości.
Widzisz, część tego procesu polegała na tym, że John nauczył się odpuszczać, uczył się odpuszczać, by starać się to wszystko rozgryźć i próbować sprawić, by to się wydarzyło. Wtedy ja mogłam wejść. Och, zawsze tutaj byłam, ale wtedy mogłam zacząć wprowadzać świadomość, mógł zacząć odczuwać świadomość mnie.
Im więcej odpuszcza, tym bardziej zmienia się jego życie, tym bardziej może mnie odczuwać, i tym piękniejszą i niesamowitą przygodą staje się jego życie pełne miłości i wdzięku.
Hmm… Nadal są rzeczy, którymi się martwi. Nadal odczuwa rzeczy w swoim ciele, które wywołują u niego strach. On się nimi martwi, a ja mu powtarzam, „John, bądź spokojny. Po prostu pozwól na ten proces. Pozwól odpuścić. Twoje ciało wciąż walczy, ponieważ wciąż się go trzymasz. Musisz pozwolić mi to wziąć. W tym przypadku nie zamierzam tego odbierać. Cóż, w pewnym sensie zamierzam, ponieważ usunę ograniczenia i ból.”
Wielu z was zastanawia się, gdzie jest wasze ciało świetliste. Cóż, ono jest tutaj. Już je masz. Ale nadal trzymasz się kurczowo swojego ludzkiego ciała, więc ciało świetliste nie może wejść. Nie może przejąć.
Tak, to jest jak śmierć. John zastanawia się, czy przetrwa ten proces, a ja mu powtarzam, „Tylko odpuść, ponieważ nie możesz nie przetrwać. Ciało zmienia się, ale nie staje się bardziej ludzkie. Staje się mniej ludzkie, mniej gęste, a to czasami jest przerażające.”
Pozwólcie, niech to się wydarzy, drodzy przyjaciele. Niech to się wydarzy.
Drogi Johnie, to coś pięknego. Nie oznacza to, że opuszczasz planetę. Nie oznacza, że zostawiasz swoją ukochaną, to piękne, wspaniałe odbicie w twoim życiu, o imieniu Romana. To nie oznacza, że odchodzisz. To znaczy, że przechodzisz przemianę, a każdy doświadcza jej inaczej, więc pozwól, by to się wydarzyło. Pozwól na to doświadczenie. Przenieś swoją uwagę na piękno.
Och, twoje życie jest wypełnione pięknem, a jeszcze więcej nachodzi. Zadbam o to, więc pozwól na to doświadczenie. Pozwól na piękno. Pozwól swojemu ciału, swojemu ludzkiemu ciału, pozwól mu zniknąć i zastąpić je czymś o wiele mniej gęstym.
Mmm. Zachwyci cię! To będzie nowe doświadczenie, którego dostąpili nieliczni, a tak wiele osób zaczyna w nie wchodzić. Tylko pozwól, by to się wydarzyło.
Och, to wspaniały, wspaniały czas! Nie uwikłaj się w dramat na świecie. To nie jest już twoje. Świat jeszcze przez jakiś czas będzie przez niego przechodzić, ale ty nie musisz. Nie musisz go naprawiać.
Rozwiązaniem problemów na świecie jest przebudzenie każdej indywidualnej duszy, a to właśnie się zaczyna. Problemy świata to stara bitwa pomiędzy słusznym a niesłusznym, dobrem i złem, dwoma stronami dokładnie tego samego. Och, człowiek będzie z tym polemizował, ale to prawda. Dwie strony dokładnie tego samego, i żadna z nich nigdy nie wygra. Nigdy.
Ale kiedy dusza się budzi, kiedy człowiek pozwala na to, by świadomość duszy i jej przebudzenie i mądrość weszły do jego życia, ach, to zmienia wszystko. Nie powstrzymuje bitew na ziemi, nie powstrzymuje ludzi przed znęcaniem się nad innymi ludźmi, przynajmniej na razie. Ale stawia cię w innym miejscu, w innym świecie, dosłownie. Sprawia, że jesteś światłem, światłem, które inni ludzie widzą, nawet nie będąc tego świadomymi. To światło zaczyna przypominać ich duszom, po co są tu tak naprawdę, i po trochu zaczynają się przebudzać. A potem przyjdą i dołączą do ciebie w nowym świecie. On wygląda jak stary świat, ale jest inny. W nim nie ma już walki.
Stary świat nadal będzie gospodarzem tych bitew tak długo, jak długo aniołowie tacy, jak ty będą musieli w nich walczyć i mieć te doświadczenia i zdobywać tę mądrość. Ale bardzo szybko zobaczysz masy ludzi budzących się i wkraczających w inny świat.
Hmm…
Nie musisz nic z tym robić, z wyjątkiem pozwolenia na to. Niech ludzie walczą. Niech się kłócą. Niech się ranią nawzajem. Wiesz już, że tak naprawdę nie możesz zostać zraniony. To tylko doświadczenie, doświadczenie pełne mądrości do zdobycia.
Zatem pozwól, aby to się stało. Nie angażuj się. Po prostu pozwól temu się wydarzyć i pozwól świadomości, przebudzeniu, oświeceniu, mądrości twojej duszy zagościć w twoim życiu.
Nie próbuj wymyślać, co z tym zrobić. Po prostu pozwól się temu wydarzyć.
Twoje obowiązki, drogi człowieku, zniknęły. Odeszły, odeszły, odeszły! Nie bierz ich na siebie ponownie.
Teraz to już zależy od twojej duszy. Pozwól, niech to się stanie.
Hmm…
Zakończyliśmy, na razie.
Jestem.
Это время глубоких и беспрецедентных трансформаций. В этом мощном послании, записанном в Греции на берегу Средиземного моря, моя душа/божественность говорит о том, что происходит, и как с этим быть.
Примечание: фотография выше – восход солнца над Средиземным морем, сделанная из нашего временного (AirBnB) дома в Греции за несколько дней до записи этого ченнелинга. Это поистине новый день!
Это сообщение было принято Джоном МакКерди 30 сентября 2020 года. Ниже приводится стенограмма записи, отредактированная только для удобства чтения.
Я есть.
Я есть то, что Я есть.
Я говорю сегодня как полнота, целостность этого существа, известного как Джон.
Хм…
Прошло много времени с момента нашего последнего сообщения, потому что Джон проходит – ну, давай начнем сначала. Прошло некоторое время с момента нашего последнего сообщения, потому что я прохожу через следующий уровень интеграции, открытия себя.
Хм…
Интеграции всего, что я есть, и всего, чем я когда-либо была, включая каждое человеческое воплощение, в том числе и это человеческое воплощение с именем Джон.
Хм…
Да, действительно, человек так часто чувствует себя одиноким, как будто он должен осуществить трансформацию, сделать все правильно, быть достаточно хорошим, проснуться. О, человек думает, что это зависит от него. И это не так.
Дорогой друг, это зависит от души. Это никогда не было задачей человека.
Ты оглядываешься на свои многие-многие воплощения. Многие из вас начинают их ощущать. Нет, обычно ты не вспоминаешь детали, но все же ощущаешь их. Ты их чувствуешь.
В основном ты помнишь то, что, по твоему мнению, было неправильно. Даже в этой жизни ты оглядываешься назад, и многие из твоих воспоминаний связаны с тем, где, по твоему мнению, ты ошибся. Но ты никогда не ошибался.
Понимаешь, это были мои деяния. Души.
Хм … Человеческие слова так ограничены.
Это были мои деяния, целого существа, но целое существо намного больше, чем человек. Целое существо намного больше, чем человек, поэтому немного странно, что человек берет на себя такую большую ответственность. Но, конечно, это было частью игры, частью плана.
Человеческое тело было рождено на Планете Земля, и Душа поместила частичку себя, частичку своего осознания в это маленькое тело. Она сказала: «Мы получим опыт!» Иногда душа знала, какой опыт она хочет получить, а иногда просто оставляла все открытым, чтобы увидеть, что произойдет.
Человек сказал: «Хорошо, у меня будет опыт, и мы посмотрим, что из этого получится», и тут же забыл о душе. Он быстро забыл о своей собственной сути, своей собственной жизненной силе, своем собственном сознании или осознанности.
Видишь ли, у человека была эта штука, которую ты называешь умом. Это больше, чем просто мозг, хотя он – ее часть, поэтому человек вошел – в каком-то смысле – вошел в этот ум. Он поверил, что он есть ум, что ум – это то, что есть человек. Он пришел к выводу, что это все, что есть, – ум и физическое тело. Забыв, кем он был на самом деле, он пришел к выводу, что несет ответственность за свою жизнь.
О, для этого были веские причины. Это вызвало удивительный опыт – много, много удивительных опытов, – которые помогли душе лучше познать себя. Это мало что сделало для того, чтобы помочь человеку познать себя, не в этом дело, но это помогло душе лучше познать себя.
Видишь ли, человек – это тот, кто проживает опыт. Это сенсор. Это как палец на твоем теле, который предназначен для того, чтобы делать то, что от него хочет тело – чувствовать, прикасаться, ощущать и отправлять все эти ощущения и чувства обратно в мозг. Ну, работа человека – чувствовать, прикасаться, ощущать и отправлять все эти ощущения обратно душе.
В какой-то момент кто-то решил сделать все немного более интересным и заставить человека забыть о душе и начать пытаться думать самостоятельно, только все, что человек мог делать, – это думать. Он не мог знать. Он мог только думать о том, что произошло в прошлом, и пытаться понять, что может произойти в будущем, а это сильно отличается от знания твоей души.
Итак, человек погрузился в опыт. Он пытался думать, он пытался его понять, и в результате он сделал опыт более сложным. Он сделал опыт намного интереснее. Но все же это был просто опыт.
Душа смотрела. Чувствовала. Всегда существовал обратный канал к душе, которая все чувствовала и наблюдала за человеком – за множеством, множеством разных людей в разные моменты времени.
Ты думаешь, что все они в прошлом, а на самом деле это не так. Они все еще происходят. То, что ты называешь своими прошлыми жизнями, с человеческой точки зрения они умерли эоны назад. На самом деле они происходят, но только в разных частях временного ландшафта. Все они происходят прямо сейчас, и твоя душа собирает мудрость, извлекает ее из всех ощущений, которые возвращаются к ней от всех тех сенсоров, которые она разместила на Земле.
И вот есть ты. Ты – особенный сенсор, потому что если ты здесь, то если ты резонируешь с чем-либо из этого, тогда ты – тот, кого твоя душа назначила внести полное осознание.
Хм…
Человек слышит это, и он говорит: «О, да, я слышал, что моя задача – стать просветленным».
Нет, дорогой друг. Просветление никогда не было и не будет задачей человека. Это задача души. Это душа просыпается и осознает собственное просветление. Работа человека – просто получить опыт. И ты, ты получаешь, можно сказать, привилегию – хотя Джон не слишком уверен в этом слове – осознавать просветление своей души.
Видишь ли, все эти другие воплощения на временном ландшафте чувствуют все это. Они не так уж осознают, что происходит, хотя это влияет на них, и их жизнь меняется.
Хм. Человеку трудно это понять, потому что твой ум пытается почувствовать те прошлые воплощения и говорит: «Он все еще умер ужасной смертью! Я не чувствую здесь каких-либо изменений».
Ах, это из-за твоей ограниченной человеческой перспективы. Правда в том, что там происходит так много изменений, но они происходят сейчас, поэтому не о чем вспоминать. Это то, что нужно почувствовать прямо сейчас, и лучший способ сделать это – почувствовать эту жизнь.
Те другие воплощения, я за них отвечаю. Это ответственность души, а не твоя. Ты чувствуешь их, потому что я чувствую их больше, потому что я привожу их к интеграции и позволяю тебе разделить осознание этого, поэтому не принимай это на себя как дополнительную ответственность.
Теперь, есть еще один слой всего этого, о котором мы хотим поговорить. Понимаешь, есть все эти многие-многие воплощения, сотни и сотни жизней, для некоторых из вас их почти 2000, все эти воплощения на Земле. Ты думаешь о них как о прошлом, но это только с человеческой точки зрения. По правде говоря, это были потенциалы. Потенциалы, которые можно было выбрать.
Внутри, ну, давай назовем это морем времени и посмотрим, куда эта метафора нас приведет, это море полно потенциалов, очень многих потенциалов. Миллионы, миллиарды потенциалов, и я, твоя душа, чувствовала эти потенциалы. О, когда я впервые осознала их, это было ужасно. Я почувствовала себя так, словно меня раздробили на все это огромное количество разных кусочков. А потом я осознала, что это потенциалы.
Так что я протягивала руку в море и касалась одного из этих потенциалов, и – хм, Джон пытается придумать полезную метафору – они были немного похожи на пузыри, разные пузыри. Как только ты касаешься одного из этих потенциалов, он вдруг выскакивает, как длинный и узкий пузырь в пространстве и времени. Так что я ныряла в этот пузырь и чувствовала его. Для этого мне нужен был человек, поэтому я манифестировала человека.
Теперь, в шаблоне массового сознания, который мы создали специально для этой цели, было легко создать маленького человечка, вложить мое сознание в этого человечка, позволить ему вырасти и начать идти по этому туннелю.
Да, воспринимай это как туннель. Ты касаешься этого потенциала, и он выскакивает, как большой длинный пузырь, и внутри он похож на туннель.
Так что мой маленький человечек шел через этот туннель, получая опыт. Иногда человек добирался до конца туннеля, и это был конец, и он возвращался ко мне. Иногда мне доводилось касаться другого потенциала по пути, и он выскакивал и пересекался с первым, и тогда у человека был выбор, продолжать ли идти по тому же пути, что и раньше, или свернуть в этот новый потенциал. Чтобы сделать все еще более интересным, выборы, которые делал человек на этом пути, иногда приводили к появлению новых потенциалов, и человек уходил в другом направлении.
В конце концов, он добирался до конца туннеля и проходил через то, что вы называете смертью. На самом деле это просто возвращение домой ко мне, только вот эти туннели становились такими интересными, что иногда человек забывал вернуться ко мне домой. Его тело разваливалось, и он снова оказывался в супе потенциалов, пока не выскакивал еще один пузырь, и он продолжал идти по другому туннелю, не возвращаясь ко мне, не давая мне возможности собрать всю ту мудрость и весь тот опыт.
Хм … У вас есть то, что вы называете Околоземными Царствами, куда многие люди уходят, когда умирают, вместо того, чтобы вернуться домой к своей душе. Они проводят там какое-то время, а затем обнаруживают другой потенциал и проходят через другое воплощение. Это прекрасное, блестящее творение, прекрасный способ получить опыт.
Для меня это не имеет значения, потому что я знаю, что в конце концов каждая часть меня вернется домой. Некоторым из них нужно больше времени, чтобы вернуться домой. Некоторым из них потребовалось очень много времени, чтобы вернуться домой и принести мне свою мудрость. Некоторые из них были потеряны или чувствовали себя потерянными, хотя на самом деле они такими никогда не были, потому что я знала, где они были, но это был ценный опыт, и было получено много мудрости. И теперь, вот он ты, та часть меня, которая готова довести все это до конца.
Видишь ли, я пришла к осознанию, что в этом море времени есть намного, намного больше потенциалов, но в какой-то момент ты понимаешь, что в конце концов все они очень похожи и больше нет необходимости исследовать каждый в отдельности. Поэтому я сказала: «Хорошо, я внесу новый уровень сознания в новый потенциал, который позволит мне вернуть домой все эти части меня, которые все еще болтаются».
И человек хочет знать, как это работает?
Неважно. Но когда этот человек позволяет себе осознать меня, мое путешествие, более широкую картину – когда ты позволяешь этому осознанию, осознанию меня, войти внутрь, когда ты позволяешь ему войти в свою человеческую жизнь, – это и дает мне возможность собрать все эти другие части себя и вернуть их домой. Чтобы успокоить их. Чтобы поприветствовать их дома. Чтобы интегрировать их мудрость и позволить им почувствовать меня.
Ох, это было такое замечательное путешествие! Эти человеческие части меня, некоторые из них пережили такую травму. И с такой готовностью!
Понимаешь, это было их целью. Также как иногда ты помещаешь палец или другую часть своего тела в ситуацию, где ты знаешь, что будет больно. И все же твой палец охотно и с нетерпением сотрудничает, потому что он знает, что он тоже достигнет чего-то, чего он, возможно, не понимает, но ты – понимаешь. Итак, все эти части меня, они так охотно и в нетерпением вошли в этот опыт, и многие из них заблудились и не вернулись домой.
Хм…
Человек спрашивает: «Почему ты так долго держала их на холоде?»
По правде говоря, это было совсем недолго. Это было совсем недолго. Ты думаешь, что это было так давно, потому что ты смотришь на свою временную шкалу, и некоторые из этих жизней были тысячи и тысячи лет назад. Но это только с человеческой точки зрения. По правде говоря, они были всего лишь дыхание назад. По правде говоря, они только сейчас подходят к завершению. Только сейчас!
Это только в ограниченном восприятии человека было тысячи лет назад, или сотни лет, или сколько бы там ни было. Все происходит прямо сейчас. Они приходят к завершению и, наконец, передают мне свой опыт и свою мудрость, так что я могу собрать все вместе от каждого из них и от тебя. Все сейчас сходится воедино.
И это, дорогой друг, и есть просветление. Просветление – не для человека. Просветление для меня, твоей души.
Ах, но для тебя, дорогой, для тебя – ох, очень ограниченный способ сказать это – ты есть тот, кто заземляет это возвращение домой. Поскольку ты позволил себе осознавать меня и мой взгляд, ты заземляешь это возвращение домой.
Да, это ограниченная метафора, но это также и глубокая метафора, поэтому мы будем ее придерживаться. Ты заземляешь это возвращение домой, и благодаря этому я получаю свое просветление, и ты его чувствуешь!
Это не ты становишься просветленным, не человек. Это я, душа. Но ты – это я. Ты просто мой человек, получающий опыт, поэтому ты получаешь опыт моего просветления в человеческой форме.
Не твоя работа – совершить его. И никогда не было твоей работой. Никогда не было твоей работой совершить его! Даже сейчас не твоя работа – делать все правильно или что-либо правильно. Твоя работа – просто позволить этот опыт, точно так же, как ты позволил столько других опытов. Вот и все. Просто получи опыт. Это все!
Ох, иногда бывает больно. Иногда бывает страшно. Иногда это просто невероятно. Это потрясающе. Это прекрасно, потому что все остальные части меня возвращаются домой. О, они сейчас в основном дома! По мере того, как они все интегрируются во мне, больше нет необходимости в этих болезненных и неудобных переживаниях.
О, ты все равно будешь вспоминать их время от времени, по мере того, как различные части тебя будут возвращаться домой. Просто чувствуй их, улыбнись и позволь им пройти через твое сознание. Это все, что нужно сделать, потому что они возвращаются домой. Тот факт, что ты их вспоминаешь, что ты их чувствуешь, означает, что они уже дома! Они просто проходят через мой процесс собирания мудрости.
Хм…
Ах, но вернемся к нашему другому уровню того, что здесь происходит. Видишь ли, все эти части меня возвращаются домой. Все те потенциалы, которые я пережила, будучи многими разными людьми, вернулись домой. Но в этом море времени все еще есть очень много потенциалов, но нам не нужно проходить через каждый из них. Мы уже прошли через достаточно, и теперь я могу взять каждый из этих потенциалов, прикоснуться к нему, заглянуть внутрь, и на этом все.
Мне не нужно проходить через это. Мне не нужен еще один человек, чтобы пройти через каждый из этих потенциалов. Я могу собрать мудрость из каждого, не тратя времени на то, чтобы пройти через все это. Просто мельком, и этого достаточно. И это даже не физически. Я их просто чувствую.
Хм. Возможно, твои ночи сейчас кажутся немного сумасшедшими. Тебе снятся все эти сны. Ты вспоминаешь некоторые из них, когда они приближаются к опыту, который ты проживал, но в большинстве случаев ты их, вероятно, не помнишь. Ну, это просто и есть процесс того, как я чувствую все эти многие, многие потенциалы и собираю их мудрость.
О, это потрясающе, что я могу это сделать, и я могу сделать это только благодаря всему опыту, через который вы, мои люди, прошли. Теперь мы можем просто прикоснуться к потенциалу и мгновенно получить опыт и мудрость.
Хм. Ты видишь их мельком, ты чувствуешь некоторых из них во сне. Иногда они странные. Они включают людей, которых ты знаешь, в странных обстоятельствах, и ты просыпаешься и удивляешься: это мне о чем-то говорит? Я должен что-то знать? Это какое-то предсказание в моей жизни?
Нет, дорогой друг. Нет, это просто альтернативный опыт, то, что могло произойти, но не произошло. Мы не выбрали это, но даже если мы не выбрали это, мы черпаем из этого мудрость.
Ах, какое замечательное занятие! Нам потребовалось много времени, чтобы научиться этому.
Хм. Я имею в виду, что нам потребовалось пройти через временные рамки многих, многих различных потенциалов, собрать опыт и мудрость, чтобы теперь мочь просто заглянуть внутрь и интегрировать это.
О, я быстро прохожу через все это море потенциалов. Некоторые из них настолько удивительны, что я сейчас вношу их в нашу человеческую жизнь. Тебе не нужно умирать, чтобы войти в них, все, что тебе нужно сделать, это позволить этот процесс, и ты окажешься в них.
Эти опыты больше не нужны для мудрости, и они больше не для того, чтобы чему-то научиться. Теперь они здесь для удовольствия. Вот и все!
Мне больше не нужны эти трудные опыты. Ох, ты все еще время от времени будешь чувствовать некоторые во сне. Это просто я заглядываю в них, собираю мудрость и позволяю им уйти. Позволяю им интегрироваться. Но в твоей жизни больше нет потребности в обучающих опытах. Больше нет потребности собирать мудрость.
Видишь ли, теперь в моем распоряжении, а значит, и в твоем распоряжении, мудрость каждого потенциала, который когда-либо был, и других, которые мы открыли на этом пути! Теперь нужно просто выбрать несколько красивых и немного повеселиться.
Ах, это как Джон, сидящий здесь, в этом тихом месте с видом на Средиземное море, в Греции, в месте, где я прожила так много человеческих потенциалов. Эта прекрасная земля Греции!
Так много невероятных опытов, так много болезненных и трудных опытов, столько знаний, столько роста, столько мудрости. И теперь все кончено. Теперь мы можем сидеть здесь вместе, как единое целое, мы с Джоном как одно целое. Мы можем сидеть здесь и наслаждаться красотой, удивительной красотой, шумом волн, теплой водой, красивой природой.
Ах … Вот для чего нужна жизнь дальше!
Эта жизнь никогда не должна была быть тяжелой. Части ее были тяжелыми. Мы не могли этого избежать, потому что никогда раньше такой уровень сознания не привносили в человеческое тело, и тело нужно оставить. По пути было много точек, когда Джон был на грани ухода или мог уйти, но он предпочел остаться здесь. Он решил довести дело до конца, и вот мы здесь. И в будущем этого больше не будет.
Понимаешь, частью процесса было то, что Джон учился отпускать, учился отпускать попытки понять все это и пытаться все это осуществить. И тогда я могла войти. О, я всегда была здесь, но тогда он мог начать вносить осознание, он мог начать ощущать осознание меня.
Чем больше он отпускает, тем больше меняется его жизнь, тем больше он может чувствовать меня и тем больше его жизнь становится прекрасным и удивительным приключением, наполненным любовью и изяществом.
Хм … Есть вещи, которые его все еще беспокоят. Он все еще чувствует в своем теле то, что его пугает. Он беспокоится об этом, и я все время говорю ему: «Джон, успокойся. Просто позволь этот процесс. Позволь отпускание. Твое тело все еще борется, потому что ты все еще держишься за него. Ты должен позволить мне его принять. В таком случае я его не уберу. Ну, в некотором смысле уберу, потому что я уберу ограничения и боль».
Многие из вас задаются вопросом, где находится ваше тело света. Что ж, оно прямо здесь. Оно у нас уже есть. Но ты все еще так крепко держишься за свое человеческое тело, что тело света не может войти. Оно не может стать главным.
Да, это похоже на смерть. Джон задается вопросом, сможет ли он пережить этот процесс, и я все время говорю ему: «Просто отпусти, потому что ты не можешь не выжить. Тело меняется, но оно не становится более человеческим. Оно становится менее человеческим, менее плотным, и иногда это страшно».
Позвольте этому произойти, дорогие друзья. Позвольте этому произойти.
Дорогой Джон, это прекрасная вещь. Это не значит, что ты покидаешь планету. Это не значит, что ты оставляешь свою любовь, это прекрасное, удивительное отражение в твоей жизни по имени Романа. Это не значит, что ты уходишь. Это значит, что ты меняешься, и каждый человек проходит через это изменение по-разному, так что просто позволь этому произойти. Позволь опыт. Обрати свое внимание на красоту.
Ох, твоя жизнь полна красоты, и в нее входит все больше и больше красоты. Я наблюдаю за этим, так что позволь опыт. Позволь красоту. Позволь твоему телу, твоему человеческому телу… Позволь ему исчезнуть, быть замененным чем-то намного менее плотным.
М-м-м. Оно тебя изумит! Это будет новый опыт, который имели очень немногие, и который так много людей начинают получать прямо сейчас. Просто позволь этому случиться.
Ох, это потрясающее, потрясающее время! Не ведись на драму этого мира. Она больше не твоя. Мир еще какое-то время будет через нее проходить, но тебе это не нужно. И тебе не нужно это исправлять.
Решение проблем мира – это пробуждение каждой отдельной души, и это начинает происходить. Проблемы мира – это старая битва между добром и злом, правильным и неправильным, двумя сторонами одного и того же. О, человек с этим поспорит, но это все же правда. Две стороны одного и того же, и ни одна из сторон не может победить. Никогда.
Но когда душа просыпается, когда человек позволяет сознанию души, ее пробуждению и ее мудрости, войти в свою жизнь, это все меняет. Это не останавливает битвы на земле, это не останавливает людей, злоупотребляющих другими, по крайней мере, пока. Но это буквально переносит тебя в другое место, в другой мир. Это делает тебя светом, светом, который другие люди могут видеть, даже если они его не осознают. Это сияющий свет, который начинает напоминать их душам о том, для чего они на самом деле здесь, и понемногу они тоже начнут просыпаться. А потом они придут и присоединятся к тебе в новом мире. Он выглядит так же, как старый, но другой. Больше нет битвы.
Старый мир будет продолжать принимать эти битвы до тех пор, пока таким ангелам, как ты, будут нужны эти сражения, этот опыт и обретение этой мудрости. Но очень быстро ты увидишь, как массы людей просыпаются и ступают в другой мир.
Хм…
Тебе ничего не нужно с этим делать, кроме как позволить этому случиться. Пусть люди воюют. Пусть спорят. Пусть делают друг другу больно. К настоящему времени ты знаешь, что тебе на самом деле нельзя причинить вред. Это всего лишь опыт, опыт и мудрость, которую можно извлечь.
Так пусть это происходит. Не вмешивайся. Просто позволь этому происходить и позволь сознанию, пробуждению, просветлению, мудрости твоей души войти в твою жизнь.
Не пытайся понять, что с этим делать. Просто позволь этому случиться.
Твои обязанности, дорогой человек, закончились. Закончились, закончились, закончились! Не подбирай их снова.
Теперь дело за твоей душой. Позволь этому произойти.
Хм…
На данный момент мы закончили.
Я есть.
gracias John, tu alma me recuerda con estos mensajes que es el momento de permitirle a mi alma iluminarse con este cuerpo. no sabes la paz que me das en estos momentos en que ha sentido tantos cambios y molestias en mi cuerpo…..lo permitiré.
gracias jhon, tu alma me recuerda con estos mensajes que es el momento de permitirle a mi alma iluminarse con este cuerpo. no sabes la paz que me das en estos momentos en que ha sentido tantos cambios y molestias en mi cuerpo…..lo permitire.
Thank you John for another deeply touching message.
Thank you John, I like very much your soul channelings.
Cuanta belleza!!!!
Gracias por compartirlo 😊
I read the text, and you always bring some clarity to me about our journey, perhaps cos your humanJohn continues his/your days here on earth, thanks John for that!
I like this. I have been feeling some of this.