For those of us going through this intense transformation of embodying our divinity, dealing with the physical body is perhaps the most difficult part. It hurts. It gets weak. It feels like it’s disintegrating and makes one wonder if it can survive the process. In this gentle but strong message Johannes talks about why, and about how to deal with it.
Enjoy!
Click the triangle to play the recording.
In Honor of the Body – by John McCurdy
Channeled on May 11, 2021
I am that I am!
Ahh yes, a beautiful spring day in Slovenia! Out in the forest listening to the birds and the insects and all the sounds of nature. Oh yes, and cars and trucks and tractors in the background. Ah yes, the sounds of life!
Life on Earth. What a magical, magical place!
Mmm…
I am Johannes, of magical service! So let’s do some magic today.
I ask you, dear listener, dear reader, to invite your own soul to join into this message. It’s probably already here, but when you invite it to be here, when you give it conscious permission to be here, it opens you up, dear human, to another level of this message. It opens you up to your own soul, to your own knowing and your own wisdom.
Ahh…
(pause)
John is questioning what I’m asking him to say, but he’ll say it.
We stirred some things up with our last message, in honor of the mind. (A Tribute to the Mind)
Oh, humans, especially those who are waking up, are realizing how much more they are than the human and how much their mind has stopped them from feeling that. They don’t want to honor the mind. They want to get rid of it, to throw it away, to get it out of their system so that they can get back to their soul.
Ahh…
Your mind has served you so very well, and it’s time to let it come home too.
This this isn’t about getting rid of your mind. You never will get rid of your mind, for it’s an amazing, wonderful part of you and you don’t really want to get rid of it. No, all that’s really happening is that your mind feels so ashamed, it feels like such a failure, that it wants to get rid of itself.
Mmm…
Indeed, let that in.
Your mind is so tired and so ashamed for all the ways it thinks it has failed you and failed your soul, that it wants to get rid of itself.
Of course, you know that doesn’t work either. Some people try. They get a gun and blow their head off, or whatever. They think maybe they can destroy that crazy mind, that mind that keeps yelling at them, that keeps telling them what they’re doing wrong, that keeps telling itself what it keeps doing wrong. They think that somehow by destroying their head they’ll get rid of the mind. Blow it up!
It doesn’t work.
For you see, the human brain is not the mind. The human brain is simply an interface mechanism. It interfaces between the mind and the human body. The mind is not physical. It doesn’t reside within the brain. The mind is a part of me, your soul, a part that I gave you so that you could be a human, and so that you could stay within that human body and have all of these incredible experiences that you’ve had throughout so many lifetimes and so many bodies.
Hmm…
And so the human gets so fed up—the mind gets so fed up—with all the challenges of life, that it blows its head off. Well, all that happens then is that it comes back into another body. It can’t help it.
You think you’ll blow your head off and go to the other side and never come back to Earth! Well, it doesn’t work that way, because the minute you get to the other side you see through your soul’s perspective, your soul’s eyes. You begin to see what was really happening and you realize, “Oh, I really have to go back and finish that. It was such an amazing experience that I was going through! I just couldn’t see it, so I have to go back and see it through.”
And next thing you know you’re a little baby again, and you grow up and create very similar experiences in your life, and you try to find a way to get through them yet again.
Hmm…
So, you can blow your head off if you want to. There is no shame from our part, from our side. We’ll welcome you home and we’ll give you a big hug. And we’ll smile, maybe even shed a few tears, as we watch you go right back in.
Hmm…
Oh, and you’ve done that before, dear friend. Every one of you, you’ve been there and you’ve done that. And here you are. Those experiences are yet another shame for your mind and for your body.
Oh, it’s not us putting the shame on you. Not at all. It’s the mind itself! It feels like it failed. It feels like it did something foolish, like it failed to do its job. It failed to protect its human. It failed to find a way out of those difficult, difficult experiences and energies. And finally it destroyed itself, the worst shame of all from its perspective.
It’s time to let that shame go!
Dear mind, you’ve done the best you could. In every single experience and every single instance, you’ve done the best you could.
You didn’t have the ability to see beyond. All you could see was what was right in front of you. All you could feel was everything that had come before. It was so intense and so difficult, so you did the only thing you could figure out to do.
Hmm…
There is no shame, none at all. Maybe you can start to let it go, dear mind.
You see, you’ve done your job. It’s time now to come home. It’s time to come home in a new way, a beautiful new way, while still being embodied.
It’s actually about letting home come to you. Letting your own soul, your true home, come to you right here on Earth, in your body.
Oh, but that brings up more issues. You see, for most of you, your bodies aren’t in very good shape right now, at least from your human perspective. Some of you, because of how your bodies feel, are so close to finding a way out. Some of you are even considering taking that drastic step of blowing your head off or something like that.
Once again, you can. There is no shame in that. And once again, you’ll get to our side and you’ll look back and you’ll realize, “Oh, I was so close! I was so close to something so amazing! It was already there, I just didn’t know it. I hadn’t quite let it in yet.” Then you’ll be jumping right back in, because you want to have that experience. You want to see it through.
Oh, there are some of you that a point comes where it’s just not worth it anymore for you. You could say you’ve been there and done that and you’re ready to let it go, and that’s okay too. When your soul feels that, your soul comes and gets you and takes you home. Then your body does what it does. It comes to an end, and that’s a beautiful thing. But for most of you, you knew there was a new opportunity now, a new possibility, and you said, “I want to experience that. I want to experience being all that I am here on Earth!”
Mmm…
Well, you didn’t realize it was going to be quite so painful, quite so intense.
Dear friend, remember how you got here. When you first came to Earth, oh, you came into this reality and you compressed, and you compressed, and you compressed yourself down. It was so intense!
You’ve been living in this unnatural, intense, difficult compression ever since, for eons and lifetimes, to the point where you actually believe that the Earth reality, the human reality, is somehow natural. You call it “Nature” and you think it’s natural.
Oh, it’s not natural at all! It is an artificial construct, every bit of it, under extreme compression and slowed down so very slow. Everything goes soooo sloooow compared to who you are.
No, it’s not natural at all. But it’s beautiful! It’s alive! It’s intense! It’s created some amazing experiences, and your soul has distilled that into the sweetest, most beautiful, amazing nectar that you can’t even imagine. But you can feel it. It’s your knowing. It’s your wisdom.
Ahh…
So many of you, after our last message about honoring the mind you said, “Oh, I see. I get it. It feels so good to finally give my mind a break and to give it the honor and the respect it deserves, and to allow it to rest.”
Then you said, “But my body! My body hurts so bad. It feels like it’s falling apart. What about my body? Why does it have to go through this?”
Hmm…
John didn’t want to do this channel. He said to me, “How can I possibly channel a message about the body, when my own body feels like it’s falling apart? It hurts so much. It’s gotten so weak lately. How can I possibly channel a message about the body?”
Hmm…
Well, here we are. Yes, your bodies are going through so much.
For those of you whose bodies don’t seem to be going through so much, and you wonder what’s wrong with everyone else who’s having such a hard time, I ask you: Stop it. Be happy that it isn’t so intense for you! But know that some of these others, they’ve been through so, so much in their lifetimes! Their bodies have been through so very much. They’ve suffered and they’ve strained. They’ve worked so hard. They’ve fought so hard. They’ve done everything they were asked to do, until they simply couldn’t do it anymore.
They’ve been tortured. They’ve been murdered, over and over again. They’ve been burned alive, buried alive, had their limbs ripped out of them. They’ve been through lifetimes where they were forced to work in the hot sun in the most difficult circumstances, where they had the spirit driven right out of them.
They’ve had lifetimes where they were so committed, so dedicated to serving their God or their king or their country or their cause or whatever it was. They were so committed and so dedicated that they pushed their bodies beyond their limits, and they pushed and they pushed and they pushed until their bodies finally collapsed.
Ahh…
Every one of you have been through so much with your body.
Oh, you think you die and go away and you come back in a brand new body. Well, there’s a little bit of truth to that, but into that new body you bring YOU, and all of your memories from all of those other bodies. Well, you don’t bring them all into your mind, but they’re all there. The energies of all those lifetimes are all there, and you feel them.
And your body has its own shames. It failed you. You pushed so hard, you were so committed and so dedicated, and your body couldn’t do it. It tried so hard and then it collapsed, and it died. It feels ashamed for that, and it happened so many times!
Or, you were fighting for your king and you weren’t quick enough or strong enough, and an enemy soldier overpowered you and killed you. Your body feels ashamed for not being quick enough or strong enough and letting you down once again.
Oh, so many things where your body thought that it failed you!
Hmm…
It didn’t. It was all part of the experience, and here you are. You got a new body and you came in and said, “This time is different. This time I’m bringing my soul in. I’ve had enough fighting.”
Oh, some of you did it earlier in this lifetime. You fought, you pushed, you served. Oh, you served with so much dedication! You served your causes. You served nature. You served life itself, you thought. You worked so hard.
Hmm…
Gradually, you opened up. Gradually, your soul started to come in and to say, “You can let it all go now, every bit of it. There is nothing you need to serve anymore. There’s nobody you need to serve anymore, not even me, your soul. Just let me in. Just let yourself enjoy life. And if you can’t do that, just let yourself have the experience of life. But stop fighting it. Stop trying to serve it. Stop trying to fix it or make it better. Just let it in. Let me in.”
Mmm…
There’s a part of your body that says, “Please, I’m so tired. I’m so ready. Take over, dear Soul.”
There’s another part of your body that says, “Look at me. I’ve failed so many times! How can I let you in? How can I let you see me, dear Soul? I feel so dirty, so ashamed, so bloody. So, so ashamed! How can I let you see me?”
Hmm…
Dear body, I speak to you. As Johannes I speak to John’s body, and I speak to each one of your bodies on behalf of your own soul:
You can let go now. You’ve been so, so dedicated, so committed to serving me, your soul. You didn’t even know you had a soul, so you turned that dedication toward God, or what you thought of as God, toward your country and your king and your religion, and all these things. You worked so hard, with so much dedication. Some lifetimes you didn’t even know what you were doing, but you still did it with so much dedication.
In the lifetimes where you gave up, you thought you threw in the towel. You thought you didn’t care anymore about anything. But you even did that with so much dedication!
Oh, you never failed. You just took on challenges that were beyond you. That wasn’t your fault. You’ve served me, your soul, so beautifully, with so much dedication and so much honor.
All those things you see as failures, it’s only an illusion. They were experiences, experiences that brought us so much wisdom!
Dear body, that wisdom, the wisdom of your soul, the wisdom of so many lifetimes in so many experiences, is yours now. Yours!
It’s here, this beautiful golden nectar. Sweet, exquisite, like nothing you’ve ever experienced before! It’s here. It’s yours!
So take a deep breath and open up to it.
The struggle is over. We’ve completed our journey. The only thing left now is the celebration!
Oh, you say—John’s body says—”Oh, I’m so ready for the celebration, but I’ve got no energy! I’ve got no strength! How can I celebrate?”
And I say, it will come.
We’ve used the metaphor of the caterpillar and the butterfly almost too much, but it’s so beautiful. The caterpillar goes through its lifetime crawling from leaf to leaf, eating and pooping, fighting its battles, trying not to get eaten, until one day it gets this crazy impulse and spins itself away in a cocoon. And then its body dissolves away and turns into a puddle of goo.
Hm…
The caterpillar thinks it’s dying. And then that goo starts to form itself into a new body, a very different body. It has wings. It has bright colors. And eventually it emerges as the butterfly, into an entirely new kind of life. A life that the caterpillar can’t even comprehend.
Well, dear friend, dear human, the transformation you are going through is so far beyond the transformation from caterpillar to butterfly, and you are doing it without the luxury of a cocoon to hide away in. You are doing it while maintaining a semblance of human shape.
Your body still has to transform though, so what do you think is going to happen?
Hmm…
It doesn’t happen in an instant. That’s not how things work. You imagine it would just suddenly—poof!—and there you’d be.
Well, that’s how you turn into a dead ascended master. Poof, and you’re gone! Your body goes up in smoke, and then you have to find other people to channel through to share your wisdom.
Hmm…
Oh, it’s so much more fun to channel through my own human, my own self!
I, Johannes. Yes, I am an ascended master. I have my realization. I have my enlightenment. And I get to channel through my own human on Earth! I get to share my wisdom with other humans, speaking through my own self.
Ahh, that’s pretty exciting for me!
Sometimes John doesn’t think it’s so exciting. He loves doing it and he loves how it feels, but his body is still going through its transformation and it hurts, and it’s gotten soft and weak to the point where he wonders if he’s going to survive.
And oh, yes, he wants to survive! He’s finally beginning to experience life in a new way. He’s finally beginning to feel the abundance in so many ways. He has so much love in his life now. Energy is coming to him in so many ways. His own energies. They’re finally serving him in so many beautiful ways!
Yet his body still hurts. It’s still weak. It was all he could do to walk out here into the woods for this message.
Oh, his mind. His mind jumps in and says, “It must be the diabetes. Or maybe it’s just intense transformation. Or maybe it’s something else. Or, what do I need to do different? How do I need to eat different?” All these questions!
Then John takes a breath, feels me again, and I say, “Just be still. Just have the experience. Let go of the definitions.”
And dear friend, this is so important: The mind is full of definitions. It wants to define everything.
John remembers what it comfort it was, so many years ago, when he was diagnosed with diabetes. He didn’t understand what was happening in his body before then. He was feeling strange and he went to the doctor, and the doctor checked him out said, “You have diabetes!”
There was this sense of relief that washed through John. “Ahh, a definition. I can relate to that!” But it was his mind that felt the relief, because his mind understood that definition.
Your mind is desperate to define everything. It wants to understand what’s happening in its body. It wants to understand what’s happening around it. It wants to define it all, so that it can put it into little categories and definitions that it can understand and try to manipulate.
Dear human, it’s time to start letting those definitions go!
You see, John didn’t really have diabetes to start with. He had things going on in his body. He had the beginnings of the transformation happening, and often this transformation takes the form of diabetes in the body. But, some days he felt great. Some days he didn’t have any problems at all. Other days he felt kind of strange. He went to the doctor and the doctor said, “You have diabetes!” and John’s mind took that in, that definition. It took it in and made it his own.
Well, then he had diabetes! And little by little, over the last four years or so, we’ve been gradually, gradually digging that definition back out.
Oh, he buried it so deep inside of him. He held onto it because it gave him comfort. It was something for the mind to understand and to fight against, which of course just pushed it in deeper and made it even more real.
So, almost five years ago, I showed John how everything about diabetes is about control. It’s all about controlling the body, controlling the disease and battling the disease. I also showed John that from the human perspective, one of the main attributes of enlightenment is the human losing control, going out of control.
So, John stopped fighting. He stopped controlling what he saw as this dreadful disease. He stopped trying to control it and said, “Okay, maybe this will kill me, but I’m ready. I’ve lived my life, I’ve had my realization and it’s okay if I go. But maybe, just maybe, if I let go my soul can bring me to a new place.
Ahh…
He didn’t know it would take so long. But he had no idea—he still doesn’t really have any idea—how much his body has been through! In so many lifetimes, even in this lifetime, there have been times when he’s worked so hard, when he’s been so dedicated, when he’s pushed himself. Oh, so many lifetimes!
He still doesn’t even realize how much his body has been through. And he doesn’t need to, at the human level. The mind doesn’t need to understand all the hurts it has experienced, or that the body has experienced. It’s not important. The only thing that is important is to realize that, oh, there has been so much!
Now you can let it all go. You can let your soul take it.
Your body can let it all go. It doesn’t need to feel ashamed anymore.
Oh, it will still feel ashamed sometimes, but that’s okay. It can turn that over to me, its soul. It can just let go.
So I ask you, dear human, dear mind, dear body, to let go of the definitions.
You’re going to feel pain popping up in lots of different places. This morning, John woke up and his knee hurt. It happens once in a while, and it usually goes away in a little while. Pains pop up here and there in his body, and he’s learned not to focus on them. Just acknowledge them: “Yes, it hurts.” But don’t try to define it.
So often your mind wants to say, “Oh my god, what’s happening? What did I do to that part of myself? My head hurts. Is there an infection? Is there something I need to treat? Something I need to do?”
No, you need to let go. You need to let go of the definition.
If your head hurts too much, take an aspirin or whatever. It’s okay. But let the definitions go.
You want to say, “I have a headache.” And you define it.
Instead, just allow yourself the experience, without any definition at all.
“It hurts!” It’s okay, you can say it hurts. And then, be with the pain. Don’t try to fix it. Don’t try to figure it out. Don’t define it.
If there’s something obvious, like you cut yourself on something and you need to deal with it, well, take care of it. But even then, don’t define it. Just wash it, treat it like it needs to be treated, and move on.
Don’t define it. Don’t try to figure out why it happened.
If something in your body hurts, don’t try to figure it out. Don’t try to name it. Don’t try to figure out why it happened.
Oh, please, don’t try to figure out why it happened!
“Why” is one of the words that your mind uses to keep you trapped in the human.
Oh, there are technical whys, like figuring out how to drive your car or use your computer, or whatever. Those are fine, but when you’re trying to ask “why” about life, about your body, about what’s happening right now, those “whys” are nothing more than your mind trying to come up with definitions, because definition is how it keeps you in the human form. It is how it keeps you trapped, and how it fulfills the job that we gave it so long ago.
If you don’t understand what we’re talking about, go back and listen to that last message, A Tribute to the Mind.
That’s how the mind does it, with all these questions: Why? What did I do wrong? How do I fix it? How do I make it better? Why did I do this to myself?
Let it go! Let it go.
Stop the questions. Stop the whys. Stop the definitions.
Come into the emptiness, into the void, if you like.
Be still.
Be with the experience.
That’s all.
You see, there’s one thing about experience that is absolutely certain, and that is that it will change.
The mind goes, “Well, yeah, I know. It’s going to get worse. It could change in all these bad ways!”
Well, that’s where your focus goes, so that’s what’s likely to happen.
Ahh…
Be still, mind. Be still. Turn it over to Soul.
Simply allow the experience, without definition.
Turn it over to Soul.
Turn it over to your own knowing, to your own wisdom, and then see what happens.
That’s how you get a new result. You stop trying to project the past onto the future, and just be still.
You just have the experience, and in time you’ll find yourself having a whole new experience. An experience that we cannot possibly describe right now, because to do so would be to define it, which would defeat it and block it out. It would literally block out the new and amazing experiences that are coming to you, so we’re not going to try to define it. We’re just going to say, let the definitions go.
If you want your body to feel better, let the definitions go. Please.
Just be in the experience without definition, without defining it, without asking why, without trying to change it or fix it. Unless there’s something that’s just obvious to do, and that comes from your knowing.
Just be with it, and then see what happens.
Hmm…
Dear mind, dear body, you’ve been so very dedicated for so long. Now I’m asking you to turn that dedication to something new, to bring that dedication to being still, to allowing the experience, to letting go of the definitions and the whys and the pros and cons and all the other questions of life. Just let them go.
I ask you to bring that same dedication with which you’ve served me, your soul, for so long, to this.
Hmm…
And when you feel like you’ve failed, just come back. No definitions.
“Failure” is a definition, and a big question. Let it go. Just come back.
Bring that dedication that you are so good at to this, to letting go of definitions. To simply being in life, in experience, as best you can.
Oh, it’s still going to hurt at times. It might hurt a lot sometimes. It may continue for a while. That doesn’t mean you are failing. It simply means that you are going through the most intense, the most beautiful, the most amazing transformation that any being in all of creation has ever gone through.
The only thing you can do is let it happen. Everything else will make it hurt worse.
Let it happen.
The definitions you come up with at this point are meaningless. They don’t really have anything to do with what’s actually happening in your body, so let them go.
Allow the experience.
And know that I, your soul, am right here.
I am you, and I am walking through this with you, every step of the way.
Sometimes you think you don’t feel me. Ahh, that’s a definition. That’s a thought. Let it go, because I’m right here, walking through every step of this with you.
And I will not abandon you. Never again. I never really did, but it sure felt like that at times.
Never again. I’m here. Your soul, walking through this with you, and we are getting through it.
Have patience.
More than anything, let go of the definitions.
If you feel pain, you feel pain. Don’t define it. Just allow it. Acknowledge it, but then turn your attention to something else.
Let it be.
Don’t try to avoid it, don’t try to get away from it. All of that just puts definitions on it, and definitions lock it in. They lock it into a form, into a shape. They lock it into your reality, and that goes for everything in life. Everything!
Let go of the definitions and see what happens.
Mmm…
And so it is.
* Note: Conscious channeling is an act of translating incoming feelings into human words the mind can understand. It is an imprecise process and sometimes the wrong words come out of my mouth. In the recording it is usually quite obvious what the intended meaning was, but it’s not so obvious in the transcript, so they must be corrected. Those words or phrases, if any, are marked with an asterisk (*) since they are different from the recording.
Also, since spoken word is very different from properly written word, along with my soul I have edited the text slightly. My (our) focus here is not on good grammar, but on clarity and readability without making it too confusing for those who choose to read along while listening to the audio recording. Changes that do not impact the meaning are not marked.
In transcribing these messages I have chosen to include many of the various ahhs, hmms, and other non-word sounds that come out of my mouth while channeling, because they indicate a moment to pause, take a breath, and reflect upon what has just been said. —John
Para aquellos de nosotros que estamos pasando por esta intensa transformación de encarnar nuestra divinidad; lidiar con el cuerpo físico es quizás la parte más difícil. Duele. Se debilita. Se siente como si se desintegrara y hace que uno se pregunte si puede sobrevivir al proceso. En este suave pero fuerte mensaje, Johannes habla de por qué y de cómo lidiar con él.
¡Disfruta!
Haga clic en el triángulo para reproducir la grabación.
En Honor al Cuerpo – por John McCurdy (Traducido por Liliana Audet)
Canalizado el 11 de mayo de 2021
¡Yo soy el que yo soy!
Ahh sí, ¡un hermoso día de primavera en Eslovenia! En el bosque escuchando los pájaros y los insectos y todos los sonidos de la naturaleza. Ah sí, y los coches, camiones y tractores de fondo. ¡Ah sí, los sonidos de la vida!
La vida en la Tierra. ¡Qué lugar tan mágico!
Mmm…
¡Yo soy Johannes, de servicio mágico! Así que hagamos algo de magia hoy.
Te pido, querido oyente, querido lector, que invites a tu propia alma a unirse a este mensaje. Probablemente ya está aquí, pero cuando la invitas a estar aquí, cuando le das permiso consciente para estar aquí, te abre a otro nivel de este mensaje, querido humano. Te abre a tu propia alma, a tu propio conocimiento y a tu propia sabiduría.
Ahh…
(pausa)
John está cuestionando lo que le estoy pidiendo que diga, pero lo dirá.
Hemos movido algunas cosas con nuestro último mensaje, en honor a la mente. (Un Homenaje a la Mente)
Oh, los humanos, especialmente los que están despertando, se están dando cuenta de que son mucho más que lo humano y de que su mente les ha impedido sentirlo. No quieren honrar a la mente. Quieren deshacerse de ella, tirarla, sacarla de su sistema para poder volver a su alma.
Ahh…
Tu mente te ha servido mucho y, es hora de dejarla volver a casa también.
Esto no es acerca de deshacerse de tu mente. Nunca te desharás de tu mente, porque es una parte increíble y maravillosa de ti y realmente no quieres deshacerte de ella. No, lo único que ocurre realmente es que tu mente se siente tan avergonzada, se siente tan fracasada, que quiere deshacerse de sí misma.
Mmm…
Por cierto, deja que esto entre.
Tu mente está tan cansada y tan avergonzada por todas las formas en que cree que te ha fallado y ha fallado a tu alma, que quiere deshacerse de sí misma.
Por supuesto, sabes que eso tampoco funciona. Algunas personas lo intentan. Consiguen una pistola y se vuelan la cabeza, o lo que sea. Piensan que tal vez pueden destruir esa mente loca, esa mente que sigue gritándoles, que sigue diciéndoles lo que están haciendo mal, que sigue diciéndose a sí misma lo que sigue haciendo mal. Piensan que, de alguna manera, destruyendo su cabeza se desharán de la mente. ¡Explótala!
Esto no funciona.
Porque, como ves, el cerebro humano no es la mente. El cerebro humano es simplemente un mecanismo de interfaz. Es la interfaz entre la mente y el cuerpo humano. La mente no es física. No reside en el cerebro. La mente es una parte de mí, tu alma, una parte que te di para que pudieras ser un humano y para que pudieras permanecer dentro de este cuerpo humano y tener todas estas increíbles experiencias que has tenido a lo largo de tantas vidas y tantos cuerpos.
Hmm…
Y entonces el humano está tan harto -la mente está tan harta- de todos los retos de la vida, que se vuela la cabeza. Bien, todo lo que sucede entonces es que regresa a otro cuerpo. No puede evitarlo.
Crees que te volarás la cabeza y te irás al otro lado y nunca más volverás a la Tierra. Pues no funciona así, porque en cuanto llegas al otro lado, ves a través de la perspectiva de tu alma, de los ojos de tu alma. Empiezas a ver lo que realmente estaba sucediendo y te das cuenta de que “Oh, realmente tengo que volver y terminar eso”. ¡Era una experiencia tan increíble la que estaba viviendo! Simplemente no podía verlo, así que tengo que volver y verlo terminado”.
Y lo siguiente que sabes es que regresas a ser un pequeño bebé y creces y creas experiencias muy similares en tu vida y tratas de encontrar nuevamente la manera de superarlas.
Hmm…
Así que puedes volarte la cabeza si quieres. No hay vergüenza por nuestra parte, de nuestro lado. Te daremos la bienvenida a casa y te daremos un gran abrazo. Y sonreiremos, tal vez incluso, derramemos algunas lágrimas, mientras vemos cómo vuelves a entrar.
Hmm…
Oh, y tú has hecho eso antes, querido amigo. Cada uno de ustedes ha estado allí y ha hecho eso. Y aquí estás. Esas experiencias son otra vergüenza para tu mente y para tu cuerpo.
Oh, no somos nosotros los que ponemos la vergüenza en ti. En absoluto. ¡Es la propia mente! Ella siente que ha fallado. Se siente como si hubiera hecho una tontería, como si no hubiera hecho su trabajo. No pudo proteger a su humano. No pudo encontrar una salida a esas experiencias y energías tan difíciles. Y finalmente se destruyó a sí misma, la peor vergüenza de todas, desde su perspectiva.
Es hora de dejar ir esa vergüenza.
Querida mente, has hecho lo mejor que has podido. En cada experiencia y en cada instancia, has hecho lo mejor que has podido.
No tuviste la capacidad de ver más allá. Todo lo que podías ver era lo que estaba delante de ti. Todo lo que podías sentir era todo lo que había pasado antes. Era tan intenso y tan difícil, así que, hiciste lo único que se te ocurrió hacer.
Hmm…
No hay vergüenza, ninguna en lo absoluto. Tal vez puedas empezar a dejarlo ir, querida mente.
Ya ves, has hecho tu trabajo. Es hora de regresar a casa. Es hora de regresar a casa de una manera nueva, una manera nueva y hermosa, sin dejar de estar encarnado.
En realidad se trata de dejar que el hogar venga a ti. Dejar que tu propia alma, tu verdadero hogar venga a ti, aquí en la Tierra, en tu cuerpo.
Oh, pero eso te trae más problemas. Verán, para la mayoría de ustedes, sus cuerpos no están en muy buena forma ahora, al menos desde su perspectiva humana. Algunos de ustedes, debido a cómo se sienten sus cuerpos, están muy cerca de buscar una salida. Algunos de ustedes incluso, están considerando tomar esa drástica medida de volarse la cabeza o algo así.
Una vez más, podrías. No hay que avergonzarse por eso. Y una vez más, llegarás a nuestro lado y mirarás hacia atrás y te darás cuenta: “¡Oh, estuve tan cerca! ¡Estuve tan cerca de algo tan increíble! Ya estaba ahí, sólo que no lo sabía. Todavía no lo había dejado entrar”. Entonces te lanzarás de nuevo, porque quieres tener esa experiencia. Quieres verla completada.
Oh, hay algunos de ustedes que llegan al punto en el que ya no vale la pena. Podrías decir que has estado allí y has hecho eso y estás listo para dejarlo ir y, eso también está bien. Cuando tu alma siente eso, tu alma viene a buscarte y te lleva a casa. Entonces tu cuerpo hace lo que hace. Llega a su fin y eso es algo hermoso. Pero la mayoría de ustedes, sabía que ahora había una nueva oportunidad, una nueva posibilidad y dijeron: “Quiero experimentar eso. Quiero experimentar ser todo lo que yo soy aquí en la Tierra”.
Mmm…
Bueno, no te diste cuenta de que iba a ser tan doloroso, tan intenso.
Querido amigo, recuerda cómo llegaste aquí. Cuando viniste por primera vez a la Tierra, oh, viniste a esta realidad y te comprimiste y te comprimiste y te comprimiste a ti mismo. ¡Fue tan intenso!
Has estado viviendo en esta compresión antinatural, intensa y difícil desde entonces, durante vidas y eones, hasta el punto de que realmente crees que la realidad de la Tierra, la realidad humana, es de alguna manera natural. La llamas “Naturaleza” y crees que es natural.
Oh, ¡no es natural en absoluto! Cada parte de ella, es una construcción artificial, bajo una compresión extrema y ralentizada, muy lenta. Todo va taaaan lento, comparado con lo que tú eres.
No, no es natural en absoluto. ¡Pero es hermoso! ¡Está vivo! Es intenso. Ha creado algunas experiencias increíbles y tu alma, ha destilado eso en el más dulce, hermoso y sorprendente néctar que ni siquiera puedes imaginar. Pero puedes sentirlo. Es tu conocimiento. Es tu sabiduría.
Ahh…
Muchos de ustedes, después de nuestro último mensaje sobre honrar la mente, dijeron: “Oh, ya veo. Lo entiendo. Se siente tan bien darle por fin a mi mente un descanso y darle el honor y el respeto que merece y permitirle descansar”.
Luego dijiste: “¡Pero mi cuerpo! Me duele tanto el cuerpo. Siento que se está desmoronando. ¿Qué pasa con mi cuerpo? ¿Por qué tiene que pasar por esto?”.
Hmm…
John no quería hacer esta canalización. Me dijo: “¿Cómo puedo canalizar un mensaje sobre el cuerpo, cuando mi propio cuerpo se siente como si se estuviera desintegrando? Me duele mucho. Se ha vuelto tan débil últimamente. ¿Cómo puedo canalizar un mensaje sobre el cuerpo?”
Hmm…
Bueno, aquí estamos. Sí, sus cuerpos están pasando por muchas cosas.
Para aquellos de ustedes cuyos cuerpos no parecen estar pasando por tanto y se preguntan qué pasa con todos los demás, que lo están pasando tan mal; les pido: Deténganse. Alégrense de que no sea tan intenso para ustedes! Pero sepan, que algunos de estos otros, han pasado por mucho, muchísimo en sus vidas! Sus cuerpos han pasado por mucho. Han sufrido y se han esforzado. Han trabajado muy duro. Han luchado mucho. Han hecho todo lo que se les ha pedido, hasta que simplemente no han podido hacerlo más.
Han sido torturados. Han sido asesinados, una y otra vez. Los han quemado vivos, los han enterrado vivos, les han arrancado los miembros. Han pasado por vidas en las que se les obligaba a trabajar bajo el sol en las circunstancias más difíciles, donde hasta les quitaban el espíritu.
Han tenido vidas donde estaban tan comprometidos, tan dedicados a servir a su Dios o a su rey o a su país o a su causa, o lo que fuera. Estaban tan comprometidos y tan dedicados, que empujaron sus cuerpos más allá de sus límites y empujaron y empujaron y empujaron, hasta que sus cuerpos finalmente colapsaron.
Ahh…
Cada uno de ustedes ha pasado por mucho con su cuerpo.
Oh, ustedes piensan que mueren y se van y regresan en un cuerpo nuevo. Bueno, hay un poco de verdad en eso, pero en ese nuevo cuerpo, te traes a TI y a todos tus recuerdos, de todos esos otros cuerpos. Bueno, no los traes todos a tu mente, pero están todos ahí. Las energías de todas esas vidas están ahí y las sientes.
Y tu cuerpo tiene sus propias vergüenzas. Te ha fallado. Te esforzaste tanto, te comprometiste tanto y te dedicaste tanto y tu cuerpo no pudo lograrlo. Se esforzó tanto y luego colapsó y murió. Se siente avergonzado por eso; ¡y ha sucedido tantas veces!
O estabas luchando por tu rey y no fuiste lo suficientemente rápido o fuerte y, un soldado enemigo te superó y te mató. Tu cuerpo se siente avergonzado por no haber sido lo suficientemente rápido o fuerte y por haberte defraudado una vez más.
Oh, ¡tantas cosas en las cuales tu cuerpo pensó que te había fallado!
Hmm…
Pero no fue así. Todo era parte de la experiencia y, aquí estás. Tienes un nuevo cuerpo y entraste y dijiste: “Esta vez es diferente. Esta vez traigo a mi alma. Ya he tenido suficiente lucha”.
Oh, algunos de ustedes lo hicieron antes en esta vida. Lucharon, empujaron, sirvieron. ¡Oh, sirvieron con tanta dedicación! Serviste a tus causas. Sirvieron a la naturaleza. Sirvieron a su propia vida, eso pensaron. Trabajaste muy duro.
Hmm…
Gradualmente, te abriste. Gradualmente, tu alma comenzó a entrar y a decir: “Ahora puedes dejarlo todo, cada pedacito de eso. Ya no hay nada más a lo que tengas que servir. Ya no hay nadie a quien tengas que servir, ni siquiera a mí, tu alma. Sólo déjame entrar. Sólo permítete disfrutar de la vida. Y si no puedes hacer eso, sólo permítete tener la experiencia de vida. Pero deja de luchar contra ella. Detente tratando de servirla. Detente de intentar arreglarla o de mejorarla. Sólo deja que entre. Déjame entrar”.
Mmm…
Hay una parte de tu cuerpo que dice: “Por favor, estoy cansado. Estoy listo. Hazte cargo, querida Alma”.
Hay otra parte de tu cuerpo que dice: “Mírame. ¡He fallado tantas veces! ¿Cómo puedo dejarte entrar? ¿Cómo puedo dejar que me veas, querida Alma? Me siento tan sucio, tan avergonzado, tan ensangrentado. ¡Tan, tan avergonzado! ¿Cómo puedo dejar que me mires?”
Hmm…
Querido cuerpo, yo te hablo a ti. Como Johannes le habla al cuerpo de John y, le hablo a cada uno de tus cuerpos en nombre de tu propia alma:
Ahora puedes dejarlo ir. Has estado tan, tan dedicado, tan comprometido a servirme, tu alma. Ni siquiera sabías que tenías un alma, así que dirigiste esa dedicación hacia Dios o lo que pensabas que era Dios, hacia tu país y tu rey y tu religión y todas esas cosas. Trabajaste muy duro, con mucha dedicación. En algunas vidas ni siquiera sabías lo que estabas haciendo, pero aun así lo hacías con mucha dedicación.
En las vidas donde te rendiste, pensaste que habías tirado la toalla. Pensaste que ya no te importaba nada. Pero aun así, lo hiciste con mucha dedicación.
Nunca fracasaste. Sólo asumiste retos que te superaron. Eso no fue tu culpa. Me has servido a mí, tu alma, tan bellamente, con tanta dedicación y tanto honor.
Todas esas cosas que ves como fracasos, son sólo una ilusión. Fueron experiencias, experiencias que nos trajeron tanta sabiduría!
Querido cuerpo, esa sabiduría, la sabiduría de tu alma, la sabiduría de muchas vidas en muchas experiencias, ahora es tuya. Tuya!
Está aquí, este hermoso néctar dorado. Dulce, exquisito, ¡como nada de lo que hayas experimentado antes! Está aquí. Es tuyo!
Así que respira profundamente y ábrete a él.
La lucha ha terminado. Hemos completado nuestro viaje. Lo único que queda ahora es la celebración!
Oh, tú dices -el cuerpo de John dice- “¡Oh, estoy tan preparado para la celebración, pero no tengo energía! ¡No tengo fuerzas! ¿Cómo puedo celebrar?”
Y yo digo que, ya llegará.
Hemos casi, utilizado demasiado la metáfora de la oruga y la mariposa, pero es tan hermosa. La oruga pasa su vida arrastrándose de hoja en hoja, comiendo y haciendo caca, luchando sus batallas, tratando de no ser comida, hasta que un día tiene ese impulso loco y se envuelve en un capullo. Y entonces su cuerpo se disuelve y se convierte en un charco de mucosidad.
Hm…
La oruga cree que se está muriendo. Y entonces en esa sustancia viscosa comienza a formarse un nuevo cuerpo, un cuerpo muy diferente. Tiene alas. Tiene colores brillantes. Y finalmente emerge como mariposa, en una forma de vida completamente nueva. Una vida que la oruga ni siquiera puede comprender.
Bueno, querido amigo, querido humano, la transformación que estás viviendo va mucho más allá de la transformación de oruga a mariposa y lo estás haciendo sin el lujo de un capullo en el cual esconderte. Lo estás haciendo manteniendo una apariencia humana.
Sin embargo, tu cuerpo todavía tiene que transformarse, así que, ¿qué crees que va a pasar?
Hmm…
Esto no sucede en un instante. Las cosas no funcionan así. Imaginas que de repente… ¡puf! y ahí estás.
Bueno, así es como te conviertes en un maestro ascendido, muerto. ¡Puf, y te vas! Tu cuerpo se convierte en humo y entonces para compartir tu sabiduría, tienes que encontrar a otras personas para a través de ellas canalizar.
Hmm…
¡Oh, es mucho más divertido canalizar a través de mi propio humano, mi propio yo!
Yo, Johannes. Sí, soy un maestro ascendido. Tengo mi realización. Tengo mi iluminación. Y puedo canalizar a través de mi propio humano en la Tierra. Puedo compartir mi sabiduría con otros humanos, hablando a través de mi propio ser.
Ahh, ¡eso es muy emocionante para mí!
A veces John no cree que sea tan emocionante. Le encanta hacerlo y le encanta cómo se siente, pero su cuerpo todavía está pasando por su transformación y le duele y se ha vuelto débil y flojo, hasta el punto en el que se pregunta si va a sobrevivir.
Y sí, él quiere sobrevivir! Por fin empieza a experimentar la vida de una manera nueva. Por fin empieza a sentir la abundancia en muchos sentidos. Ahora, tiene mucho amor en su vida. La energía está llegando a él de muchas maneras. Sus propias energías. Finalmente le están sirviendo de muchas formas hermosas!
Sin embargo, su cuerpo todavía le duele. Todavía está débil. Todo lo que hizo, fue para caminar hasta el bosque para este mensaje.
Oh, su mente. Su mente salta y dice: “Debe ser la diabetes. O tal vez es la intensa transformación. O tal vez es algo más. O, ¿qué necesito hacer diferente? ¿Cómo tengo que comer diferente?” ¡Todas estas preguntas!
Entonces John toma un respiro, me siente de nuevo y le digo: “Sólo quédate quieto. Ten la experiencia. Deja de lado las definiciones”.
Y querido amigo, esto es tan importante: La mente está llena de definiciones. Quiere definirlo todo.
John recuerda lo reconfortante que fue, hace tantos años, cuando le diagnosticaron diabetes. Hasta entonces no entendía lo que pasaba en su cuerpo. Se sentía extraño y fue al médico y el médico lo examinó y le dijo: ” ¡Tienes diabetes!”.
Una sensación de alivio invadió a John. “Ahh, una definición. Me identifico con eso”. Pero fue su mente la que sintió el alivio, porque su mente entendió esa definición.
Tu mente está desesperada por definirlo todo. Quiere entender lo que está sucediendo en su cuerpo. Quiere entender lo que ocurre a su alrededor. Quiere definirlo todo, para poder ponerlo en pequeñas categorías y definiciones que pueda entender y tratar de manipular.
Querido humano, ¡es hora de empezar a dejar de lado esas definiciones!
Verás, John realmente no tenía diabetes, para empezar. Tuvo cosas sucediendo en su cuerpo. Tuvo los inicios de la transformación ocurriendo, y a menudo, esta transformación toma forma de diabetes en el cuerpo. Pero, algunos días él se sentía muy bien. Algunos días no. Otros días se sentía un poco extraño. Fue al doctor y el doctor le dijo: “¡Tienes diabetes!” y la mente de John asimiló esa definición. La asimiló y la hizo suya.
Bueno, ¡entonces tenía diabetes! Y poco a poco, durante los últimos cuatro años, hemos ido gradualmente, sacando esa definición fuera.
Oh, la enterró tan profundamente dentro de él. Se aferró a ella porque le dio consuelo. Era algo para que la mente entendiera y luchara contra ello, lo que por supuesto, sólo la empujaba más adentro y la hacía aún más real.
Así que, hace casi cinco años, le mostré a John cómo todo lo relacionado con la diabetes tiene que ver con el control. Se trata de controlar el cuerpo, controlar la enfermedad y luchar contra la enfermedad. También le mostré a John que, desde la perspectiva humana, uno de los atributos principales de la iluminación es que el ser humano pierda el control, salir del control.
Así que, John dejó de luchar. Dejó de controlar lo que él consideraba una enfermedad espantosa. Dejó de intentar controlarla y dijo: ” De acuerdo, puede que esto me mate, pero estoy preparado. He vivido mi vida, he tenido mi realización y está bien si me voy. Pero tal vez, sólo tal vez, si lo suelto, mi alma puede llevarme a un nuevo lugar.
Ahh…
Él no sabía que iba a tomar tanto tiempo. Pero no tenía ni idea -todavía no tiene ni idea- por lo mucho que ha pasado su cuerpo! En sus muchas vidas, incluso en ésta vida, ha habido momentos en los que ha trabajado tan duro cuando ha sido tan dedicado, cuando se ha se ha esforzado así mismo. ¡Oh, tantas vidas!
Todavía no se da cuenta de todo lo que ha sufrido su cuerpo. Y no necesita saberlo a nivel humano. La mente no necesita comprender todos los daños que ha experimentado o, que el cuerpo ha experimentado. No es importante. Solamente lo único que es importante es darse cuenta que, ¡oh, ha habido tanto!
Ahora puedes dejar que todo eso se vaya. Puedes dejar que tu alma se lo lleve.
Tu cuerpo puede dejarlo ir. Ya no necesita más sentirse avergonzado.
Oh, todavía a veces, se sentirá avergonzado, pero eso está bien. Puede entregarme eso a mí, su alma. Puede dejarlo ir.
Así que te pido, querido humano, querida mente, querido cuerpo, que dejes de lado las definiciones.
Vas a sentir que el dolor aparece en muchos lugares diferentes. Esta mañana, John se despertó y le dolía la rodilla. Sucede de vez en cuando y suele desaparecer al poco tiempo. Los dolores aparecen aquí y allá en su cuerpo y, ha aprendido a no centrarse en ellos. Sólo los reconoce: “Sí, duele”. Pero no intenta definirlo.
A menudo tu mente quiere decir: “Dios mío, ¿qué está pasando? ¿Qué le hice a esta parte mía? Me duele la cabeza. ¿Hay una infección? ¿Hay algo que deba tratar? ¿Algo que necesite hacer?”
No, tú necesitas dejarlo ir. Necesitas dejar de lado la definición.
Si te duele mucho la cabeza, tómate una aspirina o lo que sea. No pasa nada. Pero deja ir las definiciones.
Quieres decir: “Me duele la cabeza”. Y lo defines.
En cambio, permítete la experiencia, sin absolutamente ninguna definición.
“¡Esto duele!” Está bien, puedes decir que te duele. Y luego, sé con el dolor. No intentes arreglarlo. No trates de averiguarlo. No lo definas.
Si hay algo obvio, como que te has cortado con algo y tienes que solucionarlo, entonces, ocúpate de ello. Pero incluso entonces, no lo definas. Simplemente lávalo, trátalo como debe ser tratado y sigue adelante.
No lo definas. No intentes averiguar por qué ha ocurrido.
Si te duele algo en el cuerpo, no trates de averiguarlo. No intentes ponerle nombre. No intentes averiguar por qué ha sucedido.
Oh, por favor, no intentes averiguar por qué ha ocurrido!
“Por qué” es una de las palabras que tu mente utiliza para mantenerte atrapado en lo humano.
Oh, hay porqués técnicos, como averiguar cómo conducir tu coche o usar tu ordenador, o lo que sea. Eso está bien pero, cuando tratas de preguntar el “por qué” sobre la vida, sobre tu cuerpo, sobre lo que está sucediendo en ese momento, esos “porqués”, no son más que tu mente tratando de encontrar definiciones, porque la definición, es la manera de mantenerte en la forma humana. Es como te mantiene atrapado y como realiza el trabajo que le dimos hace tanto tiempo.
Si no entiendes de qué estamos hablando, vuelve a escuchar el último mensaje, “Un Homenaje a la Mente“.
Así es como lo hace la mente, con todas estas preguntas: ¿Por qué? ¿Qué he hecho mal? ¿Cómo lo arreglo? ¿Cómo lo mejoro? ¿Por qué me hice esto?
Déjalo ir! Déjalo ir.
Detén las preguntas. Detén los porqués. Detén las definiciones.
Entra en el vacío, en la nada, si así lo quieres.
Cálmate.
Sé con la experiencia.
Eso es todo.
Verás, hay una cosa sobre la experiencia que es absolutamente cierta y es que cambiará.
La mente dice: “Bueno, sí, lo sé. Va a empeorar. Podría cambiar de muchas formas malas”.
Bueno, si ahí es donde llevas tu enfoque, entonces eso es probablemente lo que suceda.
Ahh…
Tranquila, mente. Cálmate. Entrégaselo al Alma.
Simplemente permite la experiencia, sin definición.
Entrégaselo al Alma.
Entrégaselo a tu propio conocimiento, a tu propia sabiduría y luego, mira lo que sucede.
Así es como consigues un nuevo resultado. Dejas de intentar proyectar el pasado al futuro y simplemente, permaneces en quietud
Sólo tienes la experiencia y con el tiempo tendrás una experiencia totalmente nueva. Una experiencia que no podemos describirla en este momento, porque hacerlo sería definirla, lo que la anularía y la encerraría. Literalmente encerrarían las nuevas y asombrosas experiencias que están llegando a ti, así que no vamos a tratar de definirlas. Sólo vamos a decir, deja ir las definiciones.
Si quieres que tu cuerpo se sienta mejor, deja de lado las definiciones. Por favor.
Sólo sé en la experiencia, sin definición, sin definirla, sin preguntar por qué, sin tratar de cambiarla o arreglarla. A menos que, haya algo obvio que hacer y que provenga de tu conocimiento.
Simplemente sé con ella y luego, mira lo que sucede.
Hmm…
Querida mente, querido cuerpo, has estado muy dedicado durante tanto tiempo. Ahora te pido que conviertas esa dedicación en algo nuevo, que lleves esa dedicación a permanecer en quietud, a permitir la experiencia, a dejar ir las definiciones y los porqués y los pros y los contras y todas las demás cuestiones de la vida. Deja que se vayan.
Te pido que traigas a esto, esa misma dedicación con la que me has servido a mí, a tu alma, durante tanto tiempo.
Hmm…
Y cuando sientas que has fallado, simplemente regresa. No hay definiciones.
“Fracaso” es una definición y una gran pregunta. Déjala ir. Sólo regresa.
Trae esa dedicación a dejar ir las definiciones, a esto en lo que eres muy bueno. Para simplemente estar en la vida, en la experiencia, lo mejor que puedas.
Oh, todavía en ocasiones, va a doler. A veces puede doler mucho. Puede que continúe durante un tiempo. Eso no significa que estés fracasando. Simplemente significa que estás atravesando la transformación más intensa, más hermosa, más asombrosa que cualquier ser de toda la creación haya atravesado jamás.
Lo único que puedes hacer es dejar que suceda. Todo lo demás hará que te duela más.
Deja que suceda.
Las definiciones que se te ocurran en este momento no tienen sentido. No tienen nada que ver con lo que realmente está sucediendo en tu cuerpo, así que deja que se vayan.
Permite la experiencia.
Y sabe que yo, tu alma, estoy aquí.
Yo soy tú, y yo estoy caminando contigo a través de esto, en cada paso del camino.
A veces piensas que no me sientes. Ahh, eso es una definición. Eso es un pensamiento. Déjalo ir, porque yo estoy aquí, caminando contigo a través de esto a cada paso.
Y no te abandonaré. Nunca más. Nunca lo hice realmente, pero seguro que a veces se sintió así.
Nunca más. Yo estoy aquí. Tu alma, caminando contigo a través de esto y lo estamos superando.
Ten paciencia.
Más que nada, deja ir las definiciones.
Si sientes dolor, sientes dolor. No lo definas. Sólo permítelo. Reconócelo, pero luego dirige tu atención a otra cosa.
Déjalo ser.
No trates de evitarlo, no trates de alejarte de él. Todo eso sólo le pone definiciones y las definiciones lo encierran. Lo encierra dentro de una forma, dentro de una figura. Lo encierra en tu realidad y eso, se aplica a todo en la vida. Todo!
Deja ir las definiciones y mira lo que sucede.
Mmm…
Y así es.
* Nota: La canalización consciente es un acto de traducción de los sentimientos que llegan en palabras humanas para que la mente pueda entenderlos. Es un proceso impreciso y a veces salen de mi boca palabras equivocadas. En la grabación generalmente es bastante obvio cuál era el significado deseado, pero no es tan obvio en la transcripción, por lo que deben ser corregidas. Estas palabras o frases, si las hubiera, están marcadas con un asterisco (*), ya que son diferentes a las de la grabación.
Además, como la palabra hablada es muy diferente de la palabra correctamente escrita, junto con mi alma he editado ligeramente el texto. Mi (nuestra) atención no se centra en la buena gramática, sino en la claridad y la legibilidad sin que resulte demasiado confuso para aquellos que decidan leer mientras escuchan la grabación de audio. Los cambios que no afectan al significado no están marcados.
Al transcribir estos mensajes he decidido incluir muchos de los diversos ahhs, hmms y otros sonidos sin palabras que salen de mi boca mientras canalizo, porque indican un momento para hacer una pausa, tomar un respiro y reflexionar sobre lo que se acaba de decir. —John
Для тех из нас, кто проходит через эту интенсивную трансформацию воплощения своей божественности, работа с физическим телом, возможно, является самой сложной частью. Оно болит. Оно слабеет. Кажется, что оно распадается, и мы спрашиваем себя, сможет ли оно вообще пережить этот процесс. В этом нежном, но сильном послании Йоханнес рассказывает о том, почему так, и как с этим быть.
Наслаждайтесь!
Щелкните треугольник, чтобы воспроизвести запись.
В Почтении к Телу – через Джона МакКурди (перевод Татьяна Рудюк)
Принято 11 мая 2021 г.
Я есть то, что Я есть!
Ааххх да, прекрасный весенний день в Словении! В лесу, слушаем птиц, насекомых и все звуки природы. Ох да, и автомобили, и грузовики, и тракторы на заднем плане. Ах да, звуки жизни!
Жизнь на Земле. Какое волшебное, волшебное место!
М-м-м…
Я есть Йоханнес, из волшебной службы! Так что, давай сегодня сотворим немного волшебства.
Я прошу тебя, дорогой слушатель, дорогой читатель, пригласить свою душу присоединиться к этому посланию. Она, вероятно, уже здесь, но когда ты приглашаешь ее быть здесь, когда ты даешь ей сознательное разрешение быть здесь, это открывает тебя, дорогой человек, для другого уровня в этом послании. Это открывает тебя твоей собственной душе, твоему собственному знанию и твоей собственной мудрости.
Ах…
(Пауза)
Джон ставит под сомнение то, что я прошу его сказать, но он это скажет.
Мы всколыхнули некоторые вещи нашим последним посланием, в почтении ума. (Дань Уму)
Ох, люди, особенно те, кто просыпается, осознают, насколько они больше, чем человек, и насколько их ум мешает им это почувствовать. Они не хотят уважать ум. Они хотят избавиться от него, выбросить его, вывести из своей системы, чтобы вернуться к своей душе.
Ах…
Твой ум так хорошо тебе служил, пришло время позволить и ему вернуться домой.
Дело не в том, чтобы избавиться от ума. Ты никогда не избавишься от своего ума, потому что это удивительная, прекрасная часть тебя, и ты на самом деле не хочешь от него избавляться. Нет, все, что в действительности происходит, – твоему уму так стыдно, он чувствует себя таким неудачником, что он хочет избавиться от самого себя.
М-м-м…
Действительно, впусти это.
Твой ум так устал, и ему так стыдно за все то, как он подвел тебя, подвел твою душу, что он хочет избавиться от самого себя.
Конечно, ты знаешь, что это тоже не работает. Некоторые пытаются. Они берут пистолет и взрывают себе голову или что-то такое. Они думают, что, возможно, смогут разрушить этот сумасшедший ум, ум, который кричит на них, который рассказывает им, что они делают неправильно, который рассказывает себе, что он делает неправильно. Они думают, что каким-то образом, уничтожив голову, они избавятся от ума. Взорвут его!
Так не работает.
Ибо, видишь ли, человеческий мозг – это не ум. Человеческий мозг – это просто интерфейсный механизм. Он обеспечивает взаимодействие между умом и телом человека. Ум не есть физический. Он не находится в мозге. Ум – это часть меня, твоей души, часть, которую я тебе дала, чтобы ты мог быть человеком, и чтобы ты мог оставаться в этом человеческом теле и пережить все те невероятные опыты, которые ты получал в стольких воплощениях и стольких телах.
Хм…
И таким образом все жизненные вызовы так достают человека – достают ум – что он взрывает себе голову. Что ж, все, что происходит затем, – он возвращается в другое тело. Это не помогает.
Ты думаешь, что оторвешь себе голову, уйдешь на другую сторону и больше никогда не вернешься на Землю! Что ж, это не так, потому что в ту минуту, когда ты переходишь на другую сторону, ты видишь перспективу своей души, видишь глазами своей души. Ты начинаешь видеть, что на самом деле происходило, и осознаешь: «О, мне действительно нужно вернуться и закончить это. Я пережил такой потрясающий опыт! Я просто не мог этого увидеть, поэтому мне нужно вернуться и довести это до конца».
И дальше, знаешь ли, ты снова маленький ребенок, ты растешь и создаешь очень похожие опыты в своей жизни, и ты пытаешься найти способ пройти через это снова.
Хм…
Так что, если хочешь, можешь оторвать себе голову. Нет стыда с нашей стороны, на нашей стороне. Мы будем рады приветствовать тебя дома и крепко тебя обнимем. И мы улыбнемся, может быть, даже прольем несколько слезинок, наблюдая, как ты возвращаешься обратно (на Землю).
Хм…
О, и ты делал это раньше, дорогой друг. Каждый из вас, вы были там и делали это. И вот ты снова здесь. Эти опыты – еще один позор для твоего ума и твоего тела.
О, не мы тебя стыдим. Совсем. Это ум! Он себя чувствует так, словно он не справился. Словно он сделал что-то глупое, будто не справился со своей работой. Не смог защитить своего человека. Не смог найти выход из этих трудных, трудных опытов и энергий. И в конце концов он уничтожил себя, что с его точки зрения было самым ужасным позором.
Пора отпустить этот стыд!
Дорогой ум, ты сделал все, что мог. В каждом отдельном опыте и в каждом отдельном случае ты делал все, что мог.
У тебя не было способности видеть дальше. Ты мог видеть только то, что было прямо перед тобой. Ты мог чувствовать только то, что пришло раньше. Это было так напряженно и так сложно, что ты сделал единственное, что мог придумать.
Хм…
В этом нет ничего постыдного, совершенно ничего. Может быть, ты можешь начать отпускать это, дорогой ум.
Видишь ли, ты делал свою работу. Теперь пора возвращаться домой. Пришло время вернуться домой новым образом, красивым новым образом, все еще оставаясь воплощенным.
Вообще-то, это о том, чтобы позволить дому прийти к тебе. Позволить твоей собственной душе, твоему истинному дому, прийти к тебе прямо сюда, на Землю, в твое тело.
Ох, но это приносит больше проблем. Видишь ли, тела большинства из вас сейчас не в очень хорошей форме, по крайней мере, с вашей человеческой точки зрения. Некоторые из вас – из-за того, как себя чувствуют ваши тела – так близки к тому, чтобы уйти. Некоторые из вас даже подумывают о радикальном шаге – выстрелить себе в голову или сделать что-то в этом роде.
Опять же, ты можешь. В этом нет ничего постыдного. И опять же, ты перейдешь на нашу сторону, оглянешься и осознаешь: «О, я был так близко! Я был так близко к чему-то такому удивительному! Это уже было там, я просто не знал об этом. Я еще не совсем впустил это». Тогда ты сразу же прыгнешь обратно, потому что захочешь получить этот опыт. Ты хочешь довести это до конца.
Ох, для некоторых из вас наступает момент, когда это просто больше не стоит того. Можно сказать, вы уже там были, уже это делали, и вы уже готовы отпустить это, и это тоже нормально. Когда ваша душа это чувствует, она приходит, забирает вас и доставляет домой. Тогда ваше тело делает то, что делает. Оно приходит к концу, и это прекрасно. Но большинство из вас знают, что сейчас появилась новая возможность, новый шанс, и вы сказали: «Я хочу испытать это. Я хочу прожить на опыте все, чем я являюсь, здесь, на Земле!»
М-м-м…
Ну, вы не осознавали, что это будет так болезненно, так интенсивно.
Дорогой друг, вспомни, как ты сюда попал. Когда ты впервые пришел на Землю, о, ты вошел в эту реальность, и ты сжал, сжал, сжал себя. Это было так интенсивно!
С тех пор ты живешь в этом неестественном, интенсивном и трудном сжатии, на протяжении эонов и воплощений, до такой степени, когда ты на самом деле веришь, что реальность Земли, реальность человека, является чем-то естественным. Ты называешь ее «Природой» и думаешь, что она естественна.
Ох, она вообще неестественна! Это искусственная конструкция, каждая ее частичка, в сильнейшем сжатии и очень сильном замедлении. Все движется оооочень медленно по сравнению с тем, кто ты есть.
Нет, она вообще неестественна. Но она красива! Она жива! Она интенсивна! Она создала некоторые невероятные опыты, и твоя душа превратила их в сладчайший, самый красивый, удивительный нектар, который ты даже представить себе не можешь. Но ты можешь его почувствовать. Это твое знание. Это твоя мудрость.
Ах…
Многие из вас после нашего последнего послания о том, чтобы почтить ум, сказали: «О, ясно. Я понял. Мне так приятно наконец дать своему уму передышку, оказать ему честь и уважение, которых он заслуживает, и позволить ему отдохнуть».
Затем вы сказали: «Но мое тело! Мое тело так сильно болит. Такое ощущение, что оно разваливается. Как же насчет моего тела? Почему оно должно проходить через это?»
Хм…
Джон не хотел делать этот ченнелинг. Он сказал мне: «Как я могу передавать сообщение о теле, когда мое собственное тело, кажется, разваливается на части? Оно так болит. В последнее время оно стало таким слабым. Как я могу передавать сообщение о теле?»
Хм…
Ну, вот мы и здесь. Да, ваши тела через многое проходят.
Те из вас, чьи тела, кажется, не страдают так сильно, задаются вопросом: что не так со всеми остальными, которым так тяжело? И я прошу вас: прекратите. Будьте счастливы, что для вас это не так интенсивно! Но знайте, что некоторые из этих других, в своих воплощениях они прошли через так много всего! Их тела через многое прошли. Они страдали, их нагружали. Они так много работали. Они так упорно боролись. Они делали все, что их просили, до тех пор, пока они просто не могли больше этого делать.
Их пытали. Их убивали снова и снова. Их сжигали заживо, хоронили заживо, им отрывали конечности. Они прошли через воплощения, когда их заставляли работать под палящим солнцем в самых трудных обстоятельствах, когда дух просто выжимался из них.
У них были воплощения, когда они были так самоотверженны, так преданы служению своему Богу, или своему королю, или своей стране, или своему делу, или чему бы то ни было. Они были настолько самоотверженны и преданны своему делу, что толкали свои тела за пределы его возможностей, толкали, толкали, толкали, пока их тела, наконец, не рухнули.
Ах…
Каждый из вас прошел со своим телом через так много всего.
О, ты думаешь, что умираешь, уходишь и возвращаешься в совершенно новом теле. Что ж, в этом есть доля истины, но в это новое тело ты переносишь СЕБЯ и все свои воспоминания из всех тех других тел. Ну, ты не берешь все это в свой ум, но все эти воспоминания здесь. Энергии всех этих воплощений – здесь, и ты их чувствуешь.
И у твоего тела есть свои позоры. Оно подводило тебя. Ты так старался, ты был так самоотвержен и предан, и твое тело не могло этого потянуть. Оно так старалось, а потом рухнуло и умерло. Ему стыдно за это, и такое случалось так много раз!
Или ты сражался за своего короля, и ты не был достаточно быстрым или сильным, и вражеский солдат одолел тебя и убил. Твоему телу стыдно за то, что оно было недостаточно быстрым или недостаточно сильным и снова подвело тебя.
Ох, так много случаев, когда твое тело считало, что оно тебя подвело!
Хм…
Но это не так. Все это было частью опыта, и вот ты здесь. Ты получил новое тело, ты пришел и сказал: «На этот раз все по-другому. На этот раз я вношу свою душу. Я уже достаточно воевал».
О, некоторые из вас делали это раньше в этом воплощении. Вы сражались, вы давили, вы служили. О, вы служили так самоотверженно! Вы служили своему делу. Вы служили природе. Вы служили самой жизни, так вы думали. Вы так много работали.
Хм…
Постепенно вы открылись. Постепенно ваша душа начала входить и говорить: «Теперь ты можешь все это отпустить, все до последней капли. Тебе больше нечему служить. Тебе больше никому не нужно служить, даже мне, твоей душе. Просто впусти меня. Просто позволь себе наслаждаться жизнью. А если ты не можешь, просто позволь себе испытать жизнь. Но перестань с ней бороться. Прекрати пытаться служить ей. Прекрати пытаться исправить ее или улучшить. Просто впусти это. Впусти меня».
М-м-м…
Часть твоего тела говорит: «Пожалуйста, я так устало. Я так готово. Возьми ответственность на себя, дорогая Душа».
Другая часть твоего тела говорит: «Посмотри на меня. Я столько раз терпело поражение! Как я могу тебя впустить? Как я могу позволить тебе увидеть меня, дорогая Душа? Я чувствую себя таким грязным, таким проклятым, мне так стыдно. Как же стыдно! Как я могу позволить тебе увидеть меня?»
Хм…
Дорогое тело, я разговариваю с тобой. Как Йоханнес, я говорю с телом Джона, и я говорю с каждым из ваших тел от имени вашей собственной души:
Теперь ты можешь отпустить. Ты было таким самоотверженным, таким преданным служению мне, своей душе. Ты даже не знало, что у тебя есть душа, поэтому ты обратило эту преданность Богу или тому, что ты считало Богом, своей стране, своему королю, своей религии и всему такому. Ты трудилось так тяжело, с такой самоотверженностью. В некоторых жизнях ты даже не знало, что делаешь, но все равно делало это с такой самоотверженностью.
В тех воплощениях, где ты сдалось, ты думало, что выбросило белый флаг. Ты думало, что тебе уже все-равно. Но даже это ты делало с такой преданностью!
О, ты никогда не терпело поражения. Ты просто принимало вызовы, которые были за твоими пределами. Это не твоя вина. Ты служило мне, своей душе, так красиво, с такой самоотдачей и с такой честью.
Все то, что ты считаешь поражениями, – это всего лишь иллюзия. Это были опыты, опыты, которые принесли нам так много мудрости!
Дорогое тело, эта мудрость, мудрость твоей души, мудрость стольких воплощений и стольких опытов, она теперь твоя. Твоя!
Она здесь, этот прекрасный золотой нектар. Сладкий, изысканный, ничего подобного тебе не доводилось испытывать! Она здесь. Она твоя!
Так что сделай глубокий вдох и откройся ей.
Борьба окончена. Мы завершили свой путь. Единственное, что осталось – это праздновать!
О, ты говоришь – тело Джона говорит – «О, я так готово праздновать, но у меня нет энергии! У меня нет сил! Как я могу праздновать?»
И я говорю: они появятся.
Мы использовали метафору гусеницы и бабочки почти чересчур часто, но она такая красивая. Гусеница идет по жизни, переползая с листа на лист, ест и какает, сражается в битвах, старается, чтобы ее не съели, пока однажды она не почувствует этот сумасшедший импульс и не закроется в коконе. А затем ее тело растворяется и превращается в лужу слизи.
Хм …
Гусеница думает, что умирает. А затем эта слизь начинает формироваться в новое тело, совсем другое тело. У него есть крылья. У него яркие цвета. И в конце концов оно превращается в бабочку, в совершенно новый вид жизни. Жизни, которую гусеница даже не может постичь.
Что ж, дорогой друг, дорогой человек, трансформация, через которую ты проходишь, намного превосходит трансформацию гусеницы в бабочку, и ты делаешь это без роскоши кокона, в котором можно спрятаться. Ты делаешь это, сохраняя подобие человеческой формы.
Твоему телу все еще нужно трансформироваться, и как, по твоему мнению, это будет происходить?
Хм…
Это не происходит мгновенно. Это работает иначе. Ты представляешь, что внезапно – уф! – и вот ты уже там.
Ну, вот так ты превращаешься в мертвого Вознесенного Мастера. Пуф, и ты ушел! Твое тело рассеивается с дымом, и тогда тебе нужно найти других людей, через которых можно будет поделиться своей мудростью.
Хм…
О, гораздо веселее проводить ченнелинг через моего собственного человека, через мое собственное я!
Я, Йоханнес. Да, я вознесенный мастер. Я осознан. Я просветлен. И я провожу ченнелинг через своего собственного человека на Земле! Я делюсь своей мудростью с другими людьми, говоря через мое я.
Ах, это очень волнующе для меня!
Иногда Джон не думает, что это прям так волнующе. Ему нравится это делать, и ему нравится, как это ощущается, но его тело все еще претерпевает трансформацию и болит, и оно стало уязвимым и слабым до такой степени, что он задается вопросом, выживет ли он.
И, о да, он хочет выжить! Он наконец начинает воспринимать жизнь по-новому. Он, наконец, начинает чувствовать изобилие разными способами. Сейчас в его жизни столько любви. Энергия приходит к нему разными путями. Его собственная энергия. Наконец-то она служит ему таким прекрасным способом!
И все же его тело все еще болит. Оно все еще слабое. Ему потребовались все его силы, чтобы прийти сюда, в лес, для этого послания.
О, его ум. Его ум выскакивает и говорит: «Это, должно быть, диабет. А может, это просто интенсивная трансформация. А может что-то еще. Или… что мне нужно делать иначе? Как мне нужно есть по-другому?» Все эти вопросы!
Затем Джон делает вдох, снова чувствует меня, и я говорю: «Просто успокойся. Просто будь в опыте. Отпусти определения».
И, дорогой друг, это так важно: ум полон определений. Он хочет все определить.
Джон вспоминает, какое это было утешение много лет назад, когда ему поставили диагноз диабет. До этого он не понимал, что происходило с его телом. Он чувствовал себя странно, пошел к врачу, и врач осмотрел его и сказал: «У тебя диабет!»
Джона охватило чувство облегчения. «Ах, определение. Теперь мне понятно!» Но облегчение почувствовал именно его ум, потому что его ум понял это определение.
Твой ум отчаянно пытается все определить. Он хочет понять, что происходит в его теле. Он хочет понять, что происходит вокруг него. Он хочет определить все это так, чтобы он мог разложить это на небольшие категории и определения, которые он может понять, и попытаться ими манипулировать.
Дорогой человек, пора начать отказываться от этих определений!
Видишь ли, начнем с того, что у Джона не было диабета. В его теле что-то происходило. Это было начало трансформаций, и часто эти трансформации принимают в организме форму диабета. Но в некоторые дни он чувствовал себя прекрасно. Иногда у него вообще не было никаких проблем. В другие дни он чувствовал себя странно. Он пошел к врачу, и тот сказал: «У вас диабет!» и ум Джона принял это определение. Он принял его и сделал своим.
Ну, тогда у него и появился диабет! И мало-помалу, за последние четыре года или около того, мы постепенно, постепенно выкапывали это определение.
Ох, он похоронил его так глубоко внутри себя. Он держался за него, потому что оно давало ему успокоение. Это было что-то, что нужно было уму, чтобы понять это, и с чем можно бороться, что, конечно, только загнало его глубже и сделало его еще более реальным.
Итак, почти пять лет назад я показал Джону, как все, что касается диабета, имеет отношение к контролю. Это все о контролировании тела, контролировании болезни и о борьбе с болезнью. Я также показал Джону, что с человеческой точки зрения одним из основных атрибутов просветления является то, что человек теряет контроль, выходит из-под контроля.
Так что, Джон перестал бороться. Он перестал контролировать то, что считал этой ужасной болезнью. Он перестал пытаться контролировать ее и сказал: «Хорошо, может быть, это убьет меня, но я готов. Я прожил свою жизнь, я получил свое осознание, и если я уйду – так тому и быть. Но может быть, просто может быть, если я отпущу, моя душа сможет привести меня в новое место».
Ах…
Он не знал, что это займет так много времени. Но он понятия не имел – он до сих пор понятия не имеет – через что прошло его тело! В так многих воплощениях, даже в этом воплощении, были времена, когда он так много работал, когда он был так предан своему делу, когда он давил на себя. Ох, так много воплощений!
Он до сих пор даже не осознает, через что прошло его тело. И в этом на человеческом уровне нет необходимости. Уму не нужно понимать всю боль, которую он пережил, или которую пережило его тело. Это не важно. Единственное, что важно, – это осознавать, что, ох, было столько всего!
Теперь ты можешь все это отпустить. Ты можешь позволить своей душе забрать это.
Твое тело может все это отпустить. Ему больше не нужно стыдиться.
Ох, иногда ему все еще будет стыдно, но это нормально. Оно может передать это мне, своей душе. Оно может просто отпустить.
Поэтому я прошу тебя, дорогой человек, дорогой ум, дорогое тело, отпустить определения.
Ты будешь чувствовать, как боль появляется в самых разных местах. Этим утром Джон проснулся, и у него заболело колено. Это случается время от времени и обычно проходит спустя какое-то время. Боли в его теле возникают то тут, то там, и он научился не фокусироваться на них. Просто признавать их: «Да, больно». Но не пытаться дать им определение.
Так часто твой ум хочет сказать: «Боже мой, что происходит? Что я сделал с той частью меня? Моя голова болит. Может, там есть инфекция? Мне нужно что-то лечить? Что-то нужно сделать?»
Нет, тебе нужно отпустить. Тебе нужно отказаться от определения.
Если у тебя слишком сильно болит голова, прими аспирин или что-нибудь еще. Это нормально. Но откажись от определений.
Ты хочешь сказать: «У меня болит голова». И так ты это определяешь.
Вместо этого просто позволь себе опыт, без каких-либо определений.
«Это больно!» Все нормально, ты можешь сказать: «это больно». И затем будь с болью. Не пытайся ее исправить. Не пытайся ее понять. Не определяй ее.
Если есть что-то очевидное, например, ты порезался, и тебе нужно с этим что-то сделать, ну, сделай. Но даже тогда не давай определения. Просто промой рану, позаботься о ней так, как нужно, и двигайся дальше.
Не определяй это. Не пытайся понять, почему это произошло.
Если что-то в твоем теле болит, не пытайся это понять. Не пытайся дать этому имя. Не пытайся понять, почему это произошло.
Ох, пожалуйста, не пытайся понять, почему это произошло!
«Почему» – одно из слов, которые использует твой ум, чтобы держать тебя в ловушке человека.
Ох, есть технические «почему», например, чтобы понять, как водить машину или использовать компьютер, или что-то еще. Это нормально, но когда ты пытаешься спросить «почему» о жизни, о своем теле, о том, что происходит прямо сейчас, эти «почему» – не что иное, как попытка твоего ума придумать определение, потому что с помощью определения ум держит тебя в человеческой форме. Это то, как он держит тебя в ловушке, и как он выполняет ту работу, которую мы так давно ему дали.
Если ты не понимаешь, о чем мы говорим, вернись и послушай последнее сообщение Дань Уму.
Именно так ум это делает – задавая все эти вопросы: почему? Что я сделал не так? Как мне это исправить? Как мне сделать это лучше? Почему я сделал это с собой?
Отпусти это! Отпусти это.
Прекрати вопросы. Прекрати «почему». Прекрати определения.
Войди в пустоту, в вакуум, если угодно.
Будь спокоен.
Будь с опытом.
Вот и все.
Видишь ли, у опыта есть одно абсолютно определенное свойство: опыт изменится.
Ум думает: «Да, я знаю. Будет только хуже. Все может измениться всеми этими плохими способами!»
Ну, это то, на чем ты фокусируешься, так что это то, что, вероятно, произойдет.
Ах…
Успокойся, ум. Успокойся. Передай это Душе.
Просто позволь опыт без определений.
Передайте это Душе.
Передай это своему собственному знанию, своей собственной мудрости, а затем посмотри, что произойдет.
Вот так ты получаешь новый результат. Ты перестаешь пытаться проецировать прошлое на будущее и просто остаешься спокоен.
Ты просто получаешь опыт, и со временем ты обнаружишь, что получаешь совершенно новый опыт. Опыт, который мы не можем описать прямо сейчас, потому что это означало бы определить его, что разгромило бы и заблокировало его. Это буквально заблокировало бы новые и удивительные опыты, которые приходят к тебе, поэтому мы не будем пытаться дать им определение. Мы просто скажем: отпусти определения.
Если ты хочешь, чтобы твое тело чувствовало себя лучше, отпусти определения. Пожалуйста.
Просто будь в опыте без определения, не определяя его, не спрашивая почему, не пытаясь изменить его или исправить. Если только нет чего-то очевидного, что нужно сделать, и что исходит от твоего знания.
Просто будь с этим, а потом смотри, что произойдет.
Хм…
Дорогой ум, дорогое тело, вы были преданы так долго. Теперь я прошу вас повернуть эту преданность к чему-то новому, внести эту преданность в то, чтобы быть спокойным, позволить опыт, отпустить определения, «почему», «за» и «против» и все другие вопросы жизни. Просто отпустите их.
Я прошу вас приложить к этому ту же самоотдачу, с которой вы так долго служили мне, своей душе.
Хм…
И когда вы чувствуете, что потерпели неудачу, просто вернитесь назад. Без определений.
«Неудача» – это определение и большой вопрос. Отпустите его. Просто вернитесь назад.
Примените ту приверженность, в которой вы так хороши, чтобы отпустить определения. Просто быть в жизни, в опыте, насколько это возможно.
О, временами все равно будет больно. Иногда может быть очень больно. Это может продолжаться какое-то время. Это не значит, что вы терпите неудачу. Это просто означает, что вы переживаете самую интенсивную, самую красивую, самую удивительную трансформацию, которую когда-либо проходило любое существо во всем творении.
Единственное, что вы можете сделать, – это позволить ей произойти. Все остальное только сделает больнее.
Позвольте ей произойти.
Определения, которые ты придумываешь на этом этапе, бессмысленны. Они не имеют ничего общего с тем, что на самом деле происходит в твоем теле, так что позволь им уйти.
Позволь опыт.
И знай, что я, твоя душа, – прямо здесь.
Я – это ты, и я прохожу через это с тобой, каждый шаг пути.
Иногда ты думаешь, что не чувствуешь меня. Ах, это определение. Это мысль. Отпусти ее, потому что я здесь, прохожу с тобой каждый шаг.
И я не брошу тебя. Никогда больше. Я никогда не делала этого, но это точно временами так ощущалось.
Больше – никогда. Я здесь. Твоя душа, я иду через это с тобой, и мы проходим через это.
Имей терпение.
Больше прочего – откажись от определений.
Если ты чувствуешь боль, ты чувствуешь боль. Не определяй ее. Просто позволь ее. Признай ее, но затем обрати свое внимание на что-нибудь другое.
Позволь ей быть.
Не пытайся ее избежать, не пытайся уйти от нее. Все это просто накладывает на нее определения, а определения фиксируют ее. Они запирают ее в форму, в состояние. Они запирают ее в твоей реальности, и это касается всего в жизни. Всего!
Отпусти определения и посмотри, что произойдет.
М-м-м… Так оно и есть.
* Примечание: сознательный ченнелинг – это акт перевода входящих ощущений в человеческие слова, понятные разуму. Это неточный процесс, и иногда из моих уст срываются неправильные слова. В записи обычно совершенно очевидно, что было задумано, но в расшифровке это не так очевидно, поэтому их необходимо исправить. Эти слова или фразы, если таковые имеются, помечены звездочкой (*), поскольку они отличаются от записи.
Кроме того, поскольку устное слово сильно отличается от правильно написанного слова, вместе с душой я немного отредактировал текст. Акцент здесь делается не на хорошей грамматике, а на ясности и удобочитаемости, чтобы не сбивать с толку тех, кто предпочитает читать во время прослушивания записи. Изменения, не влияющие на смысл, не отмечаются.
При расшифровке этих сообщений я решил включить многие из различных ах, хммм и других несловесных звуков, которые исходят из моего рта во время ченнелинга, потому что они указывают на момент, когда нужно сделать паузу, сделать вдох и поразмышлять над тем, что только что было сказано. — Джон
Für diejenigen von uns, die durch diese intensive Transformation der Verkörperung unserer Göttlichkeit gehen, ist der Umgang mit dem physischen Körper vielleicht der schwierigste Teil. Er tut weh. Er wird schwach. Er fühlt sich an, als würde er sich auflösen und man fragt sich, ob er den Prozess überleben kann. In dieser sanften, aber starken Botschaft spricht Johannes darüber, warum das so ist, und darüber, wie man damit umgehen kann.
Viel Spaß!
Zum Abspielen der Audioaufnahme auf das Dreieck klicken.
Zu Ehren des Körpers – von John McCurdy (Übersetzt von Olaf Urbansky)
Kanalisiert am 11. Mai 2021
Ich Bin das Ich Bin!
Ahh ja, ein schöner Frühlingstag in Slowenien! Draußen im Wald lausche ich den Vögeln und den Insekten und all den Geräuschen der Natur. Ach ja, und Autos und Lastwagen und Traktoren im Hintergrund. Ah ja, die Geräusche des Lebens!
Das Leben auf der Erde. Was für ein magischer, magischer Ort!
Hmm…
Ich bin Johannes vom magischen Dienst! Lasst uns also heute etwas Magie betreiben.
Ich bitte dich, lieber Zuhörer, lieber Leser, deine eigene Seele einzuladen, sich dieser Botschaft anzuschließen. Sie ist wahrscheinlich schon hier, aber wenn du sie einlädst, hier zu sein, wenn du ihr die bewusste Erlaubnis gibst, hier zu sein, öffnet es dich, lieber Mensch, für eine andere Ebene dieser Botschaft. Es öffnet dich für deine eigene Seele, für dein eigenes Wissen und deine eigene Weisheit.
Ahh…
(Pause)
John stellt in Frage, was ich von ihm verlange, aber er wird es sagen.
Wir haben mit unserer letzten Botschaft einige Dinge aufgewühlt, zu Ehren des Verstandes. (Eine Würdigung des Verstandes)
Oh, die Menschen, besonders die, die gerade aufwachen, erkennen, wie viel mehr sie sind als der Mensch und wie sehr ihr Verstand sie davon abgehalten hat, das zu fühlen. Sie wollen den Verstand nicht ehren. Sie wollen ihn loswerden, ihn wegwerfen, ihn aus ihrem System bekommen, damit sie zurück zu ihrer Seele kommen können.
Ahh…
Dein Verstand hat dir so gut gedient, und es ist an der Zeit, ihn auch nach Hause kommen zu lassen.
Hier geht es nicht darum, den Verstand loszuwerden. Du wirst deinen Verstand nie loswerden, denn er ist ein erstaunlicher, wunderbarer Teil von dir und du willst ihn nicht wirklich loswerden. Nein, alles, was wirklich passiert, ist, dass dein Verstand sich so sehr schämt, dass er sich wie ein Versager fühlt, dass er sich selbst loswerden möchte.
Hmm…
In der Tat, nimm das auf.
Dein Verstand ist so müde und schämt sich so sehr für all die Dinge, von denen er denkt, dass er dich und deine Seele im Stich gelassen hat, dass er sich selbst loswerden will.
Natürlich weißt du, dass das nicht funktioniert. Manche Menschen versuchen es. Sie besorgen sich eine Waffe und pusten sich den Kopf weg, oder was auch immer. Sie denken, dass sie vielleicht diesen verrückten Verstand zerstören können, diesen Verstand, der sie ständig anschreit, der ihnen ständig sagt, was sie falsch machen, der sich selbst ständig sagt, was er falsch macht. Sie denken, dass sie irgendwie den Verstand loswerden, indem sie ihren Kopf zerstören. Spreng ihn in die Luft!
Das funktioniert nicht.
Denn siehst du, das menschliche Gehirn ist nicht der Verstand. Das menschliche Gehirn ist nur ein Schnittstellenmechanismus. Es ist die Schnittstelle zwischen dem Verstand und dem menschlichen Körper. Der Verstand ist nicht physisch. Er befindet sich nicht im Gehirn. Der Verstand ist ein Teil von mir, deiner Seele, ein Teil, den ich dir gegeben habe, damit du ein Mensch sein kannst, und damit du in diesem menschlichen Körper bleiben und all diese unglaublichen Erfahrungen machen kannst, die du in so vielen Leben und in so vielen Körpern gemacht hast.
Hmm…
Und so wird der Mensch so satt – der Verstand wird so satt – von all den Herausforderungen des Lebens, dass er sich den Kopf wegpustet. Nun, alles, was dann passiert, ist, dass er in einen anderen Körper zurückkommt. Es kann nicht anders.
Du denkst, du bläst dir den Kopf weg und gehst auf die andere Seite und kommst nie wieder auf die Erde zurück! Nun, so funktioniert es nicht, denn in dem Moment, in dem du auf die andere Seite kommst, siehst du durch die Perspektive deiner Seele, mit den Augen deiner Seele. Du fängst an zu sehen, was wirklich passiert ist und du erkennst: “Oh, ich muss wirklich zurückgehen und das beenden. Es war so eine erstaunliche Erfahrung, die ich durchgemacht habe! Ich konnte es nur nicht sehen, also muss ich zurückgehen und es zu Ende bringen.”
Und das nächste, was du weißt, ist, dass du wieder ein kleines Baby bist, und du wirst erwachsen und machst ganz ähnliche Erfahrungen in deinem Leben, und du versuchst, einen Weg zu finden, sie noch einmal durchzustehen.
Hmm …
Also, du kannst dir den Kopf wegpusten, wenn du willst. Es gibt keine Schande von unserer Seite, von unserer Seite. Wir werden dich zu Hause willkommen heißen und dich in den Arm nehmen. Und wir werden lächeln, vielleicht sogar ein paar Tränen vergießen, während wir zusehen, wie du wieder reingehst.
Hmm…
Oh, und du hast das schon mal gemacht, lieber Freund. Jeder von euch, ihr habt das schon mal getan. Und hier seid ihr. Diese Erfahrungen sind eine weitere Schande für deinen Verstand und für deinen Körper.
Oh, es sind nicht wir, die dich beschämen. Ganz und gar nicht. Es ist der Verstand selbst! Er fühlt sich, als hätte er versagt. Er fühlt sich, als hätte er etwas Dummes getan, als hätte er versagt, seine Aufgabe zu erfüllen. Er hat versagt, seinen Menschen zu beschützen. Er hat versagt, einen Ausweg aus diesen schwierigen, schwierigen Erfahrungen und Energien zu finden. Und schließlich hat es sich selbst zerstört, die schlimmste Schande von allen aus seiner Sicht.
Es ist an der Zeit, diese Schande loszulassen!
Lieber Verstand, du hast das Beste getan, was du konntest. In jeder einzelnen Erfahrung und jedem einzelnen Fall hast du das Beste getan, was du konntest.
Du hattest nicht die Fähigkeit, darüber hinaus zu sehen. Alles, was du sehen konntest, war das, was direkt vor dir war. Alles, was du fühlen konntest, war das, was vorher da war. Es war so intensiv und so schwierig, also hast du das Einzige getan, was du dir vorstellen konntest zu tun.
Hmm…
Es gibt keine Scham, überhaupt keine. Vielleicht kannst du anfangen, es loszulassen, lieber Verstand.
Siehst du, du hast deine Arbeit getan. Es ist jetzt Zeit, nach Hause zu kommen. Es ist an der Zeit, auf eine neue Art und Weise nach Hause zu kommen, auf eine wunderschöne neue Art und Weise, während du immer noch verkörpert bist.
Es geht tatsächlich darum, das Zuhause zu dir kommen zu lassen. Lass deine eigene Seele, dein wahres Zuhause, zu dir kommen, genau hier auf der Erde, in deinem Körper.
Oh, aber das bringt noch mehr Probleme mit sich. Du siehst, für die meisten von euch sind eure Körper im Moment nicht in einer sehr guten Verfassung, zumindest aus eurer menschlichen Perspektive. Einige von euch sind aufgrund der Art und Weise, wie sich eure Körper anfühlen, so kurz davor, einen Weg nach draußen zu finden. Einige von euch erwägen sogar den drastischen Schritt, sich den Kopf wegzupusten oder etwas Ähnliches.
Noch einmal: Du kannst es tun. Das ist keine Schande. Und wieder einmal wirst du auf unsere Seite kommen und du wirst zurückblicken und erkennen: “Oh, ich war so nah dran! Ich war so nah dran an etwas so Unglaublichem! Es war schon da, ich wusste es nur nicht. Ich hatte es nur noch nicht richtig wahrgenommen.” Dann springst du sofort wieder rein, weil du diese Erfahrung machen willst. Du willst sie durchstehen.
Oh, es gibt einige von euch, bei denen ein Punkt kommt, an dem es sich für euch einfach nicht mehr lohnt. Man könnte sagen, dass man das schon hinter sich hat und bereit ist, es loszulassen, und das ist auch in Ordnung. Wenn deine Seele das spürt, kommt deine Seele und holt dich ab und bringt dich nach Hause. Dann tut dein Körper, was er tut. Er kommt zu einem Ende, und das ist eine schöne Sache. Aber die meisten von euch wussten, dass es jetzt eine neue Chance gibt, eine neue Möglichkeit, und sie sagten: “Ich will das erleben. Ich will erleben, dass ich hier auf der Erde alles bin, was ich bin!”
Hmm…
Nun, ihr wusstet nicht, dass es ganz so schmerzhaft, ganz so intensiv sein würde.
Lieber Freund, erinnere dich, wie du hierher gekommen bist. Als du das erste Mal auf die Erde kamst, oh, du kamst in diese Realität und du hast dich zusammengedrückt und verdichtet. Es war so intensiv!
Seitdem lebst du in dieser unnatürlichen, intensiven, schwierigen Verdichtung, seit Äonen und Lebenszeiten, bis zu dem Punkt, an dem du tatsächlich glaubst, dass die irdische Realität, die menschliche Wirklichkeit, irgendwie natürlich ist. Du nennst es “Natur” und glaubst, es sei natürlich.
Oh, es ist überhaupt nicht natürlich! Es ist ein künstliches Konstrukt, jedes bisschen davon, unter extremer Verdichtung und so sehr verlangsamt. Alles geht soooo langsam im Vergleich zu dem, was du bist.
Nein, es ist ganz und gar nicht natürlich. Aber es ist wunderschön! Es ist lebendig! Es ist intensiv! Es hat einige erstaunliche Erfahrungen hervorgebracht, und deine Seele hat das in den süßesten, schönsten, erstaunlichsten Nektar destilliert, den du dir nicht einmal vorstellen kannst. Aber du kannst es fühlen. Es ist dein Wissen. Es ist deine Weisheit.
Ahh…
So viele von euch haben nach unserer letzten Botschaft über die Ehrung des Verstandes gesagt: “Oh, ich verstehe. Ich habe es verstanden. Es fühlt sich so gut an, meinem Verstand endlich eine Pause zu gönnen und ihm die Ehre und den Respekt zu geben, den er verdient, und ihm zu erlauben, zu ruhen.”
Dann habt ihr gesagt: “Aber mein Körper! Mein Körper schmerzt so sehr. Es fühlt sich an, als würde er auseinanderfallen. Was ist mit meinem Körper? Warum muss er das durchmachen?”
Hmm…
John wollte diesen Channel nicht machen. Er sagte zu mir: “Wie kann ich denn eine Botschaft über den Körper channeln, wenn mein eigener Körper sich anfühlt, als würde er auseinanderfallen? Er schmerzt so sehr. Er ist in letzter Zeit so schwach geworden. Wie kann ich da eine Botschaft über den Körper channeln?”
Hmm…
Tja, da haben wir’s. Ja, eure Körper machen so viel durch.
Für diejenigen von euch, deren Körper nicht so viel durchzumachen scheint und die sich fragen, was mit allen anderen los ist, die so eine schwere Zeit haben, bitte ich euch: Hört auf damit. Seid froh, dass es für euch nicht so heftig ist! Aber wisst, dass einige dieser anderen in ihrem Leben so viel durchgemacht haben! Ihre Körper haben so viel durchgemacht. Sie haben gelitten und sie haben sich angestrengt. Sie haben so hart gearbeitet. Sie haben so hart gekämpft. Sie haben alles getan, was von ihnen verlangt wurde, bis sie es einfach nicht mehr konnten.
Sie sind gefoltert worden. Sie wurden ermordet, immer und immer wieder. Sie wurden lebendig verbrannt, lebendig begraben, ihre Gliedmaßen wurden ihnen herausgerissen. Sie haben Leben hinter sich, in denen sie gezwungen waren, in der heißen Sonne unter schwierigsten Bedingungen zu arbeiten, in denen man ihnen den Geist aus dem Leib getrieben hat.
Sie haben Leben erlebt, in denen sie so engagiert waren, so hingebungsvoll ihrem Gott oder ihrem König oder ihrem Land oder ihrer Sache oder was auch immer es war, zu dienen. Sie waren so engagiert und so hingebungsvoll, dass sie ihren Körper über seine Grenzen hinaus getrieben haben, und sie drückten und drängten und trieben, bis ihr Körper schließlich zusammenbrach.
Ahh…
Jeder von euch hat schon so viel mit seinem Körper durchgemacht.
Oh, ihr denkt, ihr sterbt und geht weg und kommt in einem brandneuen Körper zurück. Nun, da ist ein bisschen was Wahres dran, aber in diesen neuen Körper bringt ihr EUCH mit, und all eure Erinnerungen aus all den anderen Körpern. Nun, ihr bringt sie nicht alle in euren Verstand, aber sie sind alle da. Die Energien all dieser Lebenszeiten sind alle da, und ihr fühlt sie.
Und dein Körper hat seine eigenen Schamgefühle. Er hat dich im Stich gelassen. Du hast dich so sehr angestrengt, du warst so engagiert und so hingebungsvoll, und dein Körper konnte es nicht tun. Er hat es so sehr versucht und dann ist er zusammengebrochen und gestorben. Dafür schämt er sich, und das ist schon so oft passiert!
Oder du hast für deinen König gekämpft und warst nicht schnell genug oder stark genug, und ein feindlicher Soldat hat dich überwältigt und getötet. Dein Körper schämt sich, weil er nicht schnell genug oder stark genug war und dich wieder einmal im Stich gelassen hat.
Oh, so viele Dinge, bei denen dein Körper dachte, dass er dich im Stich gelassen hat!
Hmm…
Hat er nicht. Es war alles Teil der Erfahrung, und hier bist du. Du hast einen neuen Körper bekommen und du bist reingekommen und hast gesagt: “Diesmal ist es anders. Diesmal bringe ich meine Seele herein. Ich habe genug vom Kämpfen.”
Oh, einige von euch haben das schon früher in diesem Leben getan. Ihr habt gekämpft, ihr habt gedrängt, ihr habt gedient. Oh, ihr habt mit so viel Hingabe gedient! Ihr habt eurer Sache gedient. Ihr habt der Natur gedient. Ihr habt dem Leben selbst gedient. Ihr habt so hart gearbeitet.
Hmm…
Allmählich hast du dich geöffnet. Allmählich begann deine Seele zu kommen und zu sagen: “Du kannst jetzt alles loslassen, jedes bisschen davon. Es gibt nichts mehr, dem du dienen musst. Es gibt niemanden mehr, dem du dienen musst, nicht einmal mir, deiner Seele. Lass mich einfach herein. Lass dich einfach das Leben genießen. Und wenn du das nicht kannst, dann lass dir einfach die Erfahrung des Lebens geben. Aber hör auf, es zu bekämpfen. Höre damit auf, es bedienen zu wollen. Höre auf, es reparieren oder besser machen zu wollen. Lass es einfach herein. Lass mich hinein.”
Hmm…
Da ist ein Teil deines Körpers, der sagt: “Bitte, ich bin so müde. Ich bin so bereit. Übernimm du, liebe Seele.”
Ein anderer Teil deines Körpers sagt: “Sieh mich an. Ich habe so viele Male versagt! Wie kann ich dich hereinlassen? Wie kann ich mich von dir sehen lassen, liebe Seele? Ich fühle mich so schmutzig, so beschämt, so blutig. So sehr beschämt! Wie kann ich dich mich nur sehen lassen?”
Hmm…
Lieber Körper, ich spreche zu dir. Wie Johannes spreche ich zu Johannes’ Körper, und ich spreche zu jedem eurer Körper im Namen eurer eigenen Seele:
Du kannst jetzt loslassen. Du hast mir, deiner Seele, so hingebungsvoll, so engagiert gedient. Du wusstest nicht einmal, dass du eine Seele hast, also hast du diese Hingabe auf Gott gerichtet, oder auf das, was du für Gott gehalten hast, auf dein Land und deinen König und deine Religion und all diese Dinge. Du hast so hart gearbeitet, mit so viel Hingabe. In manchen Leben wusstest du nicht einmal, was du tatest, aber du hast es trotzdem mit so viel Hingabe getan.
In den Leben, in denen du aufgegeben hast, dachtest du, du hast das Handtuch geworfen. Du dachtest, dass dir nichts mehr wichtig ist. Aber selbst das hast du mit so viel Hingabe getan!
Du hast nie versagt. Du hast dich nur Herausforderungen gestellt, die über dich hinausgingen. Das war nicht deine Schuld. Du hast mir, deiner Seele, so wunderbar gedient, mit so viel Hingabe und so viel Ehre.
All diese Dinge, die du als Versagen ansiehst, sind nur eine Illusion. Es waren Erfahrungen, Erfahrungen, die uns so viel Weisheit gebracht haben!
Lieber Körper, diese Weisheit, die Weisheit deiner Seele, die Weisheit von so vielen Leben in so vielen Erfahrungen, gehört jetzt dir. Sie gehört dir!
Er ist hier, dieser wunderschöne goldene Nektar. Süß, exquisit, wie nichts, was du je zuvor erlebt hast! Er ist hier. Er gehört dir!
Also nimm einen tiefen Atemzug und öffne dich ihm.
Der Kampf ist vorbei. Wir haben unsere Reise abgeschlossen. Das Einzige, was jetzt noch übrig ist, ist die Feier!
Oh, du sagst – Johns Körper sagt – “Oh, ich bin so bereit für die Feier, aber ich habe keine Energie! Ich habe keine Kraft! Wie kann ich feiern?”
Und ich sage: “Es wird kommen.”
Wir haben die Metapher von der Raupe und dem Schmetterling schon fast zu oft verwendet, aber sie ist so schön. Die Raupe krabbelt ihr Leben lang von Blatt zu Blatt, frisst und kackt, kämpft ihre Kämpfe und versucht, nicht gefressen zu werden, bis sie eines Tages diesen verrückten Impuls bekommt und sich in einen Kokon einspinnt. Und dann löst sich ihr Körper auf und verwandelt sich in eine Schleimpfütze.
Hmm…
Die Raupe denkt, sie stirbt. Und dann fängt der Brei an, sich zu einem neuen Körper zu formen, einem ganz anderen Körper. Er hat Flügel. Er hat leuchtende Farben. Und schließlich entpuppt sie sich als Schmetterling, in eine völlig neue Art von Leben. Ein Leben, das die Raupe nicht einmal begreifen kann.
Nun, lieber Freund, lieber Mensch, die Verwandlung, die du durchmachst, geht so weit über die Verwandlung von der Raupe zum Schmetterling hinaus, und du machst sie ohne den Luxus eines Kokons, in dem du dich verkriechen kannst. Du tust es, während du einen Anschein von menschlicher Gestalt beibehältst.
Dein Körper muss sich aber immer noch verwandeln, also was glaubst du, was passieren wird?
Hmm…
Es passiert nicht in einem Augenblick. So funktioniert das nicht. Du stellst dir vor, es würde ganz plötzlich – puff! – und schon bist du da.
So verwandelt man sich in einen toten aufgestiegenen Meister. Puff, und du bist weg. Dein Körper löst sich in Rauch auf, und dann musst du andere Menschen finden, durch die du deine Weisheit weitergeben kannst.
Hmm…
Es macht viel mehr Spaß, durch meinen eigenen Menschen zu channeln, mein eigenes Ich.
Ich, Johannes. Ja, ich bin ein aufgestiegener Meister. Ich habe meine Erkenntnis. Ich habe meine Erleuchtung. Und ich darf durch meinen eigenen Menschen auf der Erde channeln! Ich darf meine Weisheit mit anderen Menschen teilen, indem ich durch mein eigenes Ich spreche.
Ahh, das ist ziemlich aufregend für mich!
Manchmal denkt John, dass es nicht so aufregend ist. Er liebt es, es zu tun, und er liebt, wie es sich anfühlt, aber sein Körper macht immer noch seine Transformation durch und es tut weh, und er ist weich und schwach geworden, bis zu dem Punkt, an dem er sich fragt, ob er überleben wird.
Und oh, ja, er will überleben! Er fängt endlich an, das Leben auf eine neue Art zu erleben. Er fängt endlich an, die Fülle auf so viele Arten zu spüren. Er hat jetzt so viel Liebe in seinem Leben. Energie kommt auf so viele Arten zu ihm. Seine eigenen Energien. Sie dienen ihm endlich auf so viele schöne Arten!
Und doch tut sein Körper immer noch weh. Er ist immer noch schwach. Es war alles, was er tun konnte, um für diese Botschaft hier in den Wald zu gehen.
Oh, sein Verstand. Sein Verstand schaltet sich ein und sagt: “Das muss am Diabetes liegen. Oder vielleicht ist es nur die intensive Verwandlung. Oder vielleicht ist es etwas anderes. Oder, was muss ich anders machen? Wie muss ich mich anders ernähren?” All diese Fragen!
Dann holt John Luft, fühlt mich erneut, und ich sage: “Sei einfach still. Mach einfach die Erfahrung. Vergiss die Definitionen.”
Und lieber Freund, das ist so wichtig: Der Verstand ist voll von Definitionen. Er will alles definieren.
John erinnert sich, wie tröstlich es war, vor so vielen Jahren, als bei ihm Diabetes diagnostiziert wurde. Damals verstand er nicht, was in seinem Körper vor sich ging. Er fühlte sich seltsam und ging zum Arzt, der ihn untersuchte und sagte: “Sie haben Diabetes!”
Da war dieses Gefühl der Erleichterung, das John durchströmte. “Ahh, eine Definition. Das kann ich nachempfinden!” Aber es war sein Verstand, der die Erleichterung spürte, denn sein Verstand begriff diese Definition.
Sein Verstand versucht verzweifelt, alles zu definieren. Er will verstehen, was in seinem Körper vor sich geht. Er will verstehen, was um ihn herum geschieht. Er will alles definieren, damit er es in kleine Kategorien und Definitionen einordnen kann, die er verstehen und zu manipulieren versuchen kann.
Lieber Mensch, es ist an der Zeit, diese Definitionen loszulassen!
Siehst du, John hatte nicht wirklich Diabetes, als es anfing. Er hatte Dinge, die in seinem Körper vor sich gingen. Er erlebte den Beginn der Umwandlung, und oft nimmt diese Umwandlung die Form von Diabetes im Körper an. Allerdings fühlte er sich an manchen Tagen großartig. An manchen Tagen hatte er überhaupt keine Probleme. An anderen Tagen fühlte er sich irgendwie seltsam. Er ging zum Arzt und der Arzt sagte: “Sie haben Diabetes!” und Johns Verstand nahm das auf, diese Definition. Er nahm sie auf und machte sie sich zu eigen.
Nun, dann hatte er Diabetes! Und nach und nach, in den letzten vier Jahren oder so, haben wir diese Definition allmählich, ganz allmählich wieder herausbekommen.
Oh, er hat sie so tief in sich begraben. Er hielt daran fest, weil es ihm Trost gab. Es war etwas für den Verstand, um es zu verstehen und dagegen anzukämpfen, was es natürlich nur noch tiefer und realer werden ließ.
Also habe ich John vor fast fünf Jahren gezeigt, dass es bei Diabetes immer um Kontrolle geht. Es geht nur darum, den Körper zu kontrollieren, die Krankheit zu kontrollieren und die Krankheit zu bekämpfen. Ich zeigte John auch, dass aus menschlicher Sicht eines der Hauptattribute der Erleuchtung ist, dass der Mensch die Kontrolle verliert, außer Kontrolle gerät.
Also hörte John auf zu kämpfen. Er hörte auf, das zu kontrollieren, was er als diese furchtbare Krankheit ansah. Er hörte auf zu versuchen, sie zu kontrollieren und sagte: “Okay, vielleicht wird mich das umbringen, aber ich bin bereit. Ich habe mein Leben gelebt, ich hatte meine Verwirklichung und es ist okay, wenn ich gehe. Aber vielleicht, nur vielleicht, wenn ich loslasse, kann mich meine Seele an einen neuen Ort bringen.
Ahh…
Er wusste nicht, dass es so lange dauern würde. Doch er hatte keine Ahnung – er hat immer noch keine Ahnung – wie viel sein Körper schon durchgemacht hat! In so vielen Leben, sogar in diesem Leben, gab es Zeiten, in denen er so hart gearbeitet hat, in denen er so hingebungsvoll war, in denen er sich selbst gefordert hat. Oh, so viele Leben lang!
Er weiß noch nicht einmal, wie viel sein Körper durchgemacht hat. Und das muss er auch nicht, auf der menschlichen Ebene. Der Verstand muss nicht all die Verletzungen verstehen, die er erlebt hat, oder die der Körper erlebt hat. Das ist nicht wichtig. Das Einzige, was wichtig ist, ist zu erkennen, dass, oh, es ist so viel gewesen!
Jetzt kannst du es alles loslassen. Du kannst es deine Seele nehmen lassen.
Dein Körper kann alles loslassen. Er braucht sich nicht mehr zu schämen.
Oh, er wird sich immer noch manchmal schämen, aber das ist okay. Er kann das mir, seiner Seele, überlassen. Er kann einfach loslassen.
So bitte ich dich, lieber Mensch, lieber Verstand, lieber Körper, die Festlegungen loszulassen.
Du wirst spüren, dass der Schmerz an vielen verschiedenen Stellen auftaucht. Heute Morgen wachte John auf und sein Knie schmerzte. Das passiert ab und zu und geht normalerweise nach einer Weile wieder weg. Schmerzen tauchen hier und da in seinem Körper auf, und er hat gelernt, sich nicht auf sie zu konzentrieren. Er nimmt sie einfach zur Kenntnis: “Ja, es tut weh.” Aber man sollte nicht versuchen, sie zu definieren.
So oft will dein Verstand sagen: “Oh mein Gott, was ist passiert? Was habe ich mit diesem Teil von mir gemacht? Mein Kopf tut weh. Gibt es eine Infektion? Gibt es etwas, das ich behandeln muss? Etwas, das ich tun muss?”
Nein, du musst loslassen. Du musst die Definition loslassen.
Wenn dein Kopf zu sehr schmerzt, nimm ein Aspirin oder was auch immer. Das ist in Ordnung. Aber lass die Definitionen los.
Du willst sagen: “Ich habe Kopfschmerzen.” Und du legst es fest.
Stattdessen erlaube dir einfach die Erfahrung, ganz ohne Definition.
“Es tut weh!” Es ist okay, du kannst sagen, dass es weh tut. Und dann, sei mit dem Schmerz. Versuche nicht, ihn zu reparieren. Versuche nicht, es herauszufinden. Definiere ihn nicht.
Wenn es etwas Offensichtliches gibt, wie z.B. dass du dich an etwas geschnitten hast und dich darum kümmern musst, nun, dann kümmere dich darum. Aber selbst dann, definiere es nicht. Wasche es einfach, behandle es so, wie es behandelt werden muss, und mach weiter.
Definiere es nicht. Versuche nicht herauszufinden, warum es passiert ist.
Wenn etwas in deinem Körper schmerzt, versuche nicht, es zu definieren. Versuche nicht, es zu benennen. Versuche nicht herauszufinden, warum es passiert ist.
Versuche bitte nicht, herauszufinden, warum es passiert ist!
“Warum” ist eines der Wörter, die dein Verstand benutzt, um dich im Menschlichen gefangen zu halten.
Oh, es gibt technische “Warum”, wie z.B. herauszufinden, wie man sein Auto fährt oder seinen Computer benutzt, oder was auch immer. Die sind in Ordnung, aber wenn du versuchst, das “Warum” bezüglich des Lebens zu fragen, bezüglich deines Körpers, bezüglich dessen, was gerade passiert, sind diese “Warum” nichts anderes als der Versuch deines Verstandes, Definitionen zu finden, denn durch Definitionen hält er dich in der menschlichen Form. Auf diese Weise hält er dich gefangen und erfüllt die Aufgabe, die wir ihm vor so langer Zeit gegeben haben.
Wenn du nicht verstehst, wovon wir sprechen, dann geh zurück und hör dir die letzte Botschaft an, „Eine Würdigung des Verstandes“.
So macht es der Verstand, mit all diesen Fragen: Warum? Was habe ich falsch gemacht? Wie bringe ich es in Ordnung? Wie kann ich es besser machen? Warum habe ich mir das angetan?
Lass es los! Lass es los.
Schluss mit den Fragen. Hör auf mit dem “Warum”. Schluss mit den Definitionen.
Komm in die Leere, in die Leere, wenn du willst.
Sei still.
Sei mit der Erfahrung.
Das ist alles.
Du siehst, es gibt eine Sache bei der Erfahrung, die absolut sicher ist, und das ist, dass sie sich verändern wird.
Der Verstand sagt: “Nun, ja, ich weiß. Es wird noch schlimmer werden. Es könnte sich auf all diese schlechten Arten verändern!”
Nun, das ist es, worauf dein Fokus gerichtet ist, also ist es das, was wahrscheinlich passieren wird.
Ahh…
Sei still, Verstand. Sei still. Überlasse es der Seele.
Erlaube einfach die Erfahrung, ohne Definition.
Übergib es der Seele.
Überlasse es deinem eigenen Wissen, deiner eigenen Weisheit, und dann schau, was passiert.
So erhälst du ein neues Ergebnis. Du hörst auf zu versuchen, die Vergangenheit auf die Zukunft zu projizieren, und bist einfach still.
Du machst einfach die Erfahrung, und mit der Zeit wirst du feststellen, dass du eine ganz neue Erfahrung machst. Eine Erfahrung, die wir im Moment unmöglich beschreiben können, denn das würde bedeuten, sie zu definieren, was sie zunichtemachen und ausblenden würde. Es würde buchstäblich die neuen und erstaunlichen Erfahrungen blockieren, die auf dich zukommen, also werden wir nicht versuchen, sie zu beschreiben. Wir werden einfach sagen, lass die Definitionen sein.
Wenn du willst, dass dein Körper sich besser fühlt, lass die Definitionen los. Bitte.
Sei einfach in der Erfahrung, ohne sie zu definieren, ohne zu fragen warum, ohne zu versuchen, sie zu ändern oder zu reparieren. Es sei denn, es gibt etwas, das einfach offensichtlich zu tun ist, und das kommt von deinem Wissen.
Sei einfach damit, und dann schau, was passiert.
Hmm…
Lieber Verstand, lieber Körper, du warst so lange sehr engagiert. Jetzt bitte ich dich, diese Hingabe auf etwas Neues zu lenken, diese Hingabe dazu zu bringen, still zu sein, die Erfahrung zu erlauben, die Definitionen und das Warum und das Für und Wider und all die anderen Fragen des Lebens loszulassen. Lasse sie einfach los.
Ich bitte dich, die gleiche Hingabe, mit der du mir, deiner Seele, so lange gedient hast, auch dafür aufzubringen.
Hmm…
Und wenn du das Gefühl hast, dass du versagt hast, komm einfach zurück. Keine Definitionen.
“Versagen” ist eine Definition, und eine große Frage. Lass es los. Kehre einfach zurück.
Bringe die Hingabe, mit der du so gut bist, dazu, Definitionen loszulassen. Um einfach im Leben zu sein, in der Erfahrung, so gut du kannst.
Oh, es wird trotzdem manchmal weh tun. Es mag manchmal sehr weh tun. Es wird vielleicht eine Zeit lang anhalten. Das bedeutet nicht, dass du versagst. Es bedeutet einfach, dass du die intensivste, die schönste, die erstaunlichste Transformation durchmachst, die je ein Wesen in der gesamten Schöpfung durchgemacht hat.
Das Einzige, was du tun kannst, ist, es geschehen zu lassen. Alles andere macht es nur noch schmerzhafter.
Lass es geschehen.
Die Definitionen, die du dir an diesem Punkt ausdenkst, sind bedeutungslos. Sie haben nicht wirklich etwas mit dem zu tun, was tatsächlich in deinem Körper passiert, also lass sie los.
Erlaube die Erfahrung.
Und wisse, dass ich, deine Seele, genau hier bin.
Ich bin du, und ich gehe mit dir durch diesen Prozess, bei jedem Schritt des Weges.
Manchmal denkst du, du spürst mich nicht. Ahh, das ist eine Definition. Das ist ein Gedanke. Lass ihn los, denn ich bin genau hier und gehe jeden Schritt mit dir durch.
Und ich werde dich nicht im Stich lassen. Nie wieder. Ich habe es nie wirklich getan, aber es hat sich manchmal so angefühlt.
Nie wieder. Ich bin hier. Deine Seele, die das mit dir durchmacht, und wir stehen das durch.
Sei geduldig.
Und vor allem: Vergiss die Definitionen.
Wenn du Schmerz empfindest, empfindest du Schmerz. Definiere ihn nicht. Erlaube es einfach. Erkenne ihn an, aber dann richte deine Aufmerksamkeit auf etwas anderes.
Erlaube ihn.
Versuche nicht, ihn zu vermeiden, versuche nicht, ihm zu entkommen. All das legt nur Definitionen darauf, und Definitionen sperren es ein. Sie sperren es in eine Form ein, in eine Gestalt. Sie sperren es in deine Realität ein, und das gilt für alles im Leben. Alles!
Lass die Definitionen los und sieh, was passiert.
Hmm…
Und so ist es.
* Hinweis: Bewusstes Channeling ist ein Vorgang, bei dem eingehende Gefühle in menschliche Wörter übersetzt werden, die der Geist verstehen kann. Es ist ein ungenauer Prozess und manchmal kommen die falschen Worte aus meinem Mund. In der Aufnahme ist es normalerweise ziemlich offensichtlich, was die beabsichtigte Bedeutung war, aber es ist im Transkript nicht so offensichtlich, so dass sie korrigiert werden müssen. Diese Wörter oder Ausdrücke, falls vorhanden, sind mit einem Sternchen (*) gekennzeichnet, da sie sich von der Aufnahme unterscheiden.
Da sich das gesprochene Wort stark vom richtig geschriebenen Wort unterscheidet, habe ich zusammen mit meiner Seele den Text leicht bearbeitet. Der Fokus liegt hier nicht auf einer guten Grammatik, sondern auf Klarheit und Lesbarkeit, ohne sie für diejenigen zu verwirrend zu machen, die beim Anhören der Aufnahme mitlesen möchten. Änderungen, die sich nicht auf die Bedeutung auswirken, werden nicht markiert.
Beim Transkribieren dieser Nachrichten habe ich mich dafür entschieden, viele der verschiedenen “Ahhs”, “Hmms” und andere Nicht-Wort-Laute, die während des Channelns aus meinem Mund kommen, mit einzubeziehen, weil sie einen Moment des Innehaltens, des Durchatmens und des Reflektierens über das gerade Gesagte signalisieren. —John
Dla tych z nas, którzy przechodzą przez tę intensywną transformację ucieleśnienia naszej boskości, radzenie sobie z ciałem fizycznym jest prawdopodobnie najtrudniejszą częścią. Ono boli. Staje się słabe. Wydaje się, że się rozpada i sprawia, że można się zastanawiać, czy jest w stanie przeżyć ten proces. W tym delikatnym, ale mocnym przesłaniu Johannes mówi o tym, dlaczego i jak sobie z tym poradzić.
Baw się dobrze!
Kliknij na trójkąt, aby odtworzyć nagranie.
Na cześć ciała – von John McCurdy (Przetłumaczyła Anna Lewicka)
Przekazano 11 maja 2021
Jestem tym, kim jestem!
Ach tak, piękny wiosenny dzień w Słowenii! Jestesmy w lesie słuchając ptaków, owadów i wszystkich dźwięków natury. O tak, a w tle samochody, ciężarówki i traktory. Ach tak, dźwięki życia!
Życie na Ziemi. Cóż za magiczne, magiczne miejsce!
Mmm…
Jestem Johannesem, magicznej służby! Zróbmy więc dzisiaj trochę magii.
Proszę Cię, drogi słuchaczu, drogi czytelniku, abys zaprosil swoja własna dusze do przyłączenia się do tego przesłania. Prawdopodobnie już tu jest, ale kiedy zapraszasz ją aby tu była, kiedy dajesz jej świadome pozwolenie na bycie tutaj, otwiera cię to, drogi człowieku, na inny poziom tego przesłania. Otwiera cię to na twoją własną duszę, na twoją własną wiedzę i twoją własną mądrość.
Ach…
(pauza)
John kwestionuje to, o co go proszę aby powiedział, ale to powie.
Naszą ostatnią wiadomością w hołdzie dla umysłu poruszyliśmy kilka rzeczy (A Tribute to the Mind)
Och, ludzie, zwłaszcza ci którzy się budzą, zdają sobie sprawę, że są czymś więcej niż tylko człowiek i jak bardzo ich umysł powstrzymał ich przed odczuwaniem tego. Nie chcą oddawać hołdu umysłowi. Chcą się go pozbyć, wyrzucić, wydobyć ze swojego systemu, aby mogli wrócić do swojej duszy.
Ach…
Twój umysł dobrze ci służył, ale nadszedł czas aby on również powrócił do domu.
Tu nie chodzi o pozbycie się umysłu. Nigdy nie pozbędziesz się swojego umysłu, ponieważ jest on niesamowitą, cudowną częścią ciebie i tak naprawdę wcale nie chcesz się go pozbyć. To, co naprawdę się dzieje to to, że twój umysł jest tak zawstydzony, czuje że cię zawiódł, że sam się chce siebie pozbyć.
Mmm…
Naprawdę, wpuść to.
Twój umysł jest tak zmęczony i zawstydzony tymi wszystkimi myślami, że zawiódł ciebie, i że zwiódł twoją duszę, że sam się chce siebie pozbyć.
Oczywiście wiesz, że to też nie będzie działać. Niektórzy próbują. Biorą broń i odstrzeliwują sobie głowę, czy cokolwiek. Myślą, że może uda im się zniszczyć ten szalony umysł. Umysł, który ciągle na nich krzyczy, który ciągle im mówi co robią źle, który wmawia sobie co sam robi źle. Myślą, że w jakiś sposób niszcząc głowę pozbędą się umysłu, że mogą go wysadzić!
To nie działa.
Bo widzisz, ludzki mózg nie jest umysłem. Ludzki mózg to po prostu mechanizm interfejsu. Jest połączeniem między umysłem a ludzkim ciałem. Umysł nie jest fizyczny. Nie znajduje się w mózgu. Umysł jest częścią mnie, twoją duszą, częścią, którą ci dałem, abyś mógł być człowiekiem i abyś mógł pozostać w tym ludzkim ciele i mieć wszystkie te niesamowite doświadczenia, które miałeś przez tak wiele żyć i w tak wielu ciałach.
Hmm…
Więc człowiek ma tego tak dość – umysł ma tak serdecznie dość – tych wszystkich wyzwań życia, że odstrzeliwuje sobie głowę. Niestety, jedyne co się wtedy dzieje, to powrót do innego ciała. I nic na to nie poradzi.
Myślisz, że odstrzelisz sobie głowę, przejdziesz na drugą stronę i nigdy nie wrócisz na Ziemię! Cóż, to nie działa w ten sposób. Ponieważ, w chwili gdy przejdziesz na drugą stronę, spojrzysz na wszystko z perspektywy swojej duszy, spojrzysz oczami swojej duszy. Zobaczysz co się naprawdę działo i zdasz sobie sprawę: „Och, naprawdę muszę tam wrócić i to wszystko dokończyć. To, przez co przechodziłem, to było naprawdę niesamowite przeżycie! Po prostu nie byłem w stanie tego zobaczyć, więc muszę wrócić i doprowadzić to do końca ”.
I następną rzeczą jaka wiesz, to to, że znowu jesteś małym dzieckiem, dorastasz i tworzysz w swoim życiu bardzo podobne doświadczenia, i próbujesz znaleźć sposób aby jeszcze raz przez nie przejść.
Hmm…
Możesz więc odstrzelić sobie głowę, jeśli chcesz. To żaden wstyd z naszej strony. Powitamy Cię w domu i mocno uściskamy. Z uśmiecham na ustach, może nawet uronimy kilka łez patrząc jak wracasz do domu.
Hmm…
Och, już to wcześniej robiłeś drogi przyjacielu. Każdy z was tam byl i to robil. I oto jesteś. Wszystkie te doświadczenia, są tylko kolejnym powodem do wstydu dla twojego umysłu i ciała.
Och, to nie my cię zawstydzamy. Ani trochę. To twój umysł! Umysł ma wrażenie, że zawiódł. Myśli, że zrobił coś głupiego, że nie wykonał swojego zadania. Nie udało mu się uchronić swojego człowieka. Nie udało mu się znaleźć wyjścia z tych trudnych, trudnych doświadczeń i energii. I w końcu sam się zniszczył, nie ma większego wstydu z jego perspektywy.
Czas aby ten wstyd odszedł!
Drogi umyśle, zrobiłeś wszystko co mogłeś. W każdym pojedynczym doświadczeniu i w każdym przypadku zrobiłeś wszystko, co mogłeś.
Nie miałeś możliwości wejrzenia poza. Mogłeś widzieć tylko to, co było tuż przed tobą. Jedyne co mogłeś czuć, to to wszystko co było wcześniej. To było tak intensywne i tak trudne, że zrobiłeś jedyną rzecz, jaką mogłeś wymyślić.
Hmm…
Nie ma wstydu, ani trochę. Może zaczniesz odpuszczać, drogi umyśle.
Widzisz, wykonałeś swoją pracę. Czas wracać do domu. Nadszedł czas, aby wrócić do domu w nowy, piękny nowy sposób, wciąż będąc wcielonym.
Właściwie chodzi o to, aby pozwolić domowi przyjść do siebie. Aby pozwolić swojej własnej duszy, twojemu prawdziwemu domowi, przyjść do ciebie tutaj na Ziemi, w twoim ciele.
Och, ale to rodzi więcej problemów. Widzicie, dla większości z was, wasze ciała nie są teraz w dobrym stanie, przynajmniej z waszej ludzkiej perspektywy. Niektórzy z was, z powodu tego jak się czują wasze ciała, są bardzo blisko wybrania drogi ucieczki. Niektórzy z was rozważają nawet podjęcie tego drastycznego kroku, jakim jest odstrzelenie sobie głowy lub coś w tym rodzaju.
I raz jeszcze, możesz to zrobić. Nie ma w tym nic złego. I raz jeszcze przejdziesz na naszą stronę, spojrzysz wstecz i zdasz sobie sprawę: „Och, byłem tak blisko! Byłem tak blisko czegoś tak niesamowitego! To tam było, po prostu tego nie wiedziałem. Jeszcze tego nie wpuściłem do siebie”. Wtedy, od razu wskoczysz z powrotem, ponieważ chcesz mieć to doświadczenie. Chcesz je doprowadzić do końca.
Och, dla niektórych z was przychodzi moment, w którym nie jest to dla was już nic warte. Można powiedzieć, że byłeś tam, zrobiłeś to, i jesteś gotowy aby odpuścić, i to też jest w porządku. Kiedy twoja dusza to czuje, przychodzi i zabiera cię do domu. Wtedy twoje ciało robi to, co robi. To się kończy i to jest piękna rzecz. Ale dla większości z was, wiedzieliście, że teraz jest nowa szansa, nowa możliwość, i powiedzieliście: „Chcę tego doświadczyć. Chcę doświadczyć bycia wszystkim, czym jestem tutaj na Ziemi! ”
Mmm…
Cóż, nie zdawałeś sobie sprawy, że to będzie tak bolesne, tak intensywne.
Drogi przyjacielu, pamiętaj, jak się tu dostałeś. Kiedy po raz pierwszy przybyłeś na Ziemię, och, wszedłeś w ta rzeczywistość, i skompresowaleś, i skompresowaleś, i skompresowaleś się. To było bardzo intensywne!
Od tamtej pory żyjesz w tej nienaturalnej, intensywnej, trudnej kompresji, przez wieki i wszystkie wcielenia, do tego stopnia, że naprawdę wierzysz, że rzeczywistość ziemska, rzeczywistość ludzka, jest w jakiś sposób naturalna. Nazywasz to „Naturą” i myślisz, że to naturalne.
Och, to wcale nie jest naturalne! To sztuczna konstrukcja, w każdym calu, poddawana ekstremalnej kompresji i bardzo, bardzo zwolniona. Wszystko idzie baaaaardzo wooooolno, w porównaniu z tym, kim jesteś.
Nie, to wcale nie jest naturalne. Ale jest to piękne! To jest żywe! To jest intensywne! To stworzyło te wszystkie niesamowite przeżycia, a Twoja dusza przedestylowała to w najsłodszy, najpiękniejszy, niesamowity nektar, jakiego nawet nie możesz sobie wyobrazić. Ale możesz to poczuć. To twoja wiedza. To twoja mądrość.
Ach…
Tak wielu z was, po naszej ostatniej wiadomości o szacunku dla umysłu, powiedziało: „Och, widzę. Rozumiem. To wspaniałe uczucie, żeby wreszcie dać odpocząć mojemu umysłowi, i żeby wreszcie oddać zaszczyt i szacunek na jaki zasługuje, i pozwolić, żeby odpoczął.”
Wtedy powiedziałeś: „Ale moje ciało! Moje ciało tak bardzo boli. Wydaje się, że się rozpada. Co z moim ciałem? Dlaczego musi przez to przechodzić? ”
Hmm…
John nie chciał robić tego przekazu. Powiedział do mnie: „Jak mogę przekazać wiadomość o ciele, skoro moje własne ciało się rozpada? Tak bardzo boli. Ostatnio zrobiło się takie słabe. Jak miałbym przekazywać wiadomość o ciele?”
Hmm…
Cóż, oto jesteśmy tu. Tak, wasze ciała przechodzą przez bardzo wiele.
Dla Tych z was, których ciała nie wydają się przechodzić przez tak wiele, i jeśli się zastanawiacie, co jest nie tak z wszystkimi innymi, ktorym jest tak ciężko. Prosze: przestańcie. Cieszcie się, że dla was, nie jest to tak intensywne! Pamiętajcie, że niektórzy z nich przeszli przez bardzo wiele w swoim życiach! Ich ciała przeszły bardzo wiele. Cierpieli i przeżywali kryzysy. Pracowali bardzo ciężko. Tak bardzo walczyli. Robili wszystko, o co ich proszono, aż po prostu nie mogli już tego dłużej robić.
Byli torturowani. Byli mordowani raz za razem. Byli paleni żywcem, grzebani żywcem, wyrywano im kończyny. Przeszli przez wcielenia, w których byli zmuszani do pracy w gorącym słońcu, w najtrudniejszych warunkach, gdzie wypędzono z nich wolę życia.
Mieli wcielenia, w których byli bardzo oddani służbie swojemu Bogu, swojemu królowi, ich krajowi, ich sprawie, czy cokolwiek to było. Byli tak zaangażowani i oddani sprawie, że wymagali od swoich ciał więcej niż mogły wytrzymać, aż ich ciała ostatecznie nie wytrzymywały.
Ach…
Każdy z was przeszedł przez tak bardzo wiele ze swoim ciałem.
Och, myślisz, że umrzesz, odejdziesz i wrócisz do zupełnie nowego ciała. Cóż, jest w tym trochę prawdy, ale do tego nowego ciała wnosisz SIEBIE, i wszystkie swoje wspomnienia z poprzednich wcieleń. Cóż, nie wprowadzasz ich prosto do swojego umysłu, ale one wszystkie tam są. Energie wszystkich poprzednich wcieleń tam są, i ty je czujesz.
A twoje ciało czuje się zawstydzone. Zawiodło cię. Wymagałeś od swojego organizmu tak wiele, byłeś bardzo zaangażowany i oddany, ale twoje cialo nie mogło tego już dłużej robić. Tak bardzo się starało, aż w końcu upadło i umarło. Czuje się zawstydzone z tego powodu, a zdarzyło się to wiele razy!
Albo, walczyłeś dla swojego króla i nie byłeś wystarczająco szybki lub silny, i wróg cię obezwładnił i zabił. Twoje ciało wstydzi się, że nie było wystarczająco szybkie lub silne i że znowu Cię zawiodło.
Och, jest tak wiele rzeczy, z powodu których twoje ciało myśli, że cię zawiodło!
Hmm…
Ale to nieprawda. To wszystko było częścią doświadczenia i oto jesteś. Dostałeś nowe ciało, pojawiłeś się i powiedziałeś: „Tym razem będzie inaczej. Tym razem sprowadzam swoją duszę. Mam dość walki ”.
Och, niektórzy z was zrobili to już wcześniej w tym życiu. Walczyłeś, starałeś się, służyłeś. Och, służyłeś z takim oddaniem! Służyłeś swoim sprawom. Służyłeś naturze. Myślałeś, że służyłeś życiu samemu w sobie. Pracowałeś tak ciężko.
Hmm…
Stopniowo się otworzyłeś. Stopniowo twoja dusza zaczęła przychodzić, mówiąc: „Możesz już teraz odpuścić, odpuścić kazdej malej czesci. Nie musisz już niczemu służyć. Nie ma już nikogo, komu musisz służyć, nawet mnie, twojej duszy. Po prostu mnie wpuść. Zwyczajnie pozwól sobie cieszyć się życiem. A jeśli nie możesz tego zrobić, po prostu pozwól sobie doświadczyć życia. Tylko przestań z tym walczyć. Przestań próbować mu służyć. Przestań próbować je naprawiać lub ulepszać. Po prostu wpuść. Wpuść mnie. ”
Mmm…
Jest taka część twojego ciała, która mówi: „Proszę, jestem taki zmęczony. Jestem gotowy. Droga Duszo, przejmij kontrolę. “
Jest też inna część twojego ciała, która mówi: „Spójrz na mnie. Zawiodłem wiele razy! Jak mogę cię wpuścić? Jak mogę ci się pokazać, droga duszo? Czuję się brudny, tak bardzo mi wstyd. Tak bardzo mi wstyd! Jak mogę pozwolić, abyś mnie zobaczyła? ”
Hmm…
Drogie ciało, mówię do ciebie. Jako Johannes przemawiam do ciała Johna i przemawiam do każdego z waszych ciał w imieniu waszej duszy:
Możesz już teraz odpuścić. Byłeś taki, tak oddany, tak oddany służbie mnie, swojej duszy. Nie wiedziałeś nawet, że masz duszę, więc zwróciłeś to oddanie Bogu lub temu, o czym myślałeś że jest Bogiem, ku swojemu krajowi, swemu królowi, swojej religii i wszystkim tym rzeczom. Pracowałeś tak ciężko, z takim oddaniem. W niektórych swoich wcieleniach nawet nie wiedziałeś, co robisz, ale i tak robiłeś to z wielkim oddaniem.
W tych wcieleniach, w których się poddałeś, myślałeś, że dałeś za wygraną. Myślałeś, że już nic cię nie obchodzi. Ale nawet to robiłeś z wielkim oddaniem!
Och, nigdy nie zawiodłeś. Po prostu podjąłeś się wyzwań, które cię przerastały. To nie była twoja wina. Służyłeś mi, swojej duszy, tak pięknie, z takim oddaniem i honorem.
Wszystkie te rzeczy, które postrzegasz jako porażki, to tylko złudzenie. To były doświadczenia, doświadczenia, które przyniosły nam tak wiele mądrości!
Drogie ciało, ta mądrość, mądrość twojej duszy, mądrość tak wielu wcieleń, i tak wielu doświadczeń jest teraz twoja. Jest Twója!
Jest tutaj, ten piękny złoty nektar. Słodki, wykwintny. Nigdy wcześniej czegoś takiego nie doświadczyłeś! To tu jest. To jest twoje!
Więc weź głęboki oddech i otwórz się na to.
Walka się skończyła. Zakończyliśmy naszą podróż. Jedyne, co teraz pozostało, to świętowanie!
Och, mówisz – ciało Johna mówi – „Och, jestem gotowe aby świętowac, ale nie mam energii! Nie mam już siły! Jak mogę świętować? ”
A ja mówię, że nadejdzie.
Zbyt często używaliśmy metafory gąsienicy i motyla, ale ona jest taka piękna. Gąsienica przechodzi przez swoje życie pełzając od liścia do liścia, jedząc i robiąc kupki, tocząc swoje bitwy, starając się nie zostać zjedzonym, aż pewnego dnia dostaje ten szalony impuls, buduje kokon i chowa się w nim. A potem jego ciało rozpływa się i zamienia w kałużę mazi.
Hm…
Gąsienica myśli, że umiera. A potem ta mazia zaczyna formować się w nowe ciało, zupełnie inne ciało. Ma skrzydła. Ma jasne kolory. I w końcu przeistacza się w motyla, w zupełnie nowy rodzaj życia. W życie, którego gąsienica nie może nawet pojąć.
Cóż, drogi przyjacielu, drogi człowieku, transformacja, przez którą przechodzisz, wykracza daleko poza transformację z gąsienicy w motyla, i robisz to bez luksusu posiadania kokonu, w którym mógłbyś się ukryć. Robisz to zachowując pozory ludzkiego kształtu.
Jednak twoje ciało wciąż musi się zmienić, więc jak myślisz, co się wydarzy?
Hmm…
Nie dzieje się to w jednej chwili. Nie tak to działa. Wyobrażasz sobie, że nagle – puuff! – i zrobione.
Cóż, w ten sposób zamieniasz się w martwego wniebowstąpionego mistrza. Puuff, i już cię nie ma! Twoje ciało idzie z dymem, a potem musisz znaleźć innych ludzi, przez których będziesz mógł przekazywać swoją mądrość.
Hmm…
Och, o wiele fajniej jest przekazywać przez swojego własnego człowieka, przez siebie samego!
Ja, Johannes. Tak, jestem wniebowstąpionym mistrzem. Mam swoje urzeczywistnienie. Mam swoje oświecenie. I mogę przekazywać przez mojego własnego człowieka na Ziemi! Mogę dzielić się swoją mądrością z innymi ludźmi, przemawiając przez samego siebie.
Ach, jest to dla mnie bardzo ekscytujące!
John uważa czasami, że to wcale nie jest takie ekscytujące. Uwielbia to robić, i kocha to uczucie, ale jego ciało wciąż przechodzi przemianę i wszystko go boli. Stało się miękkie i słabe do tego stopnia, że zastanawia się, czy przeżyje.
I och, tak, on chce przeżyć! W końcu zaczyna doświadczać życia w nowy sposób. W końcu zaczyna odczuwać dostatek na tak wiele sposobów. W swoim życiu ma teraz tyle miłości. Energia dociera do niego na wiele sposobów. Jego własne energie. W końcu służą mu na tak wiele pięknych sposobów!
Jednak jego ciało nadal boli. Wciąż jest bardzo słabe. Jedyne, co mógł zrobić, to pójść do lasu i przekazać tą wiadomość.
Och, jego umysł. Pierwsze, co pomyślał jego umysł to: „To musi być cukrzyca. A może to po prostu intensywna transformacja. A może to coś innego. Albo, co mam robić inaczej? Jak mam się odżywiać inaczej? ” Wszystkie te pytania!
Potem John bierze oddech, znów mnie czuje i mówię do niego: „Po prostu bądź cicho. To jedynie następne doświadczenie. Odpuść definicje ”.
I drogi przyjacielu, to jest bardzo ważne: umysł jest pełen definicji. Chce wszystko zdefiniować.
John pamięta, jakie to było pocieszenie, kiedy wiele lat temu, zdiagnozowano u niego cukrzycę. Nie rozumiał, co działo się w jego ciele. Czuł się dziwnie i poszedł do lekarza, który zbadał go i powiedział: „Masz cukrzycę!”
John poczuł ulgę. „Ach, definicja. Mogę się do tego odnieść!” Ale to jego umysł poczuł ulgę, ponieważ rozumiał tę definicję.
Twój umysł desperacko próbuje wszystko zdefiniować. Chce zrozumieć, co dzieje się w jego ciele. Chce zrozumieć, co się wokół niego dzieje. Chce to wszystko zdefiniować, aby móc podzielić to na małe kategorie i definicje, które może zrozumieć i próbować manipulować.
Drogi człowieku, już czas odpuścić te definicje!
Widzisz, John tak naprawdę nie miał cukrzycy na początku. W jego ciele coś się działo. Miał początek transformacji, która często przybiera postać cukrzycy w organizmie. Czasami czuł się świetnie. Czasami nie miał żadnych problemów. W inne dni czuł się trochę dziwnie. Poszedł do lekarza, który powiedział: „Masz cukrzycę!” Umysł Johna wziął to pod uwagę, tę definicję. Przyjął to i uczynił swoim własnym.
Cóż, wtedy miał już cukrzycę! Stopniowo przez ostatnie cztery lata stopniowo, stopniowo odkopywaliśmy tę definicję.
Och, zakopał ja bardzo głęboko w sobie. Trzymał się jej, ponieważ dawało mu to ukojenie. Umysł mógł zrozumieć z czym walczy, co oczywiście wepchnęło to głębiej i uczyniło jeszcze bardziej realnym.
Więc, prawie pięć lat temu pokazałem Johnowi, jak wszystko co dotyczy cukrzycy, dotyczy kontroli. Chodzi o kontrolowanie ciała, kontrolowanie choroby i walkę z chorobą. Pokazałem także Johnowi, że z ludzkiego punktu widzenia jednym z głównych atrybutów oświecenia jest utrata kontroli przez człowieka, tracenie kontroli.
Więc John przestał walczyć. Przestał kontrolować to, co uważał za tę straszną chorobę. Przestał próbować to kontrolować i powiedział: „Okej, może to mnie zabije, ale jestem gotowy. Żyłem swoim życiem, miałem swoje urzeczywistnienie i nic nie szkodzi, jeśli odejdę. Ale może, tylko może, jeśli odpuszczę, moja dusza będzie mogla przenieść mnie w nowe miejsce.
Ach…
Nie wiedział, że zajmie to tak długo. Ale nie miał pojęcia – nadal nie ma pojęcia – przez ile przeszło jego ciało! W tych wszystkich wcieleniach. Nawet w tym życiu były chwile, kiedy pracował tak ciężko, kiedy był tak oddany, kiedy się bardzo poświęcał. Och, tyle wcieleń!
On wciąż nie zdaje sobie sprawy, jak wiele przeszło jego ciało. I nie musi, na ludzkim poziomie. Umysł nie musi rozumieć wszystkich urazów jakich doznał. To nie jest ważne. Jedyne, co jest ważne, to uświadomić sobie że, oh, było ich tak wiele!
Teraz możesz odpuścić. Możesz pozwolić swojej duszy to zabrać.
Twoje ciało może to wszystko odpuścić. Nie musi się już wstydzić.
Och, nadal będzie się czasami czuło zawstydzone, ale nie ma sprawy. Może przekazać to mi, swojej duszy. Może po prostu odpuścić.
Dlatego proszę Cię, drogi człowieku, drogi umyśle, drogie ciało, porzućcie definicje.
Ból będzie się pojawiał w wielu różnych miejscach. Dziś rano John się obudził i bolało go kolano. Zdarza się to raz na jakiś czas i zwykle ustępuje po krótkiej chwili. Tu i tam w jego ciele pojawiają się bóle, a on nauczył się nie skupiać na nich. Po prostu przyznajcie: „Tak, to boli”. Ale nie próbujcie tego definiować.
Twój umysł często chce powiedzieć: „O mój Boże, co się dzieje? Co ja zrobiłem z tą częścią siebie? Boli mnie głowa. Może to infekcja? Czy muszę to leczyć? Czy jest coś, co muszę coś zrobić? ”
Nie, musisz odpuścić. Musisz porzucić definicję.
Jeśli za bardzo boli cię głowa, weź aspirynę lub cokolwiek innego. W porządku. Ale zostaw definicje.
Chcesz powiedzieć: „Boli mnie głowa”. I ty to definiujesz.
Zamiast tego pozwól sobie na to doświadczenie, bez żadnej definicji.
“To boli!” W porządku, możesz powiedzieć, że to boli. Ale potem bądź z tym bólem. Nie próbuj tego naprawiać. Nie próbuj tego rozgryźć. Nie definiuj tego.
Jeśli jest coś oczywistego, na przykład skaleczyłeś się o coś i musisz sobie z tym poradzić, zajmij się tym. Ale nawet wtedy nie definiuj tego. Po prostu przemyj to, potraktuj tak jak trzeba, i żyj dalej.
Nie definiuj tego. Nie próbuj zrozumieć dlaczego tak się stało.
Jeśli coś cię boli, nie próbuj tego rozgryźć. Nie próbuj tego nazywać. Nie próbuj zrozumieć, dlaczego tak się stało.
Och, proszę, nie próbujcie zrozumieć dlaczego tak się stało!
„Dlaczego” to jedno ze słów, których używa twój umysł, aby utrzymać cię uwięzionym w ludzkim ciele.
Och, są techniczne rzeczy, na przykład zastanawianie się jak prowadzić samochód, korzystać z komputera lub cokolwiek innego. To jest w porządku, ale kiedy próbujesz zapytać „dlaczego” o życie, o swoje ciało, o to, co się teraz dzieje, te „dlaczego” to nic innego jak twój umysł próbujący wymyślić definicje, ponieważ definicja jest tym, co utrzymuje cię w ludzkiej postaci. W ten sposób trzyma cię w pułapce i tak spełnia zadanie, które powierzyliśmy mu tak bardzo dawno temu.
Jeśli nie rozumiesz, o czym mówimy, wróć i posłuchaj ostatniej wiadomości: A Tribute to the Mind.
Oto jak robi to umysł, z tymi wszystkimi pytaniami: Dlaczego? Co zrobiłem źle? Jak to naprawić? Jak to ulepszyć? Dlaczego sobie to zrobiłem?
Odpuść sobie! Odpuść sobie.
Przestań zadawać pytania. Przestań pytać dlaczego. Powstrzymaj się od definicji.
Wejdź w pustkę, w próżnię, jeśli chcesz.
Bądź spokojny.
Bądź z tym doświadczeniem.
To wszystko.
Widzisz, jest jedna rzecz dotycząca doświadczenia, która jest absolutnie pewna, a mianowicie to, że się zmieni.
Umysł mówi: „Cóż, tak, wiem. Będzie gorzej. To może się zmienić na wiele złych sposobów! ”
Cóż, jeśli na tym się skupiasz, to prawdopodobnie się wydarzy.
Ach…
Bądź spokojny umyśle. Bądź spokojny. Przekaż to swojej duszy.
Po prostu pozwól na to doświadczenie, bez definicji.
Przekaż to swojej duszy.
Przekaż to własnej wiedzy, własnej mądrości, a potem patrz co się wydarzy.
W ten sposób uzyskujesz nowy rezultat. Nie próbujesz już projektować przeszłości na przyszłość, i po prostu jesteś w bezruchu.
Właśnie doznajesz następnego doświadczenia, a z czasem będziesz doznawać całą masę nowych doświadczeń. Doświadczeń, których nie możemy w tej chwili opisać, ponieważ oznaczałoby to zdefiniowanie ich, co mogloby spowodowac ich zablokowanie. Dosłownie zablokowało by to nowe i niesamowite doświadczenia, które mają nadejść, więc nie będziemy próbować tego definiować. Powiemy tylko, odpuść definicje.
Jeśli chcesz, aby twoje ciało poczuło się lepiej, zostaw definicje. Proszę.
Po prostu bądź w tym doświadczeniu, bez definicji, bez definiowania go, bez pytania dlaczego, nie próbuj niczego zmieniać lub naprawiać. Chyba że jest coś, co jest po prostu oczywiste i pochodzi z twojej wiedzy.
Po prostu bądź z tym, a potem zobacz, co się stanie.
Hmm…
Drogi umyśle, drogie ciało, przez tak długi czas byliście bardzo oddane. Teraz proszę was, abyście obrócili to poświęcenie w coś nowego, abyście przemienili to poświęcenie na bycie spokojnym, na przyzwolenie na nowe doświadczenia, abyście porzucili definicje, powody, zalety i wady oraz wszystkie inne życiowe pytania. Po prostu pozwólcie im odejść.
Proszę was, abyście wnieśli do tego, to samo oddanie, z jakim służyliście mi, swojej duszy, przez tak długi czas.
Hmm…
A kiedy poczujesz, że zawiodłeś, po prostu wróć. Bez definicji.
„Porażka” to definicja i wielkie pytanie. Odpuść. I wróć do mnie.
Użyj swojego oddania, w którym jesteś tak dobry, do porzucenia definicji. Po prostu bycia w życiu, doświadczania, najlepiej jak potrafisz.
Och, to wciąż będzie czasami boleć. Czasami może boleć bardzo. I może to trwać przez jakiś czas. Ale to nie znaczy, że zawodzisz. Oznacza to po prostu, że przechodzisz przez najbardziej intensywną, najpiękniejszą i najbardziej zadziwiającą transformację, jaką przeszła jakakolwiek istota w całym stworzeniu.
Jedyne, co możesz zrobić, to pozwolić na to. Wszystko inne sprawi, że będzie bolało gorzej.
Niech to się stanie.
Definicje, które wymyśliłeś w tym momencie, są bez znaczenia. Tak naprawdę nie mają one nic wspólnego z tym, co faktycznie dzieje się w Twoim ciele, więc pozwól im odejść.
Pozwól na to doświadczenie.
I wiedz, że ja, twoja dusza, jestem tutaj.
Jestem tobą, przechodzę przez to, z tobą na każdym kroku.
Czasami myślisz, że mnie nie czujesz. Ach, to jest definicja. To jest myśl. Odpuść, bo jestem tutaj i jestem z Tobą na każdym kroku.
I nie opuszczę cię. Nigdy więcej. Tak naprawde nigdy cię nie opuscilem, ale wiem, że czasami tak sie moglo wydawac.
Nigdy więcej. Jestem tutaj. Twoja dusza, przechodzi przez to z tobą, my przez to przechodzimy.
Miej cierpliwość.
Przede wszystkim zrezygnuj z definicji.
Jeśli czujesz ból, jakiś ból. Nie definiuj tego. Zaakceptuj to, ale potem skieruj swoją uwagę na coś innego.
Niech tak będzie.
Nie próbuj tego unikać, nie próbuj od tego uciec. Wszystko to po prostu nakłada na to definicje, a definicje blokują to. Zamykają to w formie, w kształcie. Zamykają to w twojej rzeczywistości i to dotyczy wszystkiego w życiu. Wszystkiego!
Odrzuć definicje i zobacz, co się wydarzy.
Mmm…
I tak właśnie jest.
* Uwaga: Świadomy channeling jest aktem tłumaczenia przychodzących uczuć na ludzkie słowa, które umysł może zrozumieć. To nieprecyzyjny proces i czasami z moich ust wychodzą złe słowa. W nagraniu jest zwykle dość oczywiste, jakie było zamierzone znaczenie, ale nie jest to takie oczywiste w transkrypcji, więc należy je poprawić. Te słowa lub frazy, jeśli występują, są oznaczone gwiazdką (*), ponieważ różnią się od nagrania.
Ponadto, ponieważ słowo mówione bardzo różni się od poprawnie pisanego, wraz z duszą nieco zredagowałem tekst. Skupiam się tutaj nie na dobrej gramatyce, ale na przejrzystości i czytelności, nie czyniąc tego zbyt dezorientującym dla tych, którzy decydują się czytać podczas słuchania nagrania audio. Zmiany, które nie wpływają na znaczenie, nie są zaznaczane.
Podczas transkrypcji tych wiadomości zdecydowałem się uwzględnić wiele różnych dźwięków ahhs, hmms i innych dźwięków niebędących słowami, które wydobywają się z moich ust podczas channelingu, ponieważ wskazują one na przerwę, wzięcie oddechu i zastanowienie się nad tym, co właśnie było powiedziane powiedziane. -John
We have just now found this site and are catching up on your posts and channels. Looking forward to experiencing this with my souls presence.
Much much gratitude for your sharing
As we are right now in the middle of this process
Absolutly!!!
The same talk I have with mYSelf!
So beautifull to listening.💖🤩😍💝
Such perfect timing. Thank you
Thank you. That was awesome….
I loved it – so helpful now !!!
So perfect to the current experience, much gratitude!
hermoso realmente como lo sentí💖
Very loving, very helpful, and a great gift. Thank you💖