Lifting the Veil Between Human and Soul – by John McCurdy
The number one question my clients ask in private channels is some form of, “Why can’t I feel my soul?” Or, “How can I connect more deeply with my soul?” That’s been the biggest question in my life too, and I think that’s true for just about everyone I know. In this beautiful and very personal message, my soul discusses why we feel that way and how to deepen our experience of divinity.
Enjoy!
This message was channeled by John McCurdy on July 31, 2020. The following is a transcript of the recording, edited only for readability.
I am that I am.
I am the human that you know as John, and I am so much more. I am the wholeness of John, the allness of John. You might call me the soul, or the divinity, of John, but I am not different from John.
(a pause, as John feels the emotion of that)
Hear me, dear friend: I am not different from John. There is no separation between me and John.
Oh, I have had—I have—many different identities, on Earth and in other places and dimensions. I am all that this being you know as John is, and there is no difference between me and John.
There has been a veil between our perceptions of each other. Hmm, human words, they simply don’t have a way to say exactly what we want to say…
There is no “each other,” and at the same time, we have created an illusion of each other. We created that illusion so that John could be in the experience of human without distraction.
Hmm. Except this time is special, because we knew—before I ever took on this identity as the one you know as John, I knew that this one would be special. Because this was my time to wake up, to take away the veil in perception—that’s all it is, perception—that was between us, that created this illusion, and to come fully into my human known as John and to allow John’s awareness to expand to include all of me.
It’s been a gradual process, because I didn’t want to burn out John’s body or his mind. In fact, as John incarnated on Earth, I gave him, you could say, an extra strong mind.
Hmm… (a pause, as John struggles with more emotion)
Ahh… John is feeling a wave of emotion. He’s asking, “Why did you do that? It’s been so difficult to get out of my mind, to feel you!”
Oh, dear John, you didn’t want to do this halfway. You wanted to be sure, I wanted to be sure, that this time nothing would be missed, that indeed we would go all the way. Your mind was created specifically to keep you in this human experience, to distract you from me, from everything outside the human, so that you could fully have the human experience.
Oh, at other times the mind hasn’t been quite as strong, and sometimes you would find a gap. You would feel me. Those were wonderful moments, but sometimes they had consequences. Sometimes those sudden moments of realization were too much for your mind, or for your body.
So this time we said, “We’re going to have a very strong mind. We’re going to bring together everything we’ve learned throughout all these incarnations, about the mind, about keeping it strong. Then we’re going to do this process gently, so that the mind can keep up, so that it can begin to understand in a whole new way, so that when we make this transition, this full integration, there will be no doubts left. No questions left. No what-ifs left.”
So here we are. John’s mind is coming to know me, its soul, its divinity, its creator. It is gradually coming to realize that it isn’t me. It thought it was, for a time. For most of John’s time on Earth, for most of my other incarnations on Earth, the mind thought it was the self. But in fact it was only a tool, a brilliant, exquisite tool that served so well. But now its role is changing.
You see, the true role of the human is to be my experiencer. It never was the role of the human to create the experience. That’s my job.
It is the role of the human to have the experience, so that I could receive the wisdom. So that I could distill the wisdom from that experience, and that is what I’ve been doing.
I created this veil between the human mind and my own awareness so that John could have the experience fully, and so that I could distill the wisdom from that experience and neither of us would be distracted and end the experience before we were ready. But this incarnation, this lifetime, is different. I knew it, even as I placed my energies into this body that you know as John. And when the time was right, many years ago, I began, slowly, to thin the veil between us. I didn’t dare take it away all at once.
John began to feel me. He began to explore me. He began to dig deep into himself, trying to understand himself and me. He went through many more experiences.
(a pause while John feels)
Yes, those experiences were deep and intense, and many times difficult. Very difficult. He went through lots and lots of doubt. He lost friends. He had to move away from people that he loved, because they simply didn’t match him anymore. He had to go through layers and layers of losing everything, losing everything he thought was important, losing everything he thought he knew. Oh, that’s a lot more difficult than losing the things in your life!
A dear ascended master friend once said, “On the way to ascension, I lost everything!”
The people who heard that thought, “Yeah, we know about some of that. I lost my money, I lost my wife, I lost everything in life!” They didn’t realize yet that that was the easy part. The harder part is when you start losing everything you thought you knew.
It took many years, but here we are, blending together like we have never been able to do before. Oh, there are still some small layers to go. John thinks they’re big layers. Ahh, but he’s beginning to catch a glimpse of my perspective, and from my perspective they are actually very, very small layers.
He wonders what’s happening with his body, and I keep reminding him of how many things in his life have changed. For so long he dreamed of a partner, a lover, a special woman, but I knew we couldn’t let her in until the time was right, until he had truly learned to love himself. Or more accurately, to receive my love.
Dear friend, you feel lonely and alone. You think it would all be solved by a lover in your life. But as John learned, that doesn’t solve anything. It might help to release some old karma, but it doesn’t solve the loneliness.
One day I came to John and showed him a vision of me and him, and I showed him how loving self isn’t about the human figuring out how to somehow give itself love. That just turns into a mind game that doesn’t go anywhere and leads to more frustration. No, self-love is when the human allows itself to receive the love of soul, it’s divinity; when the human allows itself to bathe in my love. Ah, that’s self-love!
John finally came to understand that, and it changed everything in his life. And it opened the door to the most beautiful relationship with a woman that he has ever known. Perhaps even that I have ever known!
As he… (another pause as John feels)
As he allowed himself to receive more and more of my love, the flow of energy in his life is increasing. The money flow is increasing. And he wonders what’s happening with his body, which feels like it’s falling apart. But it isn’t. It truly is not. It’s changing, it’s adjusting to the new energies. The old, in a way you could say it is disintegrating, is making space for something very new, something so beautiful. But it’s right here. He wonders if it’ll ever happen, and I say, it’s so close. It’s already here. It is happening!
But we’re still doing it gently, because our choice is to stay on Earth, for a time, in full consciousness of all that I am. Our choice, rather than John being the experiencer and me the wisdomiser—the collector of the wisdom—rather than doing that as we always have in the past, right now I am coming in fully to have the experience along with my human, as my human. And also to give this dear human the experience of seeing the way I see, of experiencing the way I experience, and of knowing itself as me.
Dear friend, if you are listening to this or reading this, if you are resonating in any way with this message, then the same thing is happening with you and your soul, with you and your own divinity. It’s right here. It is you. It is not some other, out there somewhere. It is not some other part of you. It is you, right here, right now. It is you!
It’s only a shift in perception to feel your own divinity, to see through its eyes, to allow it to see and feel through your eyes and your body. It’s only a little shift in perception.
Your mind is beginning to understand that your soul is not different from you, and that your mind’s job is complete. It can rest now, and it can share in this beautiful experience. It is beginning to understand that it cannot fully understand what is happening, and that that is okay.
It is time for the mind to rest, to surrender to its creator, your own divinity. Oh, it’s not surrendering to some God up in the sky or to some external being, not at all. Your creator is you, your own divinity. It is all you.
When the mind surrenders to divinity, to its creator, to its own self—but the full self—then everything changes. You begin to feel different, to see different. The world begins to look different to you. You see things in new ways. Everything around you begins to change, or at least your experience of it begins to change. And ultimately, that changes everything.
Oh yes, the mind still doubts. The mind is so used to being your protector, to being the part of you that figures out how to interact with life to keep you safe, to help you reach your goals.
It’s time to let all those goals go, every one, for they no longer serve you. That seems strange to the human, but you see, I the Divinity, I see so many beautiful, incredible, amazing potentials that John can’t even imagine in his mind! He has no—well, the mind can only imagine what it has seen before. The mind does not have the ability to imagine anything new. It can only imagine what it has seen before. Oh, but there is so much ahead of you that you’ve never seen before, that’s going to thrill you! But your mind can’t see it.
When the mind finally relaxes and let’s go, then your divinity can take over your life, and your divinity can see all of those potentials that there’s no way that you could possibly see. So let the goals go! As long as you are striving for a goal, all I can do is sit back and watch.
John thinks he needs to get things done, and he tries. Well, we’ve set it up where it doesn’t work so well anymore, so he takes a break, and all of a sudden what he needs is there, in ways he didn’t expect and could never have predicted.
So let go of the goals. Your job, dear human, is to be my experiencer. And now that’s more important than ever, because I am coming in. Well, “coming” is the wrong word, but it’s the best one we have. I am here, and I am opening up to the experience of my human. You, dear human, are my sensor within the 3D environment. Within the human environment, you are my sensor.
You are not the one who is responsible for acting upon or changing those sensations. You are simply my sensor, who senses what is happening and sends the signals back to me. It’s up to me to decide what to do with them, not you the human. You can try, but then I just step back and watch, because that’s all I can do. I will never, ever override your freedom. But when you let go and allow yourself to simply be my sensor…
Imagine your finger reaching inside of something to find out what it feels like. Well, in a certain way, that is what you are to me. Finger’s job is simply to feel, to move around, to explore and feel. It is your job to respond to those feelings.
It is my job to respond to what you sense as a human, and when you let me, I know exactly what to do with those sensations. I know how to bring in experiences that will thrill you, that will bring you more joy than you have ever known. But you, dear human, dear mind, you have to let me. And you will.
It’s been a long, long journey. You are tired and you can’t keep going much longer. So you can either relax now and let me, your soul, take over your life, or you can keep going for a little longer, until you collapse from exhaustion and I have to take over your life. Which would you rather?
Hmm… John’s mind still cries out, “What am I doing wrong? Why is it taking so long? Are you sure I’m doing everything okay?”
Dear John, dear mind, you are doing just fine. Better than fine! You are exactly where I want you to be. You see big challenges ahead. I see some very small steps ahead, and huge, beautiful change.
You see the dark shadows. I see the light behind those shadows, the light that is beginning to fill you. Oh, it’s highlighting the issues. It’s bringing everything into the light, and sometimes that’s a difficult and painful process, but that’s what is happening. That is all that is happening.
And for so many of you, dear friends, who hear or read this message, that is what is happening for you right now. Many of the things you think are issues in your life are being highlighted, but it’s only because the light of you is becoming so bright. All you need to do is take a deep breath and let it happen.
It is not your job to fix anything, to release anything, to transform anything. That is the job of the light. That is why it’s here. The light is me, your divinity, and I am taking care of everything. I am transforming everything. It doesn’t happen in an instant, because that would destroy the human, so we’re doing it in just the right time, and the only thing for you to do is relax and let it happen.
Mmm… So many of you feel just like John, like you’re not sure where I am, where your soul is or how to connect with it. And the thing is, you can’t. How can you connect with something that is already you?
There is no separation between you and your soul. I am already here. I already am John. How could he possibly connect with me? The only thing he can do is to allow me, to accept that I am here and that I am him, and allow me. To accept that he is so much more than this little human sensor, this little human mind and body, and to allow that perspective into his awareness. It isn’t something to connect with. It’s simply something to accept.
Mind says, “Oh, I don’t feel anything different. I don’t see anything different!”
Be still, mind. I am here. I am here, and when you stop telling yourself the story that you don’t know me, then you will begin to feel me and to know me.
Your job, dear mind, for so long, has been to discount me, your divinity. It has been to distract the human from me in any way possible. That was by design. That is the job I gave you, so that I could put a part of me fully into this experience. But now that job is over. You’ve done such a good job that—well, it’s not about getting rid of you.
You’ve been afraid of that, dear mind, that I was going to get rid of you when I no longer needed you. But I’m not. You have been such an amazing and beautiful part of me. You’ve helped me to gather so much wisdom, and now our journey is completing. Your difficult and long journey is over, and you can rest, because I am the one whom you were working for. I am one. I am the captain of this ship, and I’m telling you, you are coming along with us. You are not getting left behind, but you can rest now.
Let me take the wheel. Let me take over your life. Your job now is to enjoy the scenery as it goes by, to experience the life that comes to you, and simply to keep breathing. Everything else is up to me.
Your job, my dear mind, my dear human, your job is simply to bathe in my love for you. And oh, I love you so very much!
You are my most brilliant creation. You thought you were getting it all wrong. Hmm, if only you could see it from my perspective!
It has been such an amazing and incredible and rewarding experience, and you never got anything wrong. I have never judged you for anything, and I am here now to bathe you in my love, if you’ll let me, and to bring you more joy, more fulfillment, more abundance in every way, than you have ever even imagined.
If you’ll let me.
And even that isn’t your choice, because sooner or later it’s going to happen. But it can happen right now if you are willing to simply accept it, to accept me, no matter what your mind says. No matter how it says, “Oh, I don’t know what’s happening! I can’t Feel my soul!”
No, it’s an old story. Just assume that I am here, because I am.
I am you. How could I be anywhere else?
Just as your finger assumes that it is part of you and that you are managing it, that you are in control of whatever situation your finger is in, in the same way you can assume that I am here, that I am in control of your life, that I am managing everything, and that I know what makes your heart sing, because it makes mine sing too.
Bathe in me.
Bathe in my light, and in my absolute unconditional love for you, my dear human!
Simply allow my love. That’s all you need to do!
Allow my love for you.
And so it is.
Levantando el Velo Entre el Humano y el Alma – por John McCurdy (Traducido por Liliana Audet)
La pregunta número uno que mis clientes hacen para las canalizaciones en privado es una especie de, “¿Por qué no puedo sentir mi alma?” O, “¿Cómo puedo conectarme más profundamente con mi alma?” Esa ha sido la pregunta más grande de mi vida también y creo que es así para casi todos los que conozco. En este hermoso y muy personal mensaje, mi alma explica por qué nos sentimos así y cómo podemos profundizar nuestra experiencia con la divinidad.
¡Disfruta!
Este mensaje fue canalizado por John McCurdy el 31 de julio de 2020. La siguiente es una transcripción de la grabación, editada sólo para su lectura.
Yo soy el que yo soy.
Soy el humano que conocen como John y soy mucho más. Yo soy la totalidad de John, la totalidad de John. Podrías llamarme el alma, o la divinidad de John, pero no soy diferente de John.
(una pausa, mientras John siente la emoción de eso)
Escúchame, querido amigo: Yo no soy diferente de John. No hay separación entre John y yo.
Oh, he tenido –tengo- muchas identidades diferentes en la Tierra y en otros lugares y dimensiones. Soy todo lo que este ser que conoces como John es y, no hay diferencia entre John y yo.
Ha habido un velo entre nuestras percepciones acerca de uno y otro. Hmm, las palabras humanas, simplemente no tienen una manera para decir exactamente lo que queremos decir…
No hay un “uno y otro” y, al mismo tiempo, hemos creado una ilusión de uno y otro. Creamos esta ilusión para que John pudiera estar en la experiencia humana sin distracciones.
Hmm. Excepto que esta vez es especial, porque sabíamos; antes de que tomara esta identidad como la que conoces como John; supe que esta sería especial. Porque este era mi momento para despertar, para quitar el velo de la percepción -esto es todo lo que es, percepción- que estaba entre nosotros, que creó esta ilusión y, para entrar de lleno en mi humano conocido como John y permitir que la conciencia de John se expandiera para incluir todo de mí.
Ha sido un proceso gradual, porque no quería quemar el cuerpo o la mente de John. De hecho, cuando John encarnó en la Tierra, le di, podríamos decir, una mente extra fuerte.
Hmm… (una pausa, mientras John lucha con más emoción)
Ahh… John está sintiendo una ola de emociones. Él se está preguntando, “¿Por qué hiciste eso? Ha sido tan difícil salir de mi mente, sentirte!”
Oh, querido John, tú no querías hacer esto a medias. Querías estar seguro, yo quería estar seguro de que esta vez no se perdería nada, que de hecho llegaríamos hasta el final. Tu mente fue creada específicamente para mantenerte en esta experiencia humana, para distraerte de mí, de todo lo que está fuera de lo humano, para que pudieras tener una experiencia humana completa.
Oh, en otras ocasiones la mente no ha sido tan fuerte y a veces se encontró vacía. Me sentirías. Esos fueron momentos maravillosos, pero a veces tuvieron consecuencias. A veces esos repentinos momentos de realización eran demasiado para tu mente, o para tu cuerpo.
Así que esta vez dijimos, “Vamos a tener una mente muy fuerte. Vamos a reunir todo lo que hemos aprendido sobre la mente, a lo largo de todas estas encarnaciones, sobre cómo mantenerla fuerte. Entonces vamos a hacer este proceso suavemente, para que la mente pueda seguir el ritmo, para que pueda empezar a entender de una manera totalmente nueva, para que cuando hagamos esta transición, esta completa integración, no queden dudas. No queden preguntas. No quede ningún “qué pasaría si…”.
Así que, aquí estamos. La mente de John está llegando a conocerme, es su alma, su divinidad, su creador. Gradualmente se está dando cuenta de que no soy yo. Pensó por un tiempo que lo era. Durante la mayor parte del tiempo que John estuvo en la Tierra, durante la mayoría de mis otras encarnaciones en la Tierra, la mente pensaba que era el yo. Pero en realidad era sólo una herramienta, una herramienta brillante y exquisita que servía muy bien. Pero ahora su rol está cambiando.
Verás, el verdadero rol del humano es ser mi experimentador. Nunca fue el rol del humano crear la experiencia. Ese es mi trabajo.
Es el rol del humano tener la experiencia, para que yo pueda recibir la sabiduría. Así poder destilar la sabiduría de esa experiencia y eso es lo que he estado haciendo.
Creé este velo entre la mente humana y mi propia conciencia para que John pudiera tener plenamente la experiencia y para que yo pudiera destilar la sabiduría de esa experiencia y ninguno de los dos se distrajera y terminara la experiencia antes de que estuviésemos listos. Pero esta encarnación, esta vida, es diferente. Lo supe, incluso cuando puse mis energías en este cuerpo que conoces como John. Y cuando llegó el momento, hace muchos años, empecé lentamente, a adelgazar el velo entre nosotros. No me atreví a quitárselo todo de una vez.
John comenzó a sentirme. Él comenzó a explorarme. Él comenzó a cavar profundo en sí mismo, tratando de entenderse a sí mismo y a mí. Él pasó por muchas más experiencias.
(una pausa mientras John siente)
Sí, aquellas experiencias fueron profundas e intensas y muchas veces dificultosas. Muy difíciles. Pasó por muchas y muchas dudas. Perdió amigos. Tuvo que alejarse de la gente que amaba porque simplemente ya no eran compatibles con él. Tuvo que pasar por capas y capas de perderlo todo, perder todo lo que creía importante, perder todo lo que él creía saber. ¡Oh, eso es mucho más difícil que perder cosas en tu vida!
Un querido maestro ascendido amigo dijo una vez, “En el camino de la ascensión, lo perdí todo!”
La gente que escuchó eso pensó: “Sí, sabemos algo de eso. Perdí mi dinero, perdí a mi esposa, ¡perdí todo en la vida!” No se dieron cuenta todavía de que esa era la parte fácil. La parte más difícil es cuando empiezas a perder todo lo que creías que sabías.
Llevó muchos años, pero aquí estamos, mezclándonos como nunca antes habíamos sido capaces de hacerlo. Todavía quedan algunas pequeñas capas por descubrir. John cree que son grandes capas. Ahh, pero él está empezando a vislumbrar mi perspectiva y desde mi perspectiva son en realidad capas muy, muy pequeñas.
Él se pregunta qué está pasando con su cuerpo y no dejo de recordarle cuántas cosas en su vida han cambiado. Durante mucho tiempo él soñó con una pareja, una amante, una mujer especial, pero sabía que no podíamos dejarla entrar hasta que llegase el momento, hasta que hubiese aprendido a amarse de verdad. O más exactamente, a recibir mi amor.
Querido amigo, te sientes solo y solitario. Crees que todo en tu vida se resolvería con un amante. Pero como John aprendió, eso no resuelve nada. Podría ayudar a liberar algún viejo karma, pero no resuelve la soledad.
Un día me acerqué a John y le mostré una visión de él y de mí y le mostré cómo amarse a sí mismo, no se trata de que el humano descubra la manera de cómo darse amor. Eso se convierte en un juego mental que no llega a ninguna parte y conduce a más frustración. No, el amarse a sí mismo es cuando el humano se permite recibir el amor del alma, esto es divinidad; cuando el humano permite bañarse en mi amor. ¡Ah, esto es amarse a sí mismo!
John finalmente llegó a entender esto, y esto cambió todo en su vida. Y abrió la puerta a la relación más hermosa con una mujer que jamás había conocido. ¡Quizás aun la que yo haya conocido!
Mientras él… (otra pausa mientras John siente)
Como él se permitió recibir más y más de mi amor, el flujo de energía en su vida está aumentando. El flujo de dinero está aumentando. Y él se pregunta qué está pasando con su cuerpo, que siente que se está desmoronando. Pero no es así. Realmente no lo es. Está cambiando, se está ajustando a las nuevas energías. Lo viejo, en cierto modo se podría decir que se está desintegrando, está haciendo espacio para algo muy nuevo, algo tan hermoso. Pero está aquí. Se pregunta si alguna vez sucederá y yo digo, está así de cerca. Ya está aquí. ¡Está sucediendo!
Pero aun así lo hacemos con delicadeza, porque nuestra elección es permanecer en la Tierra, por un tiempo, en plena conciencia de todo lo que yo soy. Nuestra elección es, más que John sea el experimentador y yo el sabio, -el coleccionista de la sabiduría-, en lugar de hacer eso como siempre lo hicimos en el pasado, ahora estoy entrando de lleno para tener la experiencia junto con mi humano, como mi humano. Y también para darle a este querido humano la experiencia de ver de la manera en yo que veo, de experimentar la manera que experimento y como yo de conocerse a sí mismo.
Querido amigo, si estás escuchando esto o leyendo esto, si estás resonando de alguna manera con este mensaje, entonces lo mismo está sucediendo contigo y con tu alma, contigo y con tu propia divinidad. Está justo aquí. Eres tú. No es de algún otro ahí afuera, en algún lugar. Esto no es otra parte tuya. Eres tú, aquí y ahora. ¡Eres tú!
Solamente es un cambio en la percepción para sentir tu propia divinidad, para ver a través de sus ojos, para permitirle ver y sentir a través de tus ojos y tu cuerpo. Es sólo un pequeño cambio en la percepción.
Tu mente está comenzando a entender que tu alma no es diferente a ti y que el trabajo de tu mente está cumplido. Puede descansar ahora y puede compartir esta hermosa experiencia. Está empezando a entender que no puede comprender completamente lo que está pasando y que eso está bien.
Es hora de que la mente descanse, que se entregue a su creador, tu propia divinidad. No es rendirse a algún Dios en el cielo o a algún ser externo, para nada. Tu creador eres tú, tu propia divinidad. Es todo el tú.
Cuando la mente se rinde a la divinidad, a su creador, a su propio yo, -pero el pleno yo -, entonces todo cambia. Empiezas a sentirte diferente, a ver diferente. El mundo comienza a parecerte diferente. Ves las cosas de nuevas maneras. Todo lo que te rodea comienza a cambiar o al menos tu experiencia sobre esto comienza a cambiar. Y en última instancia, eso lo cambia todo.
Oh sí, la mente todavía duda. La mente está tan acostumbrada a ser tu protectora, a ser la parte de ti que descubre cómo interactuar con la vida para mantenerte a salvo, para ayudarte a alcanzar tus objetivos.
Es hora de dejar ir todas estas metas, cada una, porque ya no te sirven. Esto parece extraño para el humano, pero ya ves, yo la Divinidad, veo tantos potenciales hermosos, increíbles y asombrosos, que John ni siquiera puede imaginar en su mente! No tiene ningún… bueno, la mente sólo puede imaginar lo que ha visto antes. La mente no tiene la capacidad de imaginar nada nuevo. Sólo puede imaginar lo que ha visto antes. Oh, pero hay tanto por delante tuyo que jamás has visto antes, ¡eso te va a emocionar! Pero sus mentes no pueden verlo.
Cuando la mente finalmente se relaja y se va, entonces tu divinidad puede hacerse cargo de tu vida y tu divinidad puede ver todos esos potenciales que, no hay manera de que puedas verlos. Así que deja que las metas se vayan! Mientras te esfuerces por lograr una meta, todo lo que puedo hacer es sentarme y mirar.
John piensa que necesita hacer cosas y lo intenta. Bueno, esto ya no le funciona tan bien, así que se toma un descanso y de repente lo que necesita está ahí, de una manera que no esperaba y que nunca podría haber previsto.
Así que suelta las metas. Tu trabajo, querido humano, es ser mi experimentador. Y ahora eso es más importante que nunca, porque yo estoy entrando. Bueno,
” entrando” es una palabra equivocada, pero es la mejor que tenemos. Estoy aquí, y me estoy abriendo a la experiencia de mi humano. Tú, querido humano, eres mi sensor dentro del entorno 3D. Dentro del entorno humano, tú eres mi sensor.
Tú no eres el responsable de actuar o cambiar esas sensaciones. Tú eres simplemente mi sensor, que siente lo que está sucediendo y me envía a mí las señales. Depende de mí decidir qué hacer con ellas, no de ti, el humano. Puedes intentarlo, pero entonces yo, sólo doy un paso atrás y observo, porque eso es todo lo que puedo hacer. Nunca, nunca anularé tu libertad. Pero cuando te dejas llevar y te permites ser simplemente mi sensor…
Imagina que tu dedo llega al interior de algo para saber qué se siente. Bueno, en cierto modo, eso es lo que eres para mí. El trabajo del dedo es simplemente sentir, moverse, explorar y sentir. Es tu trabajo responder a esos sentimientos.
Es mi trabajo responder a lo que sientes como humano y cuando me dejas, sé exactamente qué hacer con esas sensaciones. Sé cómo traer experiencias que te emocionarán, que te traerán más alegría de la que jamás habías conocido. Pero tú, querido humano, querida mente, tienes que dejarme. Y lo harás.
Ha sido un largo, largo viaje. Estás cansado y no puedes seguir por mucho tiempo más. Así que ahora puedes relajarte y dejar que yo, tu alma, me encargue de tu vida, o puedes seguir un poco más, hasta que colapses de agotamiento y yo tenga que encargarme de tu vida. ¿Qué prefieres?
Hmm… La mente de John todavía grita, “¿Qué estoy haciendo mal? ¿Por qué está tardando tanto? ¿Estás seguro de que estoy haciendo todo bien?”
Querido John, querida mente, lo estás haciendo muy bien. ¡Mejor que bien! Estás exactamente donde quiero que estés. Tú ves grandes desafíos por delante. Yo veo algunos pequeños pasos por delante y un enorme y hermoso cambio.
Tú ves sombras oscuras. Yo veo la luz detrás de esas sombras, la luz que está empezando a completarte. Oh, está resaltando los problemas. Está trayendo todo a la luz y a veces, es un proceso difícil y doloroso, pero esto es lo que está sucediendo. Esto es todo lo que está sucediendo.
Y para muchos de ustedes, queridos amigos, que escuchan o leen este mensaje, esto es lo que les está sucediendo en este momento. Muchas de las cosas que piensan que son problemas en su vida están siendo resaltadas, pero es sólo porque tu luz se está volviendo muy brillante. Todo lo que necesitan hacer es respirar profundamente y dejar que suceda.
No es tu trabajo arreglar nada, liberar nada, transformar nada. Ese es el trabajo de la luz. Por eso está aquí. La luz soy yo, tu divinidad y yo me estoy encargando de todo. Estoy transformando todo. Esto no sucede en un instante, porque eso destruiría al humano, así que lo estamos haciendo en el momento justo y lo único que puedes hacer es relajarte y dejar que suceda.
Mmm… Muchos de ustedes se sienten como John, como si no estuvieran seguros de dónde estoy, dónde está tu alma o cómo conectarte con ella. Y la cosa es que no puedes. ¿Cómo puedes conectarte con algo que tú ya eres?
No hay separación entre tú y tu alma. Yo ya estoy aquí. Yo ya soy John. ¿Cómo podrías conectarte conmigo? Lo único que se puede hacer es permitirme, aceptar que estoy aquí y que soy él y permitirme. Aceptar que él es mucho más que este pequeño sensor humano, este pequeño cuerpo y mente humana y permitir esta perspectiva en su conciencia. No es algo con lo que conectar. Es simplemente algo que hay que aceptar.
La mente dice, “Oh, no siento nada diferente. No veo nada diferente!”
Calma mente. Estoy aquí. Estoy aquí y cuando dejes de contarte la historia de que no me conoces, entonces empezarás a sentirme y a conocerme.
Tu trabajo, querida mente, durante mucho tiempo, ha sido ignorarme, a mí , tu divinidad. Ha sido distraer al humano de todas las formas posibles acerca de mí. Eso fue a propósito. Ése fue el trabajo que te di, para poder poner una parte mía en esta experiencia. Pero ahora ese trabajo ha terminado. Has hecho un trabajo tan bueno que… bueno, no se trata de deshacerse de ti.
Tú has tenido miedo de eso, querida mente, que me deshiciera de ti cuando ya no te necesitara. Pero no lo haré. Has sido una tan asombrosa y hermosa parte mía. Me has ayudado a reunir muchísima sabiduría y ahora nuestro viaje se está completando. Tu difícil y largo viaje ha terminado y puedes descansar, porque yo soy para quien tú trabajabas. Soy uno de ellos. Soy el capitán de esta nave y te digo, que vas a venir con nosotros. No te vas a quedar atrás, pero ahora ya puedes descansar.
Déjame tomar el volante. Déjame hacerme cargo de tu vida. Tu trabajo ahora es disfrutar del paisaje a medida que pasa, experimentar la vida que viene y simplemente seguir respirando. Todo lo demás depende de mí.
Tu trabajo, mi querida mente, mi querido humano, tu trabajo es simplemente bañarte en mi amor por ti. Y oh, ¡te quiero tanto!
Eres mi creación más brillante. Pensaste que lo estabas entendiendo todo mal. Hmm, si tan sólo pudieras verlo desde mi perspectiva!
Ha sido una experiencia increíble y gratificante y nunca te equivocaste. Nunca te he juzgado por nada y estoy aquí ahora, para bañarte en mi amor, si me dejas y para traerte más alegría, más satisfacción, más abundancia en todos los sentidos, de lo que jamás te hayas imaginado.
Si me lo permites.
Y ni siquiera ésta es tu elección, porque tarde o temprano va a suceder. Pero puede suceder ahora si estás dispuesto a aceptarlo, a aceptarme, sin importar lo que tu mente diga. No importa lo que diga, “¡Oh, no sé lo que está pasando! No puedo Sentir mi alma!”
No, esto es una vieja historia. Sólo asume que estoy aquí, porque lo estoy.
Yo soy tú. ¿Cómo podría estar en otro lugar?
Así como tu dedo asume que es parte tuya y que lo estás manejando, que estás en control de cualquier situación en la que esté tu dedo, de la misma manera puedes asumir que estoy aquí, que estoy a cargo de tu vida, que estoy manejando todo y que sé lo que hace cantar a tu corazón, porque también hace al mío hacerlo.
Báñate en mí.
¡Báñate en mi luz y en mi absoluto e incondicional amor por ti, mi querido humano!
Simplemente permite mi amor. ¡Eso es todo lo que necesitas hacer!
Permite mi amor por ti.
Y así es.
Поднимая Завесу Между Человеком и Душой – через Джона МакКурди (перевод Татьяна Рудюк)
Вопрос номер один, который мои клиенты задают в частных ченнелингах разными словами: «Почему я не чувствую свою душу?» Или: «Как мне установить более глубокую связь со своей душой?» Это самый большой вопрос и в моей жизни, и я думаю, что это верно почти для всех, кого я знаю. В этом прекрасном и очень личном послании моя душа проводит дискуссию, почему мы так себя чувствуем и как углубить наше переживание божественности.
Наслаждайтесь!
Это сообщение было получено Джоном МакКерди 31 июля 2020 года. Ниже приводится стенограмма записи, отредактированная только для удобства чтения.
Я есть то, что Я есть.
Я есть человек, которого ты знаешь как Джона, и я есть намного больше. Я есть целостность Джона, все Джона. Ты можешь называть меня душой или божественностью Джона, но я не отличаюсь от Джона.
(пауза, поскольку Джон чувствует эмоцию в связи с этим)
Услышь меня, дорогой друг: я не отличаюсь от Джона. Между мной и Джоном нет разделения.
Ох, у меня было – у меня было много разных личностей на Земле и в других местах и измерениях. Я есть все, что есть тот, кого ты знаешь, как Джона, и между мной и Джоном нет разницы.
Между нашим восприятием друг друга была завеса. Хм, человеческие слова, они просто не могут сказать именно то, что мы хотим сказать…
Тут нет «друг друга», и в то же время мы создали иллюзию друг друга. Мы создали эту иллюзию, чтобы Джон мог быть в опыте человека, не отвлекаясь.
Хм. За исключением того, что этот раз особенный, потому что мы знали – прежде чем я приняла эту личность, личность того, кого ты знаешь как Джон, я знала, что этот раз будет особенным. Потому что это было мое время проснуться, снять завесу в восприятии – это все, что это есть, восприятие – которая была между нами, которая создавала эту иллюзию, и полностью войти в моего человека, известного как Джон, и позволить осознанию Джона расшириться, чтобы включить всю меня.
Это был постепенный процесс, потому что я не хотела сжечь тело или ум Джона. Фактически, когда Джон воплощался на Земле, я дала ему, можно сказать, очень сильный ум.
Хм … (пауза, Джон борется с эмоциями)
Ах … Джон чувствует волну эмоций. Он спрашивает: «Почему ты это сделала? Так сложно выйти из головы, почувствовать тебя!»
Ох, дорогой Джон, ты не хотел делать это в полсилы. Ты хотел быть уверен, я хотела быть уверенна, что на этот раз ничего не будет упущено, что мы действительно пройдем весь путь. Твой разум был создан специально для того, чтобы удерживать тебя в этом человеческом опыте, чтобы отвлекать тебя от меня, от всего за пределами человека, чтобы ты мог получить человеческий опыт в полной мере.
О, в другие времена ум был не таким сильным, и иногда ты мог обнаружить просвет. Ты меня чувствовал. Это были прекрасные моменты, но иногда они имели последствия. Иногда эти внезапные моменты осознания были слишком тяжелы для твоего ума или твоего тела.
Так что, на этот раз мы сказали: «У нас будет очень сильный ум. Мы соберем воедино все, что мы узнали за все эти воплощения, об уме, о том, как сохранять его сильным. Затем мы проделаем этот процесс осторожно, чтобы ум мог поспевать, чтобы он мог начать понимать совершенно по-новому, чтобы, когда мы совершим этот переход, эту полную интеграцию, не осталось никаких сомнений. Чтобы не оставалось никаких вопросов. Никаких «а что, если».
Итак, мы здесь. Ум Джона познает меня, свою душу, свою божественность, своего создателя. Постепенно он осознает, что он – не я. Какое-то время он думал, что он есть я. Большую часть времени, которое Джон провел на Земле, в большинстве других моих воплощений на Земле ум думал, что он есть я. Но на самом деле он был всего лишь инструментом, блестящим, изысканным инструментом, который так хорошо служил. Но теперь его роль меняется.
Видишь ли, истинная роль человека – быть проживающим опыт. Создание опыта никогда не было задачей человека. Это моя работа.
Роль человека – проживать опыт, чтобы я могла получить мудрость. Чтобы я могла извлечь мудрость из этого опыта, именно это я и делала.
Я создала эту завесу между человеческим умом и моим собственным сознанием, чтобы Джон мог полностью испытать опыт, и чтобы я могла извлечь мудрость из этого опыта, и чтобы ни один из нас не отвлекся и не закончил опыт до того, как мы были готовы. Но это воплощение, эта жизнь – другие. Я знала это, даже когда я вкладывала свою энергию в это тело, которое ты знаешь как Джона. И когда пришло время, много лет назад, я начала медленно истончать завесу между нами. Я не смела забрать ее всю сразу.
Джон начал чувствовать меня. Он начал меня исследовать. Он начал глубоко копаться в себе, пытаясь понять себя и меня. Он прошел через множество других переживаний.
(пауза, пока Джон чувствует)
Да, эти переживания были глубокими и интенсивными, а зачастую и трудными. Очень трудными. Он прошел через множество сомнений. Он потерял друзей. Ему пришлось уехать от людей, которых он любил, потому что они просто больше не подходили ему. Он должен был пройти через слои и слои потери всего, потери всего, что он считал важным, потери всего, что, как он думал, он знал. О, это намного труднее, чем терять вещи в твоей жизни!
Один дорогой друг, вознесенный мастер, однажды сказал: «На пути к вознесению я потерял все!»
Люди, которые слышали это, подумали: «Да, мы знаем о чем-то таком. Я потерял деньги, потерял жену, потерял все в жизни!» Они еще не осознавали, что это была легкая часть. Сложная часть – это когда ты начинаешь терять все, что, как ты думал, ты знал.
На это ушло много лет, но вот мы здесь, сливаемся, как мы не могли слиться никогда раньше. О, есть еще несколько небольших слоев. Джон думает, что это большие слои. Ах, но он начинает улавливать мою точку зрения, а с моей точки зрения это на самом деле очень, очень маленькие слои.
Он задается вопросом, что происходит с его телом, и я постоянно напоминаю ему, как много вещей в его жизни изменилось. Он так долго мечтал о партнере, любовнике, особенной женщине, но я знала, что мы не сможем впустить ее, пока не придет время, пока он по-настоящему не научится любить себя. Или, точнее, принимать мою любовь.
Дорогой друг, ты чувствуешь себя одиноким. Ты думаешь, что наличие любимого человека решило бы все в твоей жизни. Но, как узнал Джон, это ничего не решает. Это может помочь высвободить старую карму, но не избавляет от одиночества.
Однажды я пришла к Джону и показала ему видение меня и его, и я показала ему, что любить себя – это не о том, чтобы человек понял, как дать себе любовь каким-то образом. Это просто превращается в интеллектуальную игру, которая никуда не ведет, кроме еще большего разочарования. Нет, любовь к себе – это когда человек позволяет себе принять любовь души, его божественности; когда человек позволяет себе купаться в моей любви. Ах, вот что есть любовь к себе!
Джон наконец понял это, и это изменило все в его жизни. И это открыло дверь к самым красивым отношениям с женщиной, которые он когда-либо знал. Возможно, которые когда-либо знала даже я!
Когда он … (еще одна пауза, в то время как Джон испытывает чувства)
По мере того как он позволяет себе получать все больше и больше моей любви, поток энергии в его жизни увеличивается. Денежный поток увеличивается. И он удивляется, что происходит с его телом, ему кажется, что оно разваливается на части. Но это не так. Это действительно не так. Оно меняется, оно приспосабливается к новым энергиям. Старое, можно сказать, распадается, освобождает место для чего-то очень нового, чего-то такого прекрасного. Но оно прямо здесь. Он задается вопросом, произойдет ли это когда-нибудь, и я говорю, что это так близко. Оно уже здесь. Это происходит!
Но мы по-прежнему делаем это мягко, потому что наш выбор – остаться какое-то время на Земле, в полном осознании всего, что я есть. Наш выбор, вместо того, чтобы Джон был проживающим опыт, а я – собирающей мудрость – собирателем мудрости – вместо того, как мы это делали в прошлом, прямо сейчас я вхожу полностью, чтобы получить опыт вместе с моим человеком, как мой человек. А также дать этому дорогому человеку опыт видеть то, что вижу я, переживать то, что я переживаю, и знать себя как меня.
Дорогой друг, если ты слушаешь или читаешь это, если ты каким-либо образом резонируешь с этим посланием, то то же самое происходит с тобой и твоей душой, с тобой и твоей собственной божественностью. Она прямо здесь. Она – это ты. Она не что-то другое, не где-то там. Она не какая-то другая часть тебя. Она есть ты, прямо здесь, прямо сейчас. Она есть ты!
Нужен всего лишь сдвиг в восприятии, чтобы почувствовать свою собственную божественность, увидеть ее глазами, позволить ей видеть и чувствовать твоими глазами и твоим телом. Всего лишь небольшой сдвиг в восприятии.
Твой ум начинает понимать, что твоя душа не отличается от тебя, и что работа твоего ума завершена. Теперь он может отдохнуть и разделить этот прекрасный опыт. Он начинает понимать, что не может полностью понять, что происходит, и что это нормально.
Пришло время уму отдохнуть, сдаться своему создателю, своей собственной божественности. Ох, это не сдаться какому-то Богу на небесах или какому-то внешнему существу, вовсе нет. Твой создатель – это ты, твоя собственная божественность. Это весь ты.
Когда ум сдается божественности, своему создателю, своему я – но полному я – тогда все меняется. Ты начинаешь чувствовать иначе, видеть иначе. Мир начинает выглядеть для тебя иначе. Ты видишь вещи по-новому. Все вокруг тебя начинает меняться, или, по крайней мере, твое восприятие этого начинает меняться. И в конечном итоге это все меняет.
О да, ум все еще сомневается. Ум так привык быть твоим защитником, быть частью тебя, которая выясняет, как взаимодействовать с жизнью, чтобы обезопасить тебя и помочь тебе достичь своих целей.
Пора отпустить все эти цели, каждую, потому что они больше тебе не служат. Это кажется странным для человека, но, видишь ли, я, Божественность, я вижу так много прекрасных, невероятных, удивительных потенциалов, которые Джон даже представить себе не может! У него нет… ну, ум может вообразить только то, что он видел раньше. Ум не способен вообразить ничего нового. Он может только представить себе то, что видел раньше. О, но впереди тебя ждет так много всего, чего ты никогда раньше не видел, и это тебя потрясет! Но твой ум этого не видит.
Когда ум наконец расслабляется и отпускает, тогда твоя божественность может взять ответственность за твою жизнь, и твоя божественность может видеть все те потенциалы, которые ты никак не мог увидеть. Так что отпусти цели! Пока ты стремишься к цели, все, что я могу делать, это сидеть и смотреть.
Джон думает, что ему нужно что-то делать, и он пытается. Что ж, мы так все устроили, что это больше не работает, поэтому он делает перерыв, и внезапно все, что ему нужно, оказывается здесь, чего он не ожидал и никогда не мог предсказать.
Так что отпусти цели. Твоя работа, дорогой человек, – быть человеком, который проживает опыт. И теперь это еще важнее, чем когда-либо, потому что вхожу я. Что ж, «вхожу» – неправильное слово, но это лучшее, что у нас есть. Я здесь, и я открываюсь опыту моего человека. Ты, дорогой человек, – мой сенсор в трехмерной среде. В человеческой среде ты – тот, то ощущает.
Ты не тот, кто несет ответственность за действие в соответствии с этими ощущениями или за их изменение. Ты просто мой сенсор, который чувствует, что происходит, и посылает мне обратно сигналы. Мне решать, что с этим делать, а не тебе, человеку. Ты можешь попробовать, но тогда я просто отступаю и смотрю, потому что это все, что я могу сделать. Я никогда не отвергну твою свободу. Но когда ты отпускаешь и позволяешь себе просто быть моим сенсором …
Представь, что твой палец проникает внутрь чего-то, чтобы узнать, как это ощущается. Что ж, в определенном смысле это то, чем ты для меня являешься. Работа пальца – просто чувствовать, двигаться, исследовать и чувствовать. Не твоя работа – отвечать на эти чувства.
Это моя работа – реагировать на то, что ты чувствуешь как человек, и когда ты мне позволяешь, я точно знаю, что делать с этими ощущениями. Я знаю, как внести опыт, который тебя потрясет и принесет тебе больше радости, чем ты когда-либо знал. Но ты, дорогой человек, дорогой ум, ты должен позволить мне. И ты позволишь.
Это был долгий-долгий путь. Ты устал и больше не можешь продолжать. Так что ты можешь либо расслабиться сейчас и позволить мне, твоей душе, взять на себя ответственность за твою жизнь, либо ты можешь продолжать, пока не упадешь в изнеможении, и тогда я должна буду взять ответственность за твою жизнь. Что ты предпочтешь?
Хм… Ум Джона все еще кричит: «Что я делаю не так? Почему это длится так долго? Ты уверена, что я все делаю хорошо?»
Дорогой Джон, дорогой ум, ты справляешься прекрасно. Лучше, чем прекрасно! Ты именно там, где я хочу, чтобы ты был. Ты видишь впереди большие вызовы. Я вижу впереди несколько очень маленьких шагов и огромные прекрасные перемены.
Ты видишь темные тени. Я вижу свет за этими тенями, свет, который начинает тебя наполнять. О, он высвечивает проблемы. Он выводит на свет все, и иногда это трудный и болезненный процесс, но именно это и происходит. Это все, что происходит.
И для стольких из вас, дорогие друзья, кто слышит или читает это послание, именно это происходит с вами прямо сейчас. Многие вещи, которые, по вашему мнению, являются проблемами, выходят на свет, но только потому, что ваш свет становится таким ярким. Все, что вам нужно сделать, это глубоко вдохнуть и позволить этому случиться.
Это не твоя работа – что-то исправлять, выпускать что-либо, что-либо трансформировать. Это работа света. Вот почему он здесь. Свет – это я, твоя божественность, и я забочусь обо всем. Я все преображаю. Это не происходит мгновенно, потому что это уничтожило бы человека, поэтому мы делаем это в правильное время, и тебе остается только расслабиться и позволить этому случиться.
Ммм … Многие из вас чувствуют себя так же, как Джон, как будто вы не уверены, где я, где ваша душа или как с ней соединиться. И дело в том, что вы не можете. Как вы можете соединиться с тем, что уже является вами?
Между тобой и твоей душой нет разделения. Я уже здесь. Я уже есть Джон. Как он мог бы связаться со мной? Единственное, что он может сделать, – это позволить меня, принять, что я здесь, и что я есть он, и позволить меня. Принять то, что он намного больше, чем этот маленький человеческий сенсор, этот маленький человеческий ум и тело, и позволить этой перспективе проникнуть в свое сознание. Это не то, с чем можно связаться. Это просто то, что нужно принять.
Ум говорит: «О, я не чувствую ничего иного. Я не вижу ничего иного!»
Успокойся, ум. Я здесь. Я здесь, и когда ты перестанешь рассказывать себе историю о том, что ты меня не знаешь, тогда ты начнешь чувствовать меня и узнавать меня.
Дорогой ум, твоя работа так долго заключалась в том, чтобы сбрасывать меня со счетов, твою божественность. Она заключалась в том, чтобы отвлечь человека от меня любым возможным способом. Так было задумано. Это была работа, которую я дала тебе, чтобы я могла полностью вложить часть себя в этот опыт. Но теперь эта работа завершена. Ты так хорошо выполнял свою работу, что… ну, дело не в том, чтобы от тебя избавиться.
Дорогой ум, ты боялся того, что я избавлюсь от тебя, когда ты мне больше не будешь нужен. Но я этого не сделаю. Ты был такой удивительной и красивой частью меня. Ты помог мне собрать столько мудрости, и теперь наше путешествие завершается. Твой трудный и долгий путь окончен, и ты можешь отдохнуть, потому что я – та, на кого ты работал. Я. Я – капитан этого корабля и говорю тебе, что ты идешь с нами. Ты не останешься позади, но теперь ты можешь отдохнуть.
Позволь мне взять руль. Позволь мне взять ответственность за твою жизнь. Твоя задача сейчас – наслаждаться проходящим пейзажем, проживать на опыте жизнь, которая к тебе приходит, и просто продолжать дышать. Все остальное зависит от меня.
Твоя работа, мой дорогой, мой дорогой человек, твоя работа – просто купаться в моей любви к тебе. И ох, я тебя так сильно люблю!
Ты мое самое блестящее творение. Ты думал, что ты все делал неправильно. Хм, если бы ты мог увидеть это с моей перспективы!
Это был такой удивительный, невероятный и вознаграждающий опыт, и ты никогда не ошибался. Я никогда не судила тебя ни за что, и сейчас я здесь, чтобы искупать тебя в своей любви, если ты мне позволишь, и принести тебе больше радости, больше удовлетворения, больше изобилия во всех смыслах, чем ты когда-либо мог себе представить.
Если ты мне позволишь.
И даже это не твой выбор, потому что рано или поздно это произойдет. Но это может случиться прямо сейчас, если ты готов просто принять это, принять меня, независимо от того, что говорит твой ум. Как бы он ни твердил: «О, я не знаю, что происходит! Я не чувствую своей души!»
Нет, это старая история. Просто допусти, что я здесь, потому что я здесь.
Я есть ты. Как я могу быть где-нибудь еще?
Точно так же, как твой палец допускает, что он является частью тебя и что ты им управляешь, что ты контролируешь любую ситуацию, в которой оказывается твой палец, точно так же ты можешь допустить, что я здесь, что я контролирую твою жизнь, что я всем управляю, и что я знаю, что заставляет твое сердце петь, потому что это заставляет петь и мое сердце тоже.
Искупайся во мне.
Искупайся в моем свете и в моей абсолютной безусловной любви к тебе, мой дорогой человек!
Просто позволь мою любовь. Это все, что тебе нужно сделать!
Позволь мою любовь к тебе.
И так оно и есть.
Zdejmowanie zasłony między człowiekiem a duszą – John McCurdy (tłumaczenie: Dorota Konieczna)
Pytanie numer jeden, jakie moi klienci zadają w prywatnych czenelingach, brzmi: „Dlaczego nie mogę poczuć swojej duszy?” albo „Jak mogę głębiej połączyć się ze swoją duszą?” To też było największym pytaniem w moim życiu i myślę, że dotyczy ono niemal każdego, kogo znam. W tym pięknym i bardzo osobistym przesłaniu moja dusza omawia, dlaczego tak się czujemy i jak pogłębić nasze doświadczenie boskości. Dobrej zabawy!
Ten przekaz czenelował 31 lipca 2020 roku John McCurdy. Poniżej znajdziesz transkrypcję nagrania, która została nieznacznie zmieniona dla ułatwienia czytania.
Jestem tym, kim jestem.
Jestem człowiekiem, którego znasz jako John i jestem kimś więcej. Jestem pełnią Johna, całością Johna. Możecie nazywać mnie duszą lub boskością Johna, ale nie różnię się od Johna.
(pauza, John odczuwa emocje z tym związane)
Usłysz mnie, drogi przyjacielu: nie różnię się od Johna. Nie ma podziału między mną a Johnem.
Och, miałam – mam – wiele różnych tożsamości na Ziemi oraz w innych miejscach i wymiarach. Jestem wszystkim, co znasz jako John i nie ma różnicy między mną a Johnem.
Pomiędzy naszym postrzeganiem siebie nawzajem powstała zasłona. Hmm, ludzkie słowa, po prostu nie są w stanie przekazać dokładnie tego, co chcemy powiedzieć…
„Siebie nawzajem” nie istnieje, a jednocześnie stworzyliśmy iluzję siebie nawzajem. Stworzyliśmy tę iluzję, aby John mógł być w doświadczeniu człowieka bez żadnych zakłóceń.
Hmm. Z wyjątkiem tego, że ten czas jest wyjątkowy, ponieważ wiedzieliśmy – zanim przyjęłam tę tożsamość, którą znasz jako John, wiedziałam, że będzie ona wyjątkowa. Gdyż to był mój czas, aby się obudzić, zdjąć zasłonę w percepcji – to wszystko, czym ona jest, percepcją – która była między nami, która stworzyła tę iluzję, i aby w pełni wejść do mojego człowieka znanego jako John i pozwolić uważności Johna na wzrost, aby objęła wszystko, czym jestem.
To był stopniowy proces, ponieważ nie chciałam wypalić ciała ani umysłu Johna. W rzeczywistości, gdy John inkarnował na Ziemi, dałam mu, można powiedzieć, wyjątkowo mocny umysł.
Hmm… (pauza, John zmaga się z silnym napływem emocji)
Ach… John odczuwa falę emocji. Pyta: „Dlaczego to zrobiłaś? Tak trudno było wyjść z mojego umysłu, poczuć cię!”
Och, drogi Johnie, nie chciałeś tego zrobić połowicznie. Chciałeś mieć pewność, ja chciałam mieć pewność, że tym razem nic nie zostanie pominięte, że rzeczywiście pójdziemy na całość. Twój umysł został stworzony specjalnie po to, aby utrzymać cię w tym ludzkim doświadczeniu, aby odciągnąć cię ode mnie, od wszystkiego poza człowiekiem, abyś mógł w pełni doświadczyć ludzkiego doświadczenia.
Och, w innym sytuacjach umysł nie był tak mocny i czasami mogłeś znaleźć lukę. Poczuć mnie. To były wspaniałe chwile, ale czasami niosły za sobą konsekwencje. Czasami te nagłe momenty uświadomienia były zbyt ciężkie dla twojego umysłu lub ciała.
Zatem tym razem powiedzieliśmy: „Będziemy mieć bardzo mocny umysł. Zamierzamy zebrać wszystko, czego nauczyliśmy się przez wszystkie te wcielenia o umyśle, o utrzymywaniu go silnym. Następnie zrobimy ten proces delikatnie, aby umysł mógł nadążyć, aby mógł zacząć rozumieć w zupełnie nowy sposób, aby po dokonaniu tego przejścia, tej pełnej integracji, nie pozostały żadne wątpliwości. Żadne pytania. Żadnych, „a jeśli”.
I oto jesteśmy. Umysł Johna poznaje mnie, swoją duszę, swoją boskość, swojego stwórcę. Stopniowo zaczyna zdawać sobie sprawę, że nie jest mną. Przez jakiś czas myślał, że jest. Przez większość czasu Johna na Ziemi, przez większość moich innych inkarnacji na Ziemi, umysł myślał, że jest jaźnią. Jednak w rzeczywistości był tylko narzędziem, genialnym, znakomitym narzędziem, które tak dobrze służyło. Teraz jego rola się zmienia.
Widzisz, prawdziwą rolą człowieka jest bycie moim doświadczającym. Tworzenie doświadczenia nigdy nie było zadaniem człowieka. To moje zadanie.
Rolą człowieka jest mieć doświadczenie, abym mogła otrzymać mądrość. Abym mogła wydobyć mądrość z tego doświadczenia, i to właśnie robię.
Stworzyłam tę zasłonę między ludzkim umysłem a moją własną świadomością, aby John mógł mieć pełne doświadczenie, i abym ja mogła wydobyć mądrość z tego doświadczenia, a żadne z nas nie było rozproszone i nie zakończyło tego doświadczenia, zanim bylibyśmy gotowi. Jednak ta inkarnacja, to życie jest inne. Wiedziałam o tym, nawet gdy umieściłam swoją energię w tym ciele, które znasz jako John. A kiedy nadszedł właściwy czas, wiele lat temu, zaczęłam powoli rozrzedzać zasłonę między nami. Nie odważyłam się zdjąć jej całej na raz.
John zaczął mnie wyczuwać. Zaczął mnie odkrywać. Zaczął wnikać głęboko w siebie, próbując zrozumieć siebie i mnie. Przeszedł przez wiele różnych doświadczeń.
(pauza, podczas której John odczuwa)
Tak, te doświadczenia były głębokie, intensywne i niejednokrotnie trudne. Bardzo trudne. Przeszedł przez wiele wątpliwości. Stracił przyjaciół. Musiał odejść od ludzi, których kochał, ponieważ po prostu już do niego nie pasowali. Musiał przejść przez kolejne warstwy, tracąc wszystko, tracąc wszystko, co uważał za ważne, tracąc wszystko, co uważał, że wiedział. Och, to o wiele trudniejsze niż utrata rzeczy w swoim życiu!
Drogi wzniesiony mistrz i przyjaciel powiedział kiedyś: „Na drodze do wzniesienia straciłem wszystko!”
Ludzie, którzy usłyszeli tę myśl: „Tak, coś o tym wiemy. Straciłem pieniądze, straciłem żonę, straciłem wszystko w życiu!” Nie zdawali sobie jeszcze sprawy, że to była łatwa część. Trudniej jest, gdy zaczynasz tracić wszystko, o czym myślałeś, że wiesz.
Zajęło to wiele lat, ale oto jesteśmy, łącząc się razem, jak nigdy wcześniej nie było to dla nas możliwe. Och, zostało jeszcze kilka małych warstw. John uważa, że to duże warstwy. Ach, ale on zaczyna dostrzegać moją perspektywę, a z mojej perspektywy są to w rzeczywistości bardzo, bardzo małe warstwy.
Zastanawia się, co się dzieje z jego ciałem, a ja ciągle mu przypominam, jak wiele rzeczy w jego życiu się zmieniło. Od tak dawna marzył o partnerce, ukochanej, wyjątkowej kobiecie, ale wiedziałam, że nie możemy jej wpuścić, dopóki nie nadejdzie właściwy czas, dopóki naprawdę nie nauczy się kochać siebie. Dokładniej mówiąc, przyjąć moją miłość.
Drogi przyjacielu, czujesz się samotny i sam. Myślisz, że to wszystko zostanie rozwiązane przez ukochaną osobę w twoim życiu. Jak nauczył się John, to niczego nie rozwiązuje. Może pomóc uwolnić się od starej karmy, ale nie rozwiązuje problemu samotności.
Pewnego dnia przyszłam do Johna i pokazałam mu wizję siebie i jego, i pokazałam mu, że kochanie siebie nie polega na tym, że człowiek wpadnie na to, w jaki sposób obdarzyć się miłością. To po prostu zamienia się w grę umysłu, która nie prowadzi do niczego i tylko wywołuje większą frustrację. Nie, miłość własna jest wtedy, gdy człowiek pozwala sobie na otrzymanie miłości duszy, swojej boskości; kiedy człowiek pozwala sobie skąpać się w mojej miłości. Ach, to właśnie jest miłość własna!
John w końcu to zrozumiał i wszystko w jego życiu zmieniło się. Otworzyło mu drzwi do najpiękniejszego związku z kobietą, jaki kiedykolwiek znał. Być może nawet ja takiego nie znałam!
Gdy on… (kolejna przerwa, podczas której John odczuwa)
W miarę jak przyzwala na coraz więcej mojej miłości, przepływ energii w jego życiu wzrasta. Przepływ pieniędzy rośnie. Zastanawia się, co się dzieje z jego ciałem, które wydaje się rozpadać. Choć tak się nie dzieje. Naprawdę nie. Ono się zmienia, dostosowuje się do nowych energii. Stare, można powiedzieć, dezintegruje się, robiąc miejsce dla czegoś bardzo nowego i jakże pięknego. A ono jest tutaj. John zastanawia się, czy to się kiedykolwiek wydarzy, a ja mówię, że jest tak blisko. Już tu jest. To już się dzieje!
Lecz nadal robimy to delikatnie, ponieważ naszym wyborem jest pozostanie na Ziemi przez pewien czas w pełnej świadomości wszystkiego, czym jestem. John nie będzie już doświadczającym, a ja zbierającą mądrość – zamiast tego, co zawsze robiliśmy w przeszłości, teraz wchodzę w pełni, aby mieć doświadczenie razem z moim człowiekiem, jako mój człowiek. A także dać temu ukochanemu człowiekowi doświadczenie widzenia tak, jak ja, doświadczania tego, co ja doświadczam i poznania siebie jako mnie.
Drogi przyjacielu, jeśli tego słuchasz lub czytasz, jeśli w jakikolwiek sposób rezonujesz z tym przesłaniem, to znaczy, że to samo dzieje się z tobą i twoją duszą, z tobą i twoją własną boskością. To ma miejsce teraz. To ty. To nie jest ktoś inny, gdzieś tam. To nie jest jakaś inna część ciebie. To ty, tutaj, właśnie teraz. To ty!
Wystarczy zmienić postrzeganie, aby poczuć własną boskość, spojrzeć jej oczami, pozwolić jej widzieć i czuć twoimi oczami i ciałem. To tylko niewielka zmiana w postrzeganiu.
Twój umysł zaczyna rozumieć, że twoja dusza nie różni się od ciebie i że twój umysł zakończył swoją pracę. Może teraz odpocząć i uczestniczyć w tym pięknym doświadczeniu. Zaczyna pojmować, że nie może w pełni zrozumieć, co się dzieje, i to jest w porządku.
Nadszedł czas, aby umysł odpoczął, podporządkował się swojemu stwórcy, swojej własnej boskości. Och, to wcale nie jest poddanie się jakiemuś Bogu na niebie czy jakiejś zewnętrznej istocie. Twoim stwórcą jesteś ty, twoja własna boskość. To wszystko ty.
Kiedy umysł podporządkuje się boskości, swojemu stwórcy, własnej jaźni – ale pełnej jaźni – wtedy wszystko się zmienia. Zaczynasz czuć się inaczej, widzieć inaczej. Świat zaczyna wyglądać inaczej. Widzisz rzeczy w nowy sposób. Wszystko wokół ciebie zaczyna się zmieniać, a przynajmniej twoje doświadczenie tego zaczyna się zmieniać. I ostatecznie to zmienia wszystko.
O tak, umysł wciąż wątpi. Umysł jest tak przyzwyczajony do bycia twoim obrońcą, do bycia częścią ciebie, która wymyśla, jak współdziałać z życiem, aby zapewnić ci bezpieczeństwo, pomóc ci osiągnąć twoje cele.
Nadszedł czas, aby pozwolić odejść wszystkim tym celom, każdemu z nich, bo one już ci nie służą. Wydaje się to dziwne dla człowieka, ale widzisz, ja, Boskość, widzę tak wiele pięknych, niesamowitych, wspaniałych potencjałów, których John nawet nie może sobie wyobrazić w swoim umyśle! Nie ma… cóż, umysł może sobie tylko wyobrazić to, co widział wcześniej. Umysł nie jest w stanie wyobrazić sobie niczego nowego. Może sobie tylko wyobrazić to, co widział wcześniej. Och, ale jest przed tobą tak wiele rzeczy, których nigdy wcześniej nie widziałeś, one cię zachwycą! Lecz twój umysł ich nie widzi.
Kiedy umysł w końcu się odpręży i odpuści, wtedy twoja boskość może przejąć kontrolę nad twoim życiem, a twoja boskość może zobaczyć wszystkie te potencjały, których w żaden sposób nie mógłbyś zobaczyć. Więc odpuść sobie cele! Dopóki dążysz do celu, jedyne, co mogę zrobić, to usiąść i się przyglądać.
John myśli, że musi wszystko załatwić, i próbuje to zrobić. Cóż, ustawiliśmy wszystko tak, że już nie działa to zbyt dobrze, więc robi sobie przerwę i nagle pojawia się to, czego potrzebuje, w sposób, którego się nie spodziewał i nigdy nie mógł przewidzieć.
Zatem odpuść sobie cele. Twoim zadaniem, drogi człowieku, jest bycie moim doświadczającym. A teraz jest to ważniejsze niż kiedykolwiek, ponieważ wchodzę. Cóż, „wchodzę” to niewłaściwe słowo, ale jest najlepsze, jakie mamy. Jestem tutaj i otwieram się na doświadczenie mojego człowieka. Ty, drogi człowieku, jesteś moim sensorem w środowisku 3D. W środowisku człowieka jesteś moim sensorem.
Nie jesteś osobą odpowiedzialną za działanie lub zmianę tych doznań. Jesteś po prostu moim sensorem, który wyczuwa, co się dzieje i wysyła sygnały z powrotem do mnie. To ja decyduję, co z nimi zrobić, a nie ty, człowieku. Możesz spróbować, ale wtedy po prostu wycofuję się i patrzę, bo to wszystko, co mogę zrobić. Nigdy, przenigdy nie nadużyję twojej wolności. Ale kiedy odpuścisz i pozwolisz sobie być po prostu moim sensorem…
Wyobraź sobie, jak palec sięga do wnętrza czegoś, aby sprawdzić, jakie to uczucie. Cóż, w pewnym sensie tym właśnie jesteś dla mnie. Zadaniem palca jest po prostu czuć, poruszać się, odkrywać i czuć. Twoim zadaniem jest odpowiedzieć na te uczucia.
Moim zadaniem jest reagowanie na to, co czujesz jako człowiek, a kiedy mi pozwolisz, wiem dokładnie, co zrobić z tymi doznaniami. Wiem, jak wprowadzić doświadczenia, które cię zachwycą, które przyniosą ci więcej radości niż kiedykolwiek wcześniej. Ale ty, drogi człowieku, drogi umyśle, musisz mi pozwolić. I tak się stanie.
To była bardzo długa podróż. Jesteś zmęczony i nie możesz już dłużej iść. Możesz więc albo teraz się zrelaksować i pozwolić mi, swojej duszy, przejąć kontrolę nad twoim życiem, albo iść dalej, aż upadniesz z wyczerpania i będę musiała przejąć twoje życie. Co wybierasz?
Hmm… umysł Johna wciąż woła: „Co ja robię źle? Dlaczego to trwa tak długo? Czy na pewno wszystko robię dobrze?”
Drogi Johnie, drogi umyśle, świetnie sobie radzisz. Lepiej niż dobrze! Jesteś dokładnie tam, gdzie chcę, żebyś był. Widzisz przed sobą duże wyzwania. Ja zaś widzę kilka bardzo małych kroków i ogromną, piękną zmianę.
Widzisz ciemne cienie. Ja widzę światło za tymi cieniami, światło, które zaczyna cię wypełniać. Och, ono wyolbrzymia problemy. Wyciąga wszystko na światło dzienne i czasami jest to trudny i bolesny proces, ale tak właśnie się dzieje. To wszystko, co się dzieje.
I dla tak wielu z was, drodzy przyjaciele, którzy słuchacie lub czytacie to przesłanie, właśnie to dzieje się z wami teraz. Wiele z rzeczy, które uważasz za problemy w swoim życiu, zostało uwydatnionych, ale dzieje się tak tylko dlatego, że twoje światło staje się bardzo jasne. Wszystko, co musisz zrobić, to wziąć głęboki oddech i pozwolić na to.
Twoim zadaniem nie jest naprawianie czegokolwiek, uwalnianie czegokolwiek, przekształcanie czegokolwiek. To jest zadanie światła. Dlatego właśnie tu jest. Światło to ja, twoja boskość i ja o wszystko dbam. Zmieniam wszystko. Nie dzieje się to w jednej chwili, ponieważ zniszczyłoby to człowieka, więc robimy to we właściwym czasie, a jedyne, co możesz zrobić, to zrelaksować się i pozwolić na to.
Mmm… Tak wielu z was czuje się jak John, jakbyście nie byli pewni, gdzie jestem, gdzie jest wasza dusza i jak się z nią połączyć. Rzecz w tym, że nie możesz. Jak możesz połączyć się z czymś, czym już jesteś?
Nie ma podziału między tobą a twoją duszą. Ja już tu jestem. Ja już jestem Johnem. Jak mógłby się ze mną połączyć? Jedyne, co może zrobić, to przyzwolić na mnie, zaakceptować, że jestem tutaj i że jestem nim, i przyzwolić na mnie. Przyjąć, że jest czymś więcej niż tylko tym małym ludzkim sensorem, tym małym ludzkim umysłem i ciałem, i zezwolić na tę perspektywę w swojej uważności. To nie jest coś, z czym można się połączyć. To po prostu coś do zaakceptowania.
Umysł mówi: „Och, ja nie czuję nic innego. Nie widzę nic innego!”
Spokojnie, drogi umyśle. Jestem tutaj. Jestem tutaj i kiedy przestaniesz opowiadać sobie historię, że mnie nie znasz, zaczniesz mnie odczuwać i poznawać.
Twoim zadaniem, drogi umyśle, przez tak długi czas było odrzucanie mnie, twojej boskości. Miało to na celu odwrócenie uwagi człowieka ode mnie we wszelki możliwy sposób. To było zamierzone. To jest zadanie, które ci dałam, abym mogła w pełni włożyć część mnie w to doświadczenie. Ale teraz ta praca się skończyła. Zrobiłeś tak dobrą robotę, że… cóż, nie chodzi o to, żeby się ciebie pozbyć.
Boisz się tego, drogi umyśle, że pozbędę się ciebie, kiedy już nie będę cię potrzebować. Ale tak nie jest. Byłeś niesamowitą i piękną częścią mnie. Pomogłeś mi zebrać tyle mądrości, a teraz nasza podróż dobiega końca. Twoja trudna i długa podróż dobiegła końca i możesz odpocząć, ponieważ jestem tym, dla którego pracowałeś. Jestem jednością. Jestem kapitanem tego statku i mówię ci, idziesz z nami. Nie zostajesz w tyle, ale możesz teraz odpocząć.
Pozwól mi usiąść za kierownicą. Pozwól mi poprowadzić twoje życie. Twoim zadaniem jest teraz cieszyć się widokami, doświadczać życia, które do ciebie przychodzi i po prostu oddychać. Wszystko inne zależy ode mnie.
Twoim zadaniem, mój drogi umyśle, mój drogi człowieku, twoim zadaniem jest po prostu kąpać się w mojej miłości do ciebie. Och, tak bardzo cię kocham!
Jesteś moim najwspanialszym dziełem. Myślałeś, że wszystko źle zrozumiałeś. Hmm, gdybyś tylko mógł to zobaczyć z mojej perspektywy!
To było niesamowite, niewiarygodne i satysfakcjonujące doświadczenie i nigdy nie popełniłeś błedy. Nigdy cię za nic nie osądzałam, a teraz jestem tutaj, aby kąpać cię w mojej miłości, jeśli mi na to pozwolisz, i przynieść ci więcej radości, spełnienia, obfitości pod każdym względem, niż kiedykolwiek sobie wyobrażałeś.
Jeśli mi pozwolisz.
I nawet to nie jest twoim wyborem, ponieważ wcześniej czy później to się wydarzy. Ale może się to zdarzyć teraz, jeśli zechcesz to po prostu zaakceptować, zaakceptować mnie, bez względu na to, co mówi twój umysł. Nieważne, czy mówi: „Och, nie wiem, co się dzieje! Nie czuję swojej duszy!”
Nie, to stara historia. Po prostu załóż, że jestem tutaj, ponieważ tak jest.
Jestem tobą. Jak mogłam być gdziekolwiek indziej?
Tak, jak twój palec zakłada, że jest częścią ciebie i że nim zarządzasz, że kontrolujesz każdą sytuację, w której znajduje się twój palec, w ten sam sposób możesz założyć, że jestem tutaj, że kontroluję twoje życie, że wszystkim zarządzam i wiem, co sprawia, że twoje serce śpiewa, bo to sprawia, że moje też śpiewa.
Skap się we mnie.
Skąp się w moim świetle i w mojej absolutnie bezwarunkowej miłości do ciebie, mój drogi człowieku!
Po prostu pozwól na moją miłość. To wszystko, co musisz zrobić!
Pozwól na moją miłość do ciebie.
I tak oto jest.
Eu vou girando e minha Alma no centro vai me Iluminando….giragira….
INVIO INFINITE BENEDIZIONI COLME D’AMORE A TE JOHN E ALLA SPLENDIDA ROMANA,RINGRAZIANDOVI SEMPRE DI CUORE PER IL SERVIZIO RESO
Multumesc
Beautiful!
Thank you, I feel much resonance 💓!
Beautiful, and just what I needed to hear right now.